Νίκος Μόσχος, Inevitable Nature

Τα τοπία του Νίκου Μόσχου δεν απεικονίζουν μια συγκεκριμένη στιγμή ή έναν συγκεκριμένο τόπο, όπως στον ιμπρεσιονισμό. Αποτελούν ένα κολλάζ από στοιχεία που δημιουργούν εντυπώσεις οικείες και πρωτόγνωρες ταυτόχρονα.

Μολονότι η τεχνική του πατάει στις αρχές και τις αξίες της παραδοσιακής ζωγραφικής, η οπτική του είναι εντελώς σύγχρονη. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες της ηλεκτρονικής εικόνας που δίνουν οι πολλαπλές κάμερες, τα μικροσκόπια ή και τα drones που έχουν διευρύνει τους ορίζοντες πέρα από το οπτικό πεδίο του ανθρώπινου ματιού. Ταυτόχρονα, η χωροταξική διάταξη των στοιχείων σε κάποια τμήματα ακολουθεί μια επιτηδευμένα απλουστευμένη απόδοση παραπέμποντας άμεσα στα κόμικς αλλά και σε μια πρώιμη, σχεδόν παιδική αντίληψη της φύσης.

Σε αυτή τη σειρά των έργων, η ανθρώπινη φιγούρα δεν κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως στη μέχρι τώρα δουλειά του. Οι αλλαγές και οι ζυμώσεις μοιάζουν σαν να γίνονται από μόνες τους πάνω στο έργο. Τα επιμέρους τμήματα μοιάζουν σαν να παλεύουν να επιβληθούν το ένα πάνω στο άλλο, όπως τα γεωλογικά στρώματα μέσα στον χρόνο. Αιτία και αποτέλεσμα συνυπάρχουν στην ίδια εικόνα. Η μίξη ετερόκλητων στοιχείων, όπως π.χ. τα βράχια, οι μηχανές και μια στρώση σαντιγί, αποτελούν μια μορφή σχολίου στην πολιτισμική εξέλιξη και τη διαρκή σχέση επιβίωσης και οργάνωσης μέσα στο περιβάλλον.

Διοργάνωση/ Επιμέλεια: Μάξιμος Στεργίου