​Αντώνης Ντόνεφ, The Cheat

Γνωστός για τα λεπτομερή, καλλιγραφικά του σχέδια με μελάνι πάνω σε αρχειακό υλικό (σελίδες βιβλίων, εφημερίδων κτλ) επικολλημένο σε καμβά, ο Αντώνης Ντόνεφ ξεδιπλώνει μια νέα πλευρά μιας καθαρά προσωπικής θεώρησης της Γνώσης. Η γκαλερί μετατρέπεται σε παλίμψηστο το οποίο επιχειρεί με ευφυές και δηκτικό χιούμορ να ‘χαρτογραφήσει’ την έννοια Τέχνης και της Γνώσης, άλλοτε με διάθεση ενδοσκόπησης και άλλοτε με εξωστρεφή διάθεση διερευνώντας τον κοινωνικο-πολιτικό ρόλο του καλλιτέχνη και του έργου τέχνης.

Κεντρικό σημείο της έκθεσης αποτελεί η πρώτη μεγάλων διαστάσεων γλυπτική εγκατάσταση του Αντώνη Ντόνεφ, η οποία φέρει τον τίτλο ‘Σκονάκι στην Ιστορία της Τέχνης’: σε διαδοχικές σειρές λιτών μαύρων τραπεζιών που παραπέμπουν σε σχολικά θρανία παρατσσονται 370 μαύρα στιλό από τα οποία έχουν αφαιρεθεί τα καπάκια. Η σύνθεση καταλήγει σε ένα ανοιχτό βιβλίο. Μια προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι τα στυλό φέρουν εγχάρακτα κείμενα. Όταν ο καλλιτέχνης σπούδαζε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στη διάρκεια μιας γραπτής εξέτασης, είχε αξιοποιήσει το ταλέντο του στην καλλιγραφία, και είχε χαράξει με βελόνα σε κάθε ένα από τα 30 στυλό που χρησιμοποίησε μία σελίδα της εξεταστέας ύλης από το βιβλίο-‘βίβλο’ του Ε.Η. Gombrich «Το Χρονικό της Τέχνης» («The Story of Art»). Χωρίς το φόβο της δημόσιας έκθεσης αλλά αντίθετα με προβοκατόρικη και σαρκαστική διάθεση ο καλλιτέχνης μοιράζεται αυτή την προσωπική του ιστορία εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη γνώση και τη διαδικασία μάθησης, αλλά και αναφορικά με τη σχέση της θεωρίας της τέχνης με το δημιουργό/έργο τέχνης αλλά και τον θεατή/αποδέκτη. Ταυτόχρονα, η χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία να δημιουργήσει το ‘σκονάκι’ είχε σαν αποτέλεσμα τη σε βάθος γνώση και αποστήθιση του ίδιου του κειμένου. Ο αυτοαναιρετικός χαρακτήρας της ίδιας της διαδικασίας «εξαπάτησης» αντανακλάται και στο ίδιο το έργο: οι σημειώσεις πάνω στο ανοιγμένο βιβλίο είναι με μπλε χρώμα, όταν όλα τα στυλό που φαίνεται να έχουν χρησιμοποιηθεί είναι μαύρα.

Το ενδιαφέρον του Ντόνεφ να διερευνήσει τα όρια της γνώσης, αλλά και της θεωρίας περί γνώσης, αποκαλύπτει και η νέα σειρά επιτοίχιων έργων: πολύπλοκα πολυεπίπεδα κολάζ αποκλειστικά με τμήματα από παλιούς χάρτες τους οποίους συλλέγει ο καλλιτέχνης στα ταξίδια του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η αποδόμηση και επανένωση/μείξη τμημάτων από διαφορετικούς χάρτες δημιουργούν νέες εικόνες χαρτών, όπου τα επίσημα γεωγραφικά όρια αναιρούνται και περιπλέκονται. Τα γεωγραφικά αυτά παλίμψηστα αφενός καθρεφτίζουν τις σύγχρονες γεω-πολιτικές ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, και αφετέρου επαναπροσδιορίζουν και επανερμηνεύουν την ήδη χαρτογραφημένη γνώση, αμφισβητώντας πολωτικές και ανελαστικές διαδικασίες απόκτησης γνώσης που δεν λαμβάνουν υπόψη τη μοναδικότητα της διαφορετικότητας.