Slavs and Tatars, E - Z Chasm

Για την πρώτη τους ατομική έκθεση, οι Slavs and Tatars εξερευνούν τη διανόηση καρδιάς και αναπνοής που συνθέτει ο ησυχασμός, μια αμφιλεγόμενη πρακτική ορθόδοξης προσευχής. Συχνά θεωρούμενος ως ένα συγκρητικό τελετουργικό με επιρροές από βουδιστικά μάντρα ή τα dhikr των Σουφιστών, ο ησυχασμός επιτρέπει στους καλλιτέχνες να ανασκάψουν τις κρυμμένες γωνίες των ιδεολογιών, τις άκρες των αυτοκρατοριών που συνθέτουν την πλούσια πρακτική τους.  Στο επίκεντρο της έκθεσης είναι ένα νέο έργο, το RiverBed, μία καθιστική κατασκευή που συναντάται στους λαούς της Κεντρικής Ασίας, του Ιράν και του Καυκάσου. Σε αντίθεση με μια καρέκλα, όπου ο ατομικός χώρος οριοθετείται, το RiverBed επαναφέρει την έννοια του συλλογικού καθίσματος και τη ρευστότητα δραστηριότητας που συνοδεύει αυτές τις κατασκευές. Παρόλο που η ανάγνωση βρίσκεται στην καρδιά της πρακτικής των καλλιτεχνών, έννοιες φιλοξενίας επιτρέπουν επίσης το να ξαπλώσει κανείς, να πιει τσάι και τα σχετικά. Η νέα τους σειρά "Kitab Kebabs" series υπογραμμίζει τη μη ορθολογική, μη εγκεφαλική προσέγγιση της γνώσης: μέσω της απίθανος ριπής των βιβλίων.

Η εργαλειοποίηση της πίστης, είτε χριστιανικής είτε εβραϊκής ή μουσουλμανικής, έχει μια μακρά και περιπετειώδη ιστορία -μία ιστορία που συνεχίζει να επηρεάζει τον κόσμο μας σήμερα. Για τη σειρά "Reverse Dschihad", ένα σώμα δουλειάς που εκτέθηκε πρώτη φορά για την υποψηφιότητα των καλλιτεχνών για το αναγνωρισμένο βραβείο Preis der Nationalgalerie στο Hamburger Bahnhof, οι καλλιτέχνες εξερευνούν ένα τέτοιο επεισόδιο μέσα από μια ιδιαίτερη ιστορία γερμανικού οριενταλισμού και φιλολογίας.

Στις 8 Νοεμβρίου 1898, ο Κάιζερ Γουλιέλμος ΙΙ έκανε πρόποση στο όνομα του Οθωμανού Σουλτάνου κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Δαμασκό και υποσχέθηκε τη φιλία της Γερμανίας προς 300 εκατομμύρια Μουσουλμάνους. Αυτή ήταν η αφετηρία για μια στρατηγική με πολλούς άξονες για να "βάλει φωτιά στην Ανατολή", στα χρόνια που προηγήθηκαν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν ο Σουλτάνος Μεχμέτ Ρεσάτ V κήρυξε τζιχάντ στις 11 Νοεμβρίου 1914, ήταν εντελώς μερική: εναντίον εχθρών απίστων (Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία), αλλά με το μέρος άλλων απίστων (Γερμανία, Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία). Η έκδοση της προπαγανδιστικής εφημερίδας "El Dschihad" σε ουρντού, ρώσικα, αραβικά, ταταρικά και γεωργιανά ήταν ίσως το πιο περίεργο κομμάτι αυτού του παζλ. Γεννημένη από την καθυστερημένη άφιξη της Γερμανίας στην αποικιοκρατία, η El Dschihad αποσκοπούσε στην ανάσχεση αισθημάτων κατά της Αυτοκρατορίας σε εδάφη που ανήκαν στις δυνάμεις της Αντάντ. Η εφημερίδα στόχευε σε μουσουλμάνους αιχμαλώτους πολέμου που ήταν κρατούμενοι σε ένα στρατόπεδο στο Wünsdorf, έξω από το Βερολίνο, που λεγόταν "Ημισέληνος (Halbmondlager)", οι οποίοι, φαινομενικά, θα επέστρεφαν στο μέτωπο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων ή στις πατρίδες τους, σε μια προσπάθεια να διαδώσουν το νέο απελευθερωτικό μήνυμα. Στο στρατόπεδο, οι κρατούμενοι είχαν ιδιαίτερα πολυτελή κεράσματα -τα οποία συμπεριλάμβαναν παιχνίδια αναψυχής, κρέας και ένα ειδικά κατασκευασμένο τζαμί, το πρώτο του είδους του σε γερμανική γη.