Chrysanne Stathacos, Πυθία (Pythia)

Στο ισόγειο της γκαλερί βρίσκεται η εγκατάσταση The Pythia’s Rose Mandala. Η Stathacos δημιουργεί μία site specific εγκατάσταση που εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Πέταλα από τριαντάφυλλα περικυκλώνουν πολύχρωμους καθρέπτες και ένα μπρούτζινο ειδώλιο της Πυθίας σχηματίζοντας ένα πολύχρωμο μάνταλα. Κατά την διάρκεια της ενακτήριας περφόμανς, η καλλιτέχνιδα θα ξεκινήσει ένα τελετουργικό βασισμένο στην πρακτική του διαλογισμού −μια διαδικασία που ο ΑΑ Bronson έχει χαρακτηρίσει ως «κοινωνική προσφορά»− καλώντας τους παρευρισκόμενους να συμμετάσχουν σε αυτό. Οι αισθήσεις  θα πλημμυρίσουν από το άρωμα των τριαντάφυλλων στο χώρο. Με το πέρασμα του χρόνου, τα πέταλα θα αποξηρανθούν, σχεδόν θα εξαφανιστούν, χωρίς ωστόσο το μάνταλα να χάσει το χρώμα του. Στο κλείσιμο της έκθεσης τα πέταλα θα διασκορπιστούν. Η «Πυθία» τοποθετημένη στο κέντρο της εγκατάστασης αναφέρεται στο τρίποδο που χρησιμοποιήσουσαν οι ιέριες του μαντείου των Δελφών. Οι μπρούζινες αυτές κατασκευές, συνδεδεμένες με τη γυναίκα και τον φεμινισμό τόσο νοηματικά όσο και πρακτικά, επιλέγονται από την καλλιτέχνιδα τόσο για να προβλέψουν το μέλλον όσο και για να τερματίσουν ένα συγκεκριμένο παρελθόν, θεραπεύοντάς το. Η εγκατάσταση στο σύνολό της αντανακλά την εφήμερη διαδικασία της αλλαγής, της ηλικίας, της φθοράς και της μοναξιάς μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο που αναμυγνείει την ελληνική μυθολογία με την ανατολίτικη πνευματικότητα.

Στον υπόγειο χώρο της gallery προβάλεται το video από την περφόρμανς The Banquet, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Hunter Reynolds (aka Patina du Rey) και εκτέθηκε για πρώτη φορά στο Thread Waxing Space, το 1992. Έχει εμπνευστεί από το Spring Feast της σουρεαλίστριας Meret Oppenheim, μία περφόρμανς αφιερωμένη στους κοντινούς φίλους της καλλιτέχνιδας στους οποίους πρόσεφερε ένα δείπνο σερβιρισμένο πάνω σε ένα γυμνό γυναικείο σώμα. Aργότερα, ο Αndre Breton ενθάρρυνε την Oppenheim να παρουσιάσει ξανά το Spring Feast στην Expositon InteRnatiOnale du Surrealism (τελευταία έκθεση των σουρεαλιστών) στο Παρίσι. Στο δικό τους Banquet, η Stathacos και ο Reynolds αντικαθιστούν το γυμνό γυναικείο σώμα της Oppenheim με ένα ανδρικό για να αντιπαρατεθούν στην ανδρική κυριαρχία και στον τρόπο που αυτή διαμόρφωσε και συνεχίζει να διαμορφώνει την παραγωγή της ιστορίας γενικά και της ιστορίας της τέχνης ειδικότερα. 

Την έναρξη και λήξη της έκθεσης θα σηματοδοτήσουν περφόρμανς υπογραμμίζοντας τον τελετουργικό χαρακτήρα του έργου.