Barba Dee, Πέος 20017

«Μια γενιά που ασφυκτιεί, νιότη που πάει χαμένη, πόλεις αδιέξοδα και χώρες κελιά. Προβλήματα του πρώτου κόσμου, ασήμαντα μπροστά στο τι μπορεί να χαρακτηριστεί πρόβλημα. Αντικαταθλιπτικά, σκέψεις δίχως τέλος, εργασιακή ανεργία που οδηγεί σε εγκεφαλική αεργία. Η σύγχρονη σύγχυση και η οικουμενική κατάθλιψη των νέων δημιουργούν μια παράλληλη πραγματικότητα , το 20017 αντί του 2017. Η μιζέρια, ο εγκλωβισμός και ο θάνατος αυτών που μέχρι τώρα ήξερες σε οδηγούν να αναφωνήσεις "ΠΕΟΣ"», Barba Dee

Πέος 20017 -  Η ιδέα

Ο καλλιτέχνης Barba Dee (Δημοσθένης Μπάρμπας) παρουσιάζει για πρώτη φορά μια σειρά έργων του εμπνευσμένα από στίχους του Κωνσταντίνου Βήτα και από την προσωπική του ζωή. Η σειρά ΠΕΟΣ 20017 δημιουργήθηκε τους πρώτους μήνες το 2017, ο κύριος λόγος της δημιουργίας της ήταν η ανάγκη του καλλιτέχνη να εξωτερικεύσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τον κατέκλυζαν εκείνη την περίοδο σαν μια μορφή ψυχανάλυσης. Τα έργα λειτουργούν περισσότερο σαν σύνολο παρά σαν μονάδες.

Το άγχος, ο εγκλωβισμός, η θλίψη, η ματαιότητα, η θνητότητα, η σύγχυση, η πτώση, δεν απεικονίζονται σε ακραίες εκφράσεις αλλά περισσότερο σε καταστάσεις ηρεμίας: είναι η στιγμή που το μυαλό σαν μηχανισμός ασφαλείας ενάντια στο overdose των συναισθημάτων επιλέγει να κλείσει, να κάνει μια λοβοτομή. Είσαι ταυτόχρονα παρών και απών: ζεις μια παράλληλη πραγματικότητα.

Το έργο ΠΕΟΣ 20017 αποτελείται από δύο βασικούς κορμούς, ο ένας είναι ασπρόμαυρες αναλογικές φωτογραφίες από την προσωπική ζωή του Barba Dee, κύριο αντικείμενο των οποίων είναι ο άνθρωπος. Ενώ ο δεύτερος είναι φράσεις αλλά κυρίως στίχοι του Κ. Βήτα. Το ζευγάρωμα στίχων φωτογραφιών  ήταν μια διαδικασία που ξεκίνησε και από τις δύο πλευρές, υπήρχαν στίχοι που οδήγησαν στην επιλογή φωτογραφιών και το ανάποδο. Σε όλο το έργο υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως γεωμετρικές τομές, κενά μάτια, υγρά στοιχεία και γεωμετρικά σχήματα. Τα κενά μάτια απεικονίζουν το θολό βλέμμα από τη σύγχυση, την πνευματική απουσία του προσώπου. Το τρίτο μάτι συμβολίζει τη διαύγεια, ότι πίσω απ’ όλη τη θολούρα υπάρχει ένα ξεκάθαρο μονοπάτι. Τα υγρά στοιχεία δείχνουν την ολοκληρωτική κατάρρευση (melt down), ενώ οι γεωμετρικές τομές είναι οι πληγές που θα κουβαλάμε και τα κομμάτια που χάνουμε. Τέλος τα γεωμετρικά σχήματα που περιβάλλουν είναι οι εξωτερικοί περιορισμοί που επιβάλλονται.

Όταν όλα πάνε στραβά, όταν νιώθεις ότι πνίγεσαι, όταν όλα είναι σκατά αναφωνείς «ΠΕΟΣ» σαν μορφή αγανάκτησης, ενώ το 20017 εκφράζει την παράλληλη πραγματικότητα που έχουν εγκλωβιστεί τα άτομα βιώνοντας αυτή την κατάσταση.