Μάρω Φασουλή, Πικνίκ στη Βόρεια Κορέα

«Τότε ήμασταν νέοι και πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο...»

Κατά τη διάρκεια της DOCUMENTA14 η γκαλερί CAN παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της εικαστικού Μάρως Φασουλή.

Στην έκθεση η Φασουλή ανακαλύπτει και μετουσιώνει μέρη του αρχείου και της συλλογής της αρχιτέκτονος Jenny P. σε έργα-μνημεία προς μία γυναίκα που δεν γνώρισε ποτέ. Η Jenny P. γεννήθηκε στον Πειραιά το 1934. Το 1950 φεύγει για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι και γίνεται μέλος του D.E.S.A., ενώ λίγο αργότερα αποφασίζει να εγγραφεί στο Κομουνιστικό Κόμμα Γαλλίας με το οποίο ξεκινάει να ταξιδεύει τακτικά σε διάφορα κράτη όπως η Βόρεια Κορέα. Θα εργαστεί στο Παρίσι μέχρι τη συνταξιοδότησή της και το 1997 θα επιστρέψει στην Αθήνα όπου θα διαμείνει στην περιοχή του Ζωγράφου μέχρι τον θάνατό της το 2014.

Εστιάζοντας την προσοχή της στα χρόνια από το 1960 έως το 1978, η Φασουλή επεξεργάζεται ταξιδιωτικές φωτογραφίες από τη Βόρεια Κορέα, slides, προσωπικά αντικείμενα, σελίδες από μια έκδοση αφιερωμένη στο Ιερό Βουνό της Επανάστασης (όρος Paektu), αρχιτεκτονικές μελέτες, ακόμη και στιγμιότυπα από μια ανέμελη συνεύρεση φίλων σε κάποιο προάστιο του Παρισιού τον Μάιο του ’68. Το ιδιαίτερα προσωπικό αυτό αρχείο αναφέρεται άλλωστε σε μια περίοδο έντονων ιδεολογικών και κοινωνικών εξελίξεων στην Ευρώπη που αποκαλύπτεται μέσα από κείμενα, φωτογραφίες, σχέδια και αφηγήσεις της Jenny P. και οικείων της προσώπων.

Ποια ήταν άραγε τα όνειρα και οι προσδοκίες εκείνων των χρόνων; Τα έργα που αναλάμβανε η Jenny P. επρόκειτο κυρίως για εργατικές κατοικίες σε διάφορα προάστια του τότε ραγδαία επεκτεινόμενου Παρισιού καθώς την ενδιέφερε μία αρχιτεκτονική “για το λαό”. Για πολλούς, καθώς και για εκείνη αυτό αποτελούσε την ευκαιρία της πολεοδομίας και της αρχιτεκτονικής να επιφέρει αλλαγές στην αντίληψη του κόσμου σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές δομές. Μέσα από μια μεγάλη συλλογή πληροφοριών οι οποίες θα μπορούσαν να σχηματίσουν το προφίλ της Jenny P. εκείνες που έχουν ιδιαίτερη σημασία πέρα από τη ιδιότητα της ως αρχιτέκτονα είναι η στάση της ως αριστερή, φεμινίστρια, μετανάστρια και ταξιδιώτης, χωρίς αυτή απαραίτητα να είναι η ακριβής σειρά.

Η διαδικασία που ακολουθεί η Φασουλή τελικά παραμένει ανοιχτή και ανεξάντλητη καθώς επεξεργάζεται αποσπάσματα και αναπλάθει μια φαντασιακή και εν τέλει αχρονική εικόνα από την οποία απουσιάζουν τα στοιχεία εκείνα που πιθανά θα οδηγούσαν στην ταυτοποίηση του πραγματικού-υπαρκτού προσώπου και της εποχής της.