Μαρία Λοϊζίδου, déshabillé

Μεταξύ της χειρονομίας της κατασκευής και της χειρονομίας της χρήσης, η εικαστικός προτείνει ένα σύστημα παραγωγής αφήγησης.

Η πρόταση déshabillé συντάσσεται με ένα βιβλίο, ένα ηχητικό δρώμενο και την εργασία της εικαστικού και του επιμελητή ως φροντιστές του εσωτερικού χώρου, μιας βιοτεχνίας passementerie σε δράση. Την περιοριστική αυτή συνθήκη θέτουν στους εαυτούς τους, προκειμένου να αποτελέσει εργαλείο στη πρακτική κατανόησης και να διευκολύνει τη διείσδυση του θεατή στα συσσωρευμένα στρώματα παραγωγής passementerie, εκατόν σαράντα τεσσάρων χρόνων λειτουργίας της βιοτεχνίας Μέντης.

Το βιβλίο παίρνει τη φόρμα του cahier français, βιβλίο συγγραφής υποχρεώσεων μιας καθημερινότητας σε αμφισβήτηση. Ένα προσωπικό αλφάβητο, ένα άλλο abécédaire, όπως αυτά που στοιβάζονται στον χώρο.

Σε χορογραφία του ήχου των μηχανών, η υφασμάτινη ταινία, μια νέα παραγωγή της ίδιας τεχνικής, παραπέμπει σε καλωδιωμένη κεραία η οποία μας συνδέει με γνώριμα ακούσματα και αυτά του άλλου.

Επιμέλεια: Yves Sabourin