Sticky Fingers

Το ομώνυμο άλμπουμ των Rolling Stones, που φιγούραρε το 1971 στην κορυφή των charts επί τέσσερις συνεχείς εβδομάδες, δίνει το όνομά του σε μία ομαδική έκθεση τέχνης στην οποία συμμετέχουν οι Κωνσταντίνος Μπερδέκλης, Δημήτρης Ντόκος και Κωνσταντίνος Πάτσιος. Οι τρεις καλλιτέχνες εναντιώνονται στο συμβατικό και το καθιερωμένο, δημιουργούν νέες πραγματικότητες μελετώντας με σεβασμό το χθες, παραδίδονται στην ελευθερία (και πανωλεθρία) των συνειρμών τους. Η δουλειά τους ενέχει σθένος, πειραματισμό και αυτοσχεδιασμό, είναι αντισυμβατική και αναπάντεχη − είναι ροκ!

Οι τρεις εικαστικοί λερώνουν τα χέρια τους, καθώς πειραματίζονται με διαφορετικές τεχνοτροπίες, υλικά και έννοιες. Επιδίδονται στην αποτύπωση των καλλιτεχνικών εμμονών και προβληματισμών τους, αντιτάσσοντας το παλιό με το καινούργιο, διανθίζοντας το καθημερινό, το φαινομενικά ασήμαντο ή ακόμα και το αντιαισθητικό. Συλλέγουν αντικείμενα της πόλης, αποκόμματα παλιών περιοδικών και αφίσες, τα οποία εντάσσουν στα  έργα τους, μετατρέποντας τα σε χάρτες των περιηγήσεων τους ή ακόμα και σε προσωπικά ημερολόγια. Τελικώς, δημιουργείται ένα πλέγμα πολυσήμαντων εικόνων, οι οποίες φέρουν το στίγμα του κάθε καλλιτέχνη, ενώ παράλληλα βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με τα σύγχρονα εικαστικά ρεύματα.

Ο Κωνσταντίνος Μπερδέκλης παρουσιάζει δύο νέες σειρές έργων με διάθεση ανασκόπησης και αποδόμησης του παρελθόντος του και της ίδιας του της τέχνης. Στις νέες επεξεργασμένες ζωγραφικά φωτογραφίες και στα κολάζ του, το στοιχείο της αυτοαναφορικότητας κυριαρχεί, καθώς ο καλλιτέχνης δημιουργεί έναν σουρεαλιστικό μικρόκοσμο, με τμήματα παλαιότερων ζωγραφικών του έργων να εισβάλλουν σε προσωπικές καθημερινές στιγμές του ίδιου. Παράλληλα, τα αφαιρετικά σχέδια που πρωταγωνιστούν στις μεταξοτυπίες προηγούμενων σειρών του, αναπαριστώνται με ένα διαφορετικό μέσο που επιλέγει ο καλλιτέχνης. Πιο συγκεκριμένα, ο Μπερδέκλης επικαιροποιεί μια παλιά μορφή τέχνης, μετατρέποντας σε κεντήματα καλειδοσκοπικά μοτίβα, τα οποία παραπέμπουν σε Rorschach test. Ένα μέσο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λαική τέχνη αποκτά ψυχεδελικό χαρακτήρα και σύγχρονη διάσταση.

Ο Δημήτρης Ντόκος, ο οποίος ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία ως street artist, επιμένει εμμονικά σε μία θεματική φυγόκεντρο την οποία εμπλουτίζει με αντικείμενα τα οποία «σώζει» απο τον δρόμο. Τα φαινομενικά άχρηστα και άψυχα found objects αποκτούν υπόσταση και νόημα μέσα από τις καλλιτεχνικές του παρεμβάσεις. Ο Ντόκος φιλοτεχνεί με αφοσίωση λαβυρινθώδεις συνθέσεις πολύπλοκης και συμμετρικής δομής, δημιουργώντας ένα κόσμο ψευδαισθήσεων που μαγνητίζει. Κεντρικός άξονας των περίτεχνων «ιδεογραμμάτων» του παραμένει το σκαθάρι, αντικείμενο του πόθου πια, το οποίο κάθε φορά γονιμοποιεί καινούργιες φόρμες, αφηγήσεις και ανεξάντλητες διαδρομές στο υποσυνείδητο του θεατή. Πορτραίτα, χάρτες και τοπία ξετυλίγονται μέσα από τον σκελετό του σκαθαριού και παρουσιάζονται σε ιδιαίτερες, σκαλιστές κορνίζες τις οποίες συλλέγει ο καλλιτέχνης καθώς περιηγείται στα παζάρια και τα παλαιοπωλεία της πόλης.

Ο Κωνσταντίνος Πάτσιος, με δυνατά του όπλα τον αυθορμητισμό και το χιούμορ στην τεχνική και στην καλλιτεχνική του προσέγγιση, δημιουργεί μοναδικές συνθέσεις, πλούσιας κοινωνικό-πολιτικής θεματολογίας. Αποκαλύπτει σουρεαλιστικές και απροσδόκητα γνώριμες φόρμες μικρού και μεγάλου σκέλους, μέσα από τον συνδυασμό ετερόκλητων στοιχείων και υλικών που μαζεύει στα ταξίδια του. Τα έργα του διακρίνονται από μια παιγνιώδη ενέργεια, με το στοιχείο της φαινομενικά συμπτωματικής δημιουργίας να κυριαρχεί. Ο θεατής βουτάει σε ένα κόσμο αντιφάσεων καθώς  το χάος συνυπάρχει με τη γεωμετρία στις συνθέσεις των έργων, και το καθημερινό με το ιδεώδες στη θεματική του. Αντλεί τα ερεθίσματα του απο την επικαιρότητα της εποχής μας και την ιστορία της ανθρωπότητας, ενώνοντας το βαθύ παρελθόν με το σήμερα.