Νικόδημος, Μέσα και πέρα από τον χρόνο

Η Δρ. Ιστορικός της Τέχνης και Τεχνοκριτικός Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν σημειώνει: «(...) Λιτός, άμεσος, σεμνός & συνάμα χαρισματικά πηγαίος, ο Νικόδημος,που γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη το 1951 και διέκοψε, σε ηλικία 21 ετών, τις σπουδές του στη Νομική, μόνασε από το 1972 μέχρι το 1991 στο Άγιο Όρος, σε ένα κελί που υπαγόταν στη Σκήτη της Αγίας Τριάδας. Σε αυτό γνώρισε σε βάθος τις δυνατότητές του και τον εαυτό του, ζώντας σε ηθελημένη απομόνωση, γράφοντας ποιήματα, ζωγραφίζοντας και αποκρυπτογραφώντας σε φωτογραφίες τοπία, κτίσματα και μορφές του Αγίου Όρους. Το ταλέντο του, όμως, δεν πέρασε απαρατήρητο από διάφορους επισκέπτες, που συνέβαλαν στο να οργανωθούν στην Αθήνα οι δύο πρώτες εκθέσεις του.

» (...) Στα έργα του, ο δυναμισμός του χρώματος –σε μια μοναδική ώσμωση με το δυναμισμό του ίχνους– προικίζει την όποια σύνθεσή του με μια ιδιωματική κινητικότητα - παλμικότητα, γνωρίσματα που μας πείθουν ότι έχουν απορροφήσει όσο γίνεται πιο άμεσα κάτι το ουσιαστικό από αυτή καθαυτή την ενέργεια που διέπει το Σύμπαν. της, ακόμη και στο απειροελάχιστο, αλλά πάντοτε σημαδιακό εικονογραφικό στοιχείο.

»(...) Τα λουσμένα σε κοσμικό φως τοπία του καλλιτέχνη, με τα όποια εικονογραφικά στοιχεία να πάλλονται σε ρυθμό, χαρακτηρισμένα από μια πρωτόγνωρη αίσθηση διαφάνειας, προεκτείνουν το έργο στο χώρο ολόγυρα, κατακλύζοντάς τον σε ζωντάνια και σε χαρισματική γητειά. Τόσο, μάλιστα, που ακόμη και το πιο ταπεινό χορτάρι, το πιο κοινό λουλούδι να προβάλλουν μοναδικά. Ενυπάρχει, πράγματι, πάντοτε μια ποιητική προσέγγιση. Προσέγγιση που μετουσιώνει την παραστατική γραφή σε καταγραφή αθέατων, αλλά υπαρκτών ψυχικών αντιδράσεων».