Αναστασία Γκινάκη, Έρως, Βαρύς Θεός

Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Μελέντη σημειώνει: «Στην προσπάθειά μας να αναμετρηθούμε με την γνώση, να κατανοήσουμε και να εκλογικεύσουμε τις περιπέτειες της ζωής μας δεν είναι λίγες οι φορές που γεμίζουμε φόβο για το φθαρτό και μεταβλητό της ύπαρξής μας. Ηλιόλουστο ξέφωτο στον ανθρώπινο διαρκή αγώνα μας η συνάντησή μας με το αίσθημα της πίστης, της βαθιάς ειλικρινούς και αυθόρμητης εμπιστοσύνης σε μία ιδέα, σε ένα πρόσωπο, στην εικόνα της απόλυτης πληρότητας στην οποία παραδινόμαστε χωρίς όρους. Είναι οι μοιραίες μας στιγμές της ευτυχίας που αν και τόσο σύντομες, χαράζουν βαθιά και ανεξίτηλα το πέρασμά μας από τον επίγειο κόσμο καθώς μας αποδεσμεύουν από αυτόν και μας ταξιδεύουν στην αιωνιότητα. Η διακαής επιθυμία μας να μην απομακρυνθούμε από αυτή την μοναδική αίσθηση της ψυχικής ευδαιμονίας στην οποία αδιαφορούμε για το πεπερασμένο και φθαρτό μας ακολουθεί για πάντα και μας αναγκάζει να την αναζητούμε έως και τις τελευταίες μας στιγμές, μέσω της μνήμης.

Γνωρίζουμε πλέον καλά ότι η νίκη απέναντι στον ανθρώπινο θάνατό μας έρχεται με οδηγό τον δυνατό, απείθαρχο, γεμάτο πάθος έρωτα σε όλες τις εκφάνσεις του ακόμα και σε εκείνα τα υπέροχα γήινα στιγμιότυπά του που εξιστορεί ο μικρός φτερωτός θεός της ελληνικής αρχαιότητας, ο Έρως, επιστρατεύοντας όχι μόνο την δύναμη της ψυχής μας αλλά και του σώματός μας. Σε αυτές τις κοινές μας ιστορίες, κέλυφος και κιβωτός του πιο όμορφου ταξιδιού, το σώμα μας γειώνεται και απογειώνεται με μεγάλες ταχύτητες. Ολόθερμες, ετοιμοπόλεμες και πάντα νικήτριες οι αισθήσεις.

Σε ένα κόσμο γεμάτο ευωδιαστές πνοές του πρωινού, του ηλιοβασιλέματος και της νύχτας οι εικόνες των ερωτευμένων σωμάτων, προαιώνιες αλλά και διαχρονικές, εκπέμπουν φως. Τις παρακολουθούμε να ρέουν ως σχηματισμοί ενός αέναου γαλαξία και να μεταπλάθουν χώρο και χρόνο. Να γλιστρούν, να αναδιπλώνονται, να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται, δυνατοί ποταμοί, γεμάτοι αναπάντεχους κρυφούς ήχους. Ήχους που κυοφορούν ατέλειωτες μουσικές συμφωνίες στις μοιραίες κορυφώσεις των διασταυρώσεων.

Τα ερωτευμένα σώματα συναντιόνται, μάχονται, ενώνονται με πάθος και κυριεύουν κάθε πεδίο, εκπέμπουν σήματα ευτυχίας στο σύμπαν και χάνονται για να εμφανιστούν κάπου αλλού και να παίζουν για πάντα με τον ίδιο φωτοδότη τρόπο. Την μαγική αυτή ιστορία με τις πολλές παραλλαγές, το πανανθρώπινο βίωμα, μας διηγείται με την σειρά των τελευταίων έργων της η Αναστασία Γκινάκη. Ερωτευμένη η ίδια με τα υλικά της ζωγραφικής της, τις υφές τους, τις πολλαπλές ιδιότητες και χρήσεις τους, τις τεχνικές της δουλειάς της, ενώνοντας διατυπώσεις του εξπρεσιονισμού και του συμβολισμού, με διακαή την επιθυμία να οδηγήσει όλα τα παραπάνω σε μία μεστή ομιλία, αναπτύσσει μαζί τους έναν δημιουργικό ερωτικό αγώνα. Τα επιστρατεύει αυθόρμητα και με πάθος στην υπηρεσία μίας δυναμικής εξωτερίκευσης στοιχείων και μηνυμάτων που κρύβονται στην φαντασία και απλώνονται σε πεδία αρκετά μεγάλων διαστάσεων. Μάχεται μαζί τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Ένας ζωγραφικός κόσμος με τον χαρακτήρα της ερωτικής φωτιάς, ενός αόρατου πύρινου κόκκινου που κρύβεται συνεχώς και αισθανόμαστε να μας περιτριγυρίζει, του φιλόπονου, φιλόκαλου έρωτα της δημιουργού, παρουσιάζεται εμπρός μας να μεταπλάθεται εν τέλει με αξιοσημείωτη μαεστρία σε μία δροσερή αύρα. Ο κόσμος αυτός μας αγγίζει βαθιά και μας μαγεύει, μας προσκαλεί να ονειρευτούμε όπως κάθε αληθινός έρωτας. Μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία οδηγώντας μας στην πολύτιμη ανάταση ψυχής που μεταδίδει η Τέχνη και τα έργα της, προϊόντα ενός έντιμου και γενναίου αγώνα, σε κάθε "καλή της ώρα"».