Αντώνης Γιακουμάκης, Erase and Rewind

Η επιμελήτρια Δόμνα Χανουμίδου αναφέρει στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση: «Κορμιά θηλυκά σε κατάσταση ετοιμότητας και πρόσωπα γυναικεία σε εγρήγορση ξεδιπλώνονται δυναμικά πάνω στον καμβά του Αντώνη Γιακουμάκη. Όλες τους, μορφές αυτού του Αιώνιου Θηλυκού, που επικαλείται o Γκαίτε στον Φάουστ ως οδηγό του αρσενικού προς την υπέρβαση. Με μια διαφορά ωστόσο. Αν για τον Γκαίτε η υπέρβαση αυτή επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της σωματικής επιθυμίας, ως ένα ερωτικό κάλεσμα δηλαδή, τα θηλυκά πλάσματα που απεικονίζει ο Γιακουμάκης χαρτογραφούν εύστοχα ένα παιχνίδι ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη.

Ένα παιχνίδι πάντα σωματικά εκφραστικό, που ξεπερνά πολλές φορές το ερωτικό στοιχείο και αποκτά χαρακτήρα περισσότερο οικουμενικό. Σώματα και πρόσωπα ζωντανά ταλαντεύονται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, αναμοχλεύοντας τη μνήμη. Κάθε κίνηση, κάθε έκφραση μοιάζει μετέωρη και ατελής, αναδιπλώνεται συνεχώς μετασχηματίζοντας τη γυναικεία μορφή σε μια συνθήκη ρευστή, σε μια ταραχώδη δεξαμενή πληροφοριών εγγεγραμμένων πάνω της από χρόνους πρωτόγονους ακόμα. Κάθε ερέθισμα αισθητηριακό ή νοητικό ανακαλεί μνήμες, εμπειρίες, αισθήσεις και συμπεριφορές παλαιότερες. Άλλες επιλεκτικά τις απωθεί και τις διαγράφει, αφήνοντας χώρο ζωτικό για νέες και άλλες τις αποκωδικοποιεί και τις ανασύρει. Πάντα όμως τις μετεγγράφει σε κίνηση σωματική, σε μια συνεχή ροή ενέργειας, άλλοτε περισσότερο έντονης και άλλοτε λιγότερο έκδηλης. Με άλλα λόγια, τις μεταποιεί σε γλώσσα σώματος. Αυτά τα ομιλούντα αλλά ταυτόχρονα απόκοσμα θηλυκά του Γιακουμάκη, ως ιέρειες ενός αρχέγονου μυστηριακού τελετουργικού, υπό το άγρυπνο βλέμμα της θεάς Μνημοσύνης, αναδεύονται, σαγηνεύουν, λικνίζονται, αιχμαλωτίζουν, καθηλώνουν, αιφνιδιάζουν, προβληματίζουν.

Πλάσματα ουσιαστικά άχρονα που μπορεί φαινομενικά τουλάχιστον το πέρασμα του χρόνου να μην τα αφήνει αναλλοίωτα, τους προσδίδει ωστόσο μια τέτοια δυναμική που τα σημάδια της ηλικίας συχνά ξεγελούν το θεατή. Μορφές νέες, ώριμες ή γηραλέες - συχνά δύσκολο να αποσαφηνιστεί, οι γυναίκες αυτές δηλώνουν τη θηλυκή τους υπόσταση και όχι απλά τη θηλυκότητα τους. Η ηδονή, η λαγνεία, η φιλαρέσκεια, ο ερωτισμός η ακόμα και η ανασφάλεια ενυπάρχουν σαφώς ως μνήμες πάνω στο κορμί, όπως όμως ενυπάρχουν την ίδια στιγμή και η μητρότητα, η τρυφερότητα, ο πόνος, η καταπίεση, η συνειδητοποίηση, η ελευθερία, η κατάκτηση. Σε ρόλο οδηγητή λοιπόν, αυτές οι γυναικείες υπάρξεις μυούν το θεατή στην αναγνώριση του εξ ορισμού απόλυτου Αιώνιου Θηλυκού που ονομάζεται Ζωή».

Ενώ ο ίδιος ο καλλιτέχνης επι σημαίνει χαρακτηριστικά: «Αυτή η σειρά έργων είναι η κατάθεση μου για τη γυναίκα. Μια απόπειρα να φυλακίσω στον καμβά μου την ουσία τις φύσης της. Την δύναμη που ασκεί πάνω μου η παρουσία της. Αυτές οι γυναίκες είναι τα αποτυπώματα τις θηλυκής υπεροχής και του κάλους, το άλλο μισό».

Βιογραφικό σημείωμα καλλιτέχνη

O Αντώνης Γιακουμάκης γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ως μηχανοτεχνίτης , συνέχισε με σπουδές στο τμήμα Ζωγραφικής και Εφαρμογών του Vakalo Αrt and Design College, με καθηγητές τη Μαριγώ Κάσση, την Κατερίνα Μερτζάνη και τον Γιάννη Παπαγιάννη. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ αυτή είναι η δεύτερη ατομική του έκθεση.