Χρήστος Παλλαντζάς, Εἰ ἦς ὧδε (εάν ήσουν εδώ)

Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη παρουσίαση του έργου του καλλιτέχνη τα τελευταία χρόνια, μια περίοδο που είναι αναμφισβήτητα η πιο ώριμη και δημιουργική στην πολυετή του πορεία.

Τα έργα του αποτέλεσαν την πρόγευση για τη νέα του δουλειά, που είναι αφιερωμένη στην αίσθηση της απώλειας.  Σε  ό,τι δεν ήρθε στην ώρα του, σε εκείνο το κενό πού αφήνει  η απώλεια προσώπων, καταστάσεων, πραγμάτων ή και ψυχής, επιτρέποντας συνάμα στον καλλιτέχνη να μεταπλάσσει μέσα από την διαδικασία της δημιουργίας, τη μετουσίωση, ως υποκατάστατο ικανό να παρηγορήσει και να θεραπεύσει.

Η ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά διακρίνεται για την στέρεα τεχνική της, το σχέδιο που ακουμπάει στις αξίες της ζωγραφικής και τις δυνατές χρωματικές φόρμες, που καθορίζουν τον χώρο και τον χρόνο συνδέοντας τον μύθο με την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια ενάντια στα στερεότυπα. Ο καλλιτέχνης προσβλέπει στη γαλήνη και την ηρεμία της ψυχής μέσα από την αναβίωση του χαμένου χρόνου. Ο χρόνος έχει παγώσει και το ανθρώπινο σώμα σε πρώτο πλάνο, χωρίς τις δεσμεύσεις των κοινωνικών συμβάσεων αναζητά την κάθαρση. Οι πρωταγωνιστές των έργων πρόσωπα οικεία. Καθένα έχει την ιστορία του, που ερμηνεύεται πάνω στον καμβά, πλάθοντας τη δική του αλήθεια κόντρα στη λογική της γοητείας και του αναμενόμενου. ξεκινώντας από τις περίπλοκες στάσεις.

«Η φράση «εἰ ἦς ὧδε Κύριε...» (κεφ. ια. παρ.21).  παρμένη από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, είναι αυτή που ορίζει το μέγεθος του δράματος που προηγείται της Αναστάσεως του Λαζάρου(…). Οι αρετές της υπομονής και της καρτερικότητας, όροι αντίθετοι με το πνεύμα του εφήμερου και του αναλώσιμου,  έρχονται για να ορίσουν ξανά τη σχέση μας με το  Θείο» τονίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «Εἰ ἦς ὧδε...οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε αλλά περισσότερο αυτό που θα ορίσει το μέγεθος της ψυχής μας στην ουσία της, το άλλο μας μισό που έχουμε απωλέσει».