Blind Adam, Holy Glory

«Παραδόξως ο Κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη. Το γνωστό και το άγνωστο. Ό,τι έχουμε αντιληφθεί, ό,τι αντιλαμβανόμαστε, ό,τι βλέπουμε, αγγίζουμε, ακούμε γευόμαστε ή μυρίζουμε καθώς επίσης ό,τι μάθαμε, μας είπαν, νομίζουμε, πιστεύουμε, ό,τι θυμόμαστε και ό,τι φανταζόμαστε, ό,τι θέλουμε και ό,τι επιθυμούμε ανήκουν στο γνωστό. Στο πραγματικό άγνωστο ανήκει μια και μόνη ερώτηση: γιατί υπάρχουν όλα αυτά. Ερώτηση παλαιότατη γύρω από την οποία αναπτύχθηκαν συστήματα που οργάνωσαν κοινωνίες, ανέπτυξαν πολιτισμούς και εργαλεία κατανόησης διευρύνοντας τα όρια του γνωστού χωρίς όμως να πλησιάζουν ούτε λίγο στο καλά οχυρωμένο, άγνωστο, γιατί. Αυτό το φωτεινό διάστημα στις πρώτες γραμμές της ασκητικής ορίζεται, ανάμεσα σε δυο αβύσσους που δεν είναι ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος, ούτε καθαρτήριο. Ένας φωτεινός χώρος μέσα στο σκοτάδι που ακριβώς επειδή είναι φωτεινός είναι αδύνατο να δεις έξω από αυτόν, και ταυτόχρονα να κρυφτείς μέσα σε αυτόν.

Το έργο του Blind Adam στέκεται σε αυτό το όριο μεταξύ ορατού και μη ορατού στη λεπτή γραμμή που χωρίζει το φως από το σκοτάδι χωρίς διαβαθμίσεις ή σκιές. Εκεί εικόνα και αντικείμενο, βάρος και όγκος, σχήμα και αίσθηση αρχίζουν να διαπραγματεύονται τα μεταξύ τους όρια σε μια σπουδή της υπόθεσης για το άγνωστο γιατί, όπως εκφράστηκε μέσα από την δημιουργία και την ανάπτυξη, την αποδοχή και τον ασπασμό, τον συμβολισμό και την εικονογράφηση της ιδέας του θείου. Τα φτερά του αγγέλου προστάτη, ο σταυρός του μαρτυρίου (στον οποίο έχει αποδοθεί η θεία χάρη), ο τόπος λατρείας με το άγνωστης προέλευσης σχήμα της Καάμπα στη Μέκκα, ο ψηλός θρόνος ενός θεού που βλέπει τα πάντα αποτελούν το ένα τμήμα της σπουδής. Το άλλο τμήμα αποτελείται από έργα που απευθύνονται άμεσα στην ανθρώπινη ύπαρξη, την ανησυχία και το άγχος της, το φόβο για το άγνωστο, τον φόβο της επιστροφής στην άβυσσο της Ασκητικής του Καζαντζάκη: το ιερό χαλί προσευχής, οι στροβιλισμοί και η έκσταση του Holy Glory, και φυσικά ο θάνατος με το ακαθόριστο σχήμα που μοιάζει να θέλει να ρουφήξει ό,τι είναι γύρω του σε ένα βαθύ ψηλαφητό σκοτάδι. Οι κόμποι και οι θηλιές που είναι το βασικό υλικό αυτής της σειράς έργων αποτελούν το μέτρο τη κλίμακας και του χρόνου, του καιρού της κατασκευής και του μεγέθους του έργου, και το μέσο μέσα από το οποίο θα εκφράζονται ταυτόχρονα το συμπαγές και το ρευστό, το απόλυτα υλικό και το οριακά σχεδιαστικό της γλυπτικής πρακτικής του Blind Adam»,

Αλέξιος Παπαζαχαρίας