Φωτογραφικά ζεύγη 2016

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με τον «Φωτογραφικό Κύκλο» παρουσιάζουν την έκτη έκθεση από τη σειρά που τιτλοφορείται «Φωτογραφικά ζεύγη».

Στη σειρά εκθέσεων Φωτογραφικά Ζεύγη παρουσιάζεται η δουλειά δυο φωτογράφων και μελών του «Φωτογραφικού Κύκλου», των οποίων οι δρόμοι της ζωής ή της φωτογραφίας συναντώνται με κάποιο τρόπο. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μπορεί να είναι αχώριστοι φίλοι. Μπορεί το θέμα της φωτογραφίας τους να είναι κοινό ή μπορεί και η καλλιτεχνική τους προσέγγιση να είναι όμοια. Μπορεί όμως να συνδέονται και μέσα από την ουσιαστική διαφορά μιας φαινομενικά όμοιας δουλειάς. Έτσι, ο διάλογος των εκάστοτε δύο καλλιτεχνικών προτάσεων θα επεκτείνεται νοερά και πέρα από τις αναρτημένες φωτογραφίες, αφού η σχέση των ίδιων των φωτογράφων αλλά και των προτάσεών τους θα προκαλεί τις αναζητήσεις ταυτίσεων και αποστάσεων.

Η έκτη αυτή έκθεση παρουσιάζει φωτογραφίες της Ανθής Μάρα και του Παναγιώτη Μαρκολέφα. Οι δύο φωτογράφοι συνδέονται με προσωπική σχέση, μέσα από μια γνωριμία που ξεκίνησε από τη συμμετοχή τους στον «Φωτογραφικό Κύκλο». Η παράθεση (και αντιπαράθεση) της δουλειάς τους, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Την σειρά επιμελείται ο θεωρητικός της φωτογραφίας και ιδρυτής του «Φωτογραφικού Κύκλου», Πλάτων Ριβέλλης.

«Μεγάλη πρόκληση για έναν φωτογράφο είναι να αποφύγει κάθε συγκεκριμένη θεματολογία και να αποπειραθεί να μετατρέψει τα θραύσματα του πραγματικού κόσμου σε δομικά στοιχεία ενός δικού του φωτογραφημένου κόσμου. Στην προσπάθεια αυτή έχει ως σύμμαχο την απεξάρτηση από το δεκανίκι του αναγνωρίσιμου θέματος και από τη σημασία που έχει αυτό για τον θεατή, αλλά ταυτόχρονα έχει ως αντίπαλο τον κίνδυνο η φωτογραφία του να περιοριστεί στην εικαστική της κατασκευή και να χάσει την αναγκαία σύνδεσή της με την πραγματικότητα. Η Ανθή Μάρα τολμάει και κερδίζει το στοίχημα να χειριστεί συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα θέματα αφαιρώντας τους το βάρος της σημασίας τους ως στοιχεία της πραγματικότητας, για να τα καταστήσει αναγνωρίσιμες λεπτομέρειες ενός νέου και διαφορετικού συνόλου. Έτσι, το ονειρικό και ταυτόχρονα εικαστικό στοιχείο παραμένει πάντα δομικά συνδεδεμένο με την πραγματικότητα, αλλά προσλαμβάνει ένα νέο και αποκλειστικά δικό της περιεχόμενο.

Είναι γνωστό ότι το τετράγωνο φορμά της φωτογραφίας λύνει και ταυτόχρονα δένει τα χέρια του φωτογράφου. Του προσφέρει την πολυπόθητη οργάνωση και του στερεί την αναγκαία ελευθερία. Του εξασφαλίζει το μέτριο και του απομακρύνει το υψηλό. Τον καταδικάζει να ζει μέσα σε έναν ασφυκτικά οργανωμένο κόσμο, την ώρα που εκείνος έχει ανάγκη να διατρανώσει τη σύγκρουση ανάμεσα σε αυτά που δυναμικά επέλεξε να περιλάβει στο κάδρο του και σε εκείνα που υπαινίσσεται ότι ζουν έξω από αυτό. Ο Παναγιώτης Μαρκολέφας φαίνεται να έχει απαλλαγεί από αυτό το άγχος. Οι φορμαλιστικές του επιλογές παραμένουν πολλές και ποικίλες και δεν φαίνεται να ασφυκτιά στο δομημένο περιβάλλον που επέλεξε. Τεμαχίζει δυναμικά τον κόσμο του, χωρίς όμως να υποπίπτει στην ευκολία ή την υπεκφυγή που συνιστά η φορμαλιστική τυπολογία και χωρίς να χάνει την αίσθηση του περίγυρου. Μετατρέπει έτσι το τετράγωνο σε μια αυτονόητη γι’ αυτόν επιλογή και σε έναν πολύ προσωπικό τρόπο απόδοσης του κόσμου του», Πλάτων Ριβέλλης.