Through the Fog: Descripting the present

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα έξι καλλιτεχνών που δουλεύουν με διάφορα εικαστικά μέσα, όπως βίντεο, φωτογραφία και εγκατάστασεις, κάποια εκ των οποίων δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση ή παρουσιάζονται στην Αθήνα για πρώτη φορά.

Πάνω από διαφορετικές χώρες και πλαίσια αναφοράς, μια συμπαγής στρώση ομίχλης αιωρείται από πάνω μας. Η ομίχλη αυτή, που έχει στιγματιστεί από τις διάφορες μορφές κρατικής, οικονομικής και πολιτικής βίας, σαν ένα κακό μείγμα της κρίσης και της αλλαγής, σταδιακά καθιστά όλο και πιο δύσκολο τον προσανατολισμό μας. Μέσα σε αυτή τη θολούρα, πώς μπορούμε να φανταστούμε και να εκφράσουμε τις δικές μας θέσεις ως υποκείμενα, τον τρόπο ύπαρξης και την πολιτική εξουσία στον κόσμο; Τι θα προκαλέσoυμε στην προσπάθειά μας να περιγράψουμε και να ξαναγράψουμε το παρόν; Και πώς μπορεί η καλλιτεχνική σκέψη, οι διαδικασίες και οι αισθητικές στρατηγικές της να συμβάλλουν σε αυτό το πεδίο έρευνας;

Το Through the fog: Descripting the present είναι μια έκθεση σε μορφή δοκιμίου. Ένας διάλογος ανάμεσα σε διαφορετικά χωροχρονικά πλαίσια και μεθοδολογίες που επιχειρεί να αντικατοπτρίσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε, επικοινωνούμε και κινούμαστε στο παρόν που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.

Ο όρος descripting χρησιμοποιείται από τον Christian Nyampeta, έναν από τους καλλιτέχνες της έκθεσης, του οποίου τα μεγάλα υφασμάτινα έργα που κρέμονται από το ταβάνι – τα οποία ο ίδιος περιγράφει ως φακέλους – καθοδηγούν τον επισκέπτη μέσα στην έκθεση, τόσο εννοιολογικά αλλά και φυσικά. Μέσα σε αυτά τα υφάσματα θα βρει κανείς κείμενα, γραφήματα, ηχογραφημένα μηνύματα και γραπτά του ίδιου του καλλιτέχνη που παρουσιάζουν την έρευνά του για την έννοια και πρακτική της ιδιορρυθμίας. Αντλώντας έμπνευση από τα γραπτά του Roland Barthes, ο όρος αυτός αναφέρεται σε μια μορφή προσωπικής συνείδησης. Ο

Barthes αγνοώντας άλλες πιο έκδηλες μορφές πολιτικής αντίστασης ήθελε να βρει τον τρόπο με τον οποίο η βαθύτερη γνώση των ιδιαίτερων και υποκειμενικών παρορμήσεων και καθημερινών πράξεων μπορούν να προάγουν μια μορφή εξουσίας. Στο πλαίσιο της έκθεσης ο όρος descripting γίνεται αντιληπτός ως ένα μέσο που μας δίνει τη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε την δική μας θέση εκ νέου μέσω μιας περιγραφής αλλά και αποσυναρμολόγησης.

Μια ανάλογη προσέγγιση βλέπουμε και στο έργο του Βαγγέλη Βλάχου Ξένοι αρχαιολόγοι από όρθια σε σκυφτή θέση (2012) που παρουσιάζει μια σειρά από φωτογραφίες αρχαιολόγων, η διάταξη της οποίας είναι ανάλογη της στάσης σώματος των προσώπων και όχι μιας ιστορικής ή γεωγραφικής κατηγοριοποίησης. Το ίδιο συμβαίνει και με το νέο έργο του Ευτύχη Πατσουράκη Ορίζοντες (2016) που συνδυάζει εν είδει παζλ

φωτογραφίες που βρέθηκαν στις υπαίθριες αγορές της Αθήνας σχηματίζοντας κοινούς φανταστικούς ορίζοντες δίνοντας έτσι έμφαση στη θεματική της έκθεσης.

Η έκθεση εστιάζει ή αναφέρεται σε συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια όπως η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη ή το Λονδίνο. Παρόλ’αυτά η διαμεσολάβηση πραγματοποιείται από διαφορετικές υποκειμενικότητες και διαδικασίες άρθρωσης, μέσα από την επανανοηματοδότηση των εικόνων και της γλώσσας ή με τη μορφή ημερολογίου ή συνεντεύξεων. Τους επισκέπτες θα υποδεχτεί μια νέα εγκατάσταση της Χρυσάνθης Κουμιανάκη που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο και θα καλύπτει τις βιτρίνες της γκαλερί με καλλιγραφικά σύμβολα που παραπέμπουν σε πολιτικά σλόγκαν που βρίσκει κανείς στους δρόμους της Αθήνας και τα οποία προέρχονται από σχέδια για μια ιδεατή πόλη.

Ως μέρος του έργου του How We Behave που βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Grant Watson παρουσιάζει τρία νέα φιλμ που αποτελούνται απο συνεντέυξεις με συγγραφείς, καλλιτέχνες και ακτιβιστές που ζουν στην Αθήνα. Το έργο αυτό έχει ως σημείο αναφοράς τη δήλωση του Michael Foucault ότι «οι βιογραφίες μπορεί να γίνουν η βάση για ένα έργο τέχνης». Σε μια νέα παρατεταμένης διάρκειας εκδοχή του δικάνναλου βίντεο Of Dice and Men (2011 – σε εξέλιξη), η Didem Pekun παρουσιάζει μια σειρά από βίντεο-ημερολόγια της περιόδου 2011-14 σε μια προσπάθειά της να επεξεργαστεί τα εκτυλλισόμενα τότε πολιτικά γεγονότα όπως οι διαδηλώσεις του Occupy, το πάρκο Γκεζί και οι πρόσφατες εκλογές, σε συνυφασμό με έναν ιστό άσχετων εικόνων. Σε αυτά τα τρία έργα, όπως και σε όλη την έκθεση, γεννιέται μια περίπλοκη σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών και του περιβάλλοντός τους, μεταξύ της υποκειμενικότητας και του τρόπου απεύθυνσής της.

Το Through the Fog πλαισιώνεται και αναγκαστικά απαντά σε μια αίσθηση κρίσης και πολιτικής δυσφορίας. Ωστόσο, οι θέσεις που παρουσιάζονται εδώ μοιάζουν να προτείνουν ότι προκειμένου να ξεφύγει από αυτή την «ομίχλη» η πολιτική υποκειμενικότητα πρέπει να γίνει αντιληπτή ως αναδυόμενη, σε συνεχή αλλαγή και με κριτική αυτοεπίγνωση. Ως τέτοια, η έκθεση έχει ως στόχο να τραβήξει την προσοχή στη ρευστή, πορώδη σχέση ανάμεσα στις διαδικασίες υποκειμενοποίησης και πολιτικής εξουσίας.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Christian Nyampeta, Ευτύχης Πατσουράκης, Didem Pekun, Βαγγέλης Βλάχος, Grant Watson.

Επιμέλεια: Nick Aikens

Κεντρική φωτογραφία: Didem Pekün, Of Dice and Men, 2011 – ongoing, δικάναλη βιντεοεγκατάσταση σε αρχιτεκτονικό περιβάλλον, 43 λεπτά. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας.

Παράλληλο πρόγραμμα στο Green Park

Το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου στις 7μμ ο επιμελητής και κάποιοι από τους καλλιτέχνες της έκθεσης θα συζητήσουν για το έργο τους και το εννοιολογικό πλαίσιο της έκθεσης. Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του Green Park στο Facebook.