Πάνος Παπαδόπουλος, Narcissism-Masochism-Fetishism

Η καινούργια δουλειά του Πάνου Παπαδόπουλου είναι μια μίξη μίνιμαλ, εννοιολογικής, αφηρημένης και εξπρεσιονιστικής τέχνης. Ενώ παλιότερα ο καλλιτέχνης έφτιαχνε αφηρημένους πίνακες γεμάτους με λέξεις και συμπυκνωμένα νοήματα, σήμερα αφήνει τον καμβά να «αναπνεύσει», δημιουργώντας εσωτερικούς χώρους και αντικαθιστώντας τα κείμενα με αντικείμενα, τα οποία ωστόσο λειτουργούν συχνά ως σύμβολα που προκαλούν ένα ιδιότυπο «γλωσσικό αίσθημα».

Στους καινούργιους πίνακές του κυριαρχεί το λευκό του καμβά, αφήνοντας στον θεατή την εντύπωση του ελλιπούς και του ημιτελούς. Μήπως όμως υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπει το μάτι; «Συχνά οι άνθρωποι με ρωτούν αν οι πίνακες μου είναι τελειωμένοι ή γιατί δείχνουν τόσο άδειοι; Τα προηγούμενα έργα μου ήταν πυκνά και έντονα, με πολλά στρώματα μπογιάς και γεμάτα πληροφορίες. Οπότε ξεκίνησα να αφαιρώ... Μου αρέσει να εκμεταλλεύομαι την λευκότητα του καμβά για να τονίσω τα πράγματα που έχoυν μεγαλύτερη σημασία» εξηγεί ο ίδιος. Αρχισε, λοιπόν, να αφαιρεί τον «θόρυβο» και πολλά άλλα χρωματικά στοιχεία, προκειμένου να δώσει έμφαση στη δύναμη του χρωστήρα και στην ίδια την πινελιά. Θα λέγαμε οτι τα έργα του μοιάζουν με «ζωγραφιστά» σχέδια. «Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως οι σύγχρονοι άνθρωποι αντιδρούν στην μίνιμαλ τέχνη, ειδικότερα σε έναν κόσμο που έχουμε μάθει να θέλουμε περισσότερα. Ωστόσο υπάρχει πολύ ένταση στο σχέδιο και στη χρωματική σύνθεση, αρκεί κανείς να κοιτάξει πιο προσεκτικά».

Ο τίτλος της έκθεσης «Narcissism-Masochism-Fetishism» είναι εμπνευσμένος από μια συλλογή από μελέτες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Οι έννοιες αυτές σχετίζονται τόσο με το περιεχόμενο των έργων όσο και με τη διαδικασία δημιουργίας τους. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από εσωτερικούς χώρους και αστικά τοπία, γεμάτα ειρωνεία, χιούμορ και κρυμμένα νοήματα. Όσο τα κοιτά κανείς, τόσο πιο πολλά θα δει. Ο λευκός χώρος δεν σημαίνει απαραίτητα το τίποτα, το κενό μπορεί να παράγει ισχυρές παρουσίες και να έχει ένα αποτελεσματικό αντίκτυπο στις αισθήσεις μας.