Ο Γιώργος Γουναρόπουλος και η ποιητική του Συμβολισμού. Ζωγραφική 1912-1976

Εκατό και πλέον αντιπροσωπευτικά έργα της πορείας του μεγάλου εκφραστή της γενιάς του ’30 αποκαλύπτουν το προσωπικό ύφος της καλλιτεχνικής του πορείας. Η καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειολογίας στο Α.Π.Θ, Ματούλα Σκαλτσά, σημειώνει: «Το έργο του Γουναρόπουλου απέναντι σ’ όλες τις φιλοσοφικές θεωρήσεις μοιάζει να συνθέτει την εικονογράφησή τους. Όταν είχε γίνει αναφορά στο στιλ του και στη σχέση του με τον σουρεαλισμό, είχε σημειωθεί πως πρόκειται για ιδεαλιστικό ρεαλισμό: μεταπλάθει και εξιδανικεύει την πραγματικότητα τόσο με τη βοήθεια του περιεχομένου  που επιλέγει , όσο και με τη συνδρομή καθαρά εικαστικών στοιχείων. Ο ίδιος βέβαια δεν διάβαζε τη σύγχρονη ελληνική φιλοσοφία, αλλά εκφράζει με το έργο του και με τα «πρωτόγονα και αφοριστικά» γραπτά του με αρκετές από τις συνισταμένες της: Προσπαθώντας να ορίσει τα όρια ζωγραφικής και αντικειμενικότητας, όπως λέει, δηλαδή θεωρώντας δεδομένο ότι η ζωγραφική αντλεί από τον αντικειμενικό κόσμο, εκφράζει, σε ορισμένες χειρόγραφες σημειώσεις του, την άποψη ότι «το ποιητικό μέρος, που δεν μπορούμε να το καθορίσουμε, γιατί περιέχει τα συναισθήματά μας», είναι αυτό που «κάνει την αντικειμενικότητα να είναι ζωγραφική».