Μαρκ Χατζηπατέρας, Universal Ηabitat

Η ιστορικός τέχνης, Μπία Παπαδοπούλου, αναφέρει: «Το νέο περιβάλλον του Μαρκ Χατζηπατέρα Universal Habitat αποτελεί το απαύγασμα της εργασίας ετών και μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη φανταστική πολιτεία του. Συνδυάζει στοιχεία της δουλειάς του από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως σήμερα. Εισάγει νέους συμβολισμούς και δένει την έρευνα του καλλιτέχνη σε ένα ενιαίο αρμονικό όλον. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι γνώριμοι κάτοικοι του ιδιόρρυθμου βασιλείου της φαντασίας του που είχαμε γνωρίσει στο Geneology (2012). Υβριδικές αρχέτυπες μορφές, ξεπηδούν από σελίδες παιδικών βιβλίων και καρτούν, έργα επιστημονικής φαντασίας, έπη, μύθους, τη συλλογική μνήμη και το υποσυνείδητο. [...] Επεκτείνοντας το Geneology, ο Χατζηπατέρας τώρα κτίζει για την κοινότητα και τα νέα της μέλη, τον αρχιτεκτονικό, πολεοδομικό και φυσικό περίγυρο, προχωρώντας ένα διακριτό βήμα πιο πέρα. Αντλεί την πεμπτουσία της πολύχρονης έρευνας του στα έργα χώρου με θέμα τις ακατοίκητες πόλεις, πρωταρχικές και φουτουριστικές: Brussels (1988), Kiddie City (1990-1991), Bittersweetville (1992), Terrain (1993), Mannahatta (1994), Seuscapes (2000) και Aluminum World (2014). Οι γεωμετρικές μινιμαλιστικές φόρμες των παλιότερων εγκαταστάσεων αντιπαρατίθενται με αφηρημένες οργανικές μορφές και τους City Dwellers».

Όντα ανθρωποειδή, ζωόμορφα, μηχανόμορφα, εξωγήινα, με στοιχεία καρτούν, με πολλαπλές συμβολικές υποστάσεις, επικοινωνούν, εκπέμπουν, εισπνέουν και εκπνέουν, διαλαλούν. Διηγούνται διαχρονικές καταστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης με μια εικαστική πανανθρώπινη γλώσσα, που αντλεί από τον μοντερνισμό αλλά και την ποπ κουλτούρα και παντρεύει το «high and low» στην τέχνη.

«Η εγκατάσταση αναπτύσσεται στο δάπεδο μετατρέποντας τον θεατή σε ιπτάμενο παρατηρητή που τον ρουφά ξαφνικά η μηχανή του χρόνου για να τον ταξιδέψει σε αρχέγονα και διαστημικά τοπία. Το διαβρωμένο αλουμίνιο που ο Χατζηπατέρας χρησιμοποιεί εντείνει αυτή τη διαχρονική αλληγορία».

Στους τοίχους, ζωγραφικά ασπρόμαυρα έργα (FWF’s) στα οποία διακρίνουμε βιομορφικά και γεωμετρικά στοιχεία, παραπέμπουν σε οργανισμούς αλλά και στην αρχιτεκτονική και μηχανολογία αρχαίων και μελλοντικών πολιτισμών. Αποπνέουν μια αίσθηση «Zen», τελετουργικότητα και διαχρονικότητα.

«Η επιλογή της μονοχρωμίας των ζωγραφικών έργων όπως και της εγκατάστασης μπορεί να ερμηνευτεί σαν σχόλιο για την ομοιομορφία που έχει επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση».

Ο Μαρκ Χατζηπατέρας πιστεύει στην παγκοσμιοποίηση αλλά χωρίς την ομογενοποίηση που καταργεί την διαφορετικότητα. Το Universal Habitat προτείνει μια αρμονική συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπων, φύλων, πολιτισμών και θρησκειών που μοιράζονται και ενώνονται μέσα από αξίες βασικές και ουσιώδεις όπως η αγάπη, ο σεβασμός, η αδελφικότητα.