Γιώργος Μήλιος

Η ζωγραφική του Γιώργου Μήλιου, με σουρεαλιστικές αρχικά αναφορές και προεκτάσεις, κινείται στον χώρο της αφαίρεσης με τις συνθέσεις του να χαρακτηρίζονται από την εξπρεσιονιστική δύναμη του χρώματος και την πλαστικότητα του σχεδίου. Εικονιστικά μοτίβα –σχηματοποιημένες φιγούρες ανθρώπων και ζώων, σπαράγματα τοπίων–, συμβιώνουν με γραφισμούς, αποτυπώματα, ίχνη γραφής, ακανόνιστα ή γεωμετρικά σχήματα, αναδύονται ή βυθίζονται πάνω στις αφηρημένες επιφάνειες χρώματος που ρέει ή απλώνεται σε κηλίδες και στίγματα με γρήγορες πινελιές. Οι φόρμες του, διατάσσονται ελεύθερα, αντιπαρατίθενται, επικαλύπτονται ή εισχωρούν η μια μέσα στην άλλη, δημιουργούν ένα ανοιχτό πεδίο μεταμορφώσεων και μεταπλάσεων, εκλύουν ενέργεια, επιτείνουν την εντύπωση της ενστικτώδους χειρονομίας, της αυτόματης καταγραφής, της αυθόρμητης έκρηξης. Η αποσπασματικότητα δίνει την αίσθηση μιας κατακερματισμένης γλώσσας με συμβολικές προθέσεις στην πορεία αποκάλυψης ενός κρυμμένου νοήματος, μιας άλλης πραγματικότητας, σε ευθεία αντιστοιχία με συναισθηματικές και ψυχικές καταστάσεις, σε άμεση σχέση με βιώματα, καταβολές, συγκινήσεις. Στην εξέλιξή της, η ζωγραφική του αποκτά έναν περισσότερο λυρικό τόνο. Με χρωματική λιτότητα και καθαρότητα, λεπτομερή σχεδίαση και μια "πρωτόγονη" αντίληψη ανασύρει εικόνες ενός άγνωστου κόσμου –που παραπέμπουν σε βραχογραφίες και ιδεογράμματα, στην κινέζικη καλλιγραφία αλλά και στον αυθορμητισμό της ζωγραφικής των παιδιών– παρουσιάζει μικρές, αναπάντεχες αφηγήσεις με παράξενους βιόμορφους σχηματισμούς, υποβάλλοντας μια ονειρική-ποιητική ατμόσφαιρα. Παράλληλα, η ενασχόληση του Γιώργου Μήλιου με τη χαρακτική –υπήρξε καθηγητής χαρακτικής τόσο στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης όσο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας–, ορίζει την εικόνα ενός πολύπλευρου δημιουργού, με το έργο του, στη συνολική του θεώρηση, να επιβεβαιώνει την εξελικτική πορεία μιας σημαντικής εικαστικής παρουσίας, τη συνέπεια, την εσωτερική συνοχή και τη δυναμική των αναζητήσεών του, την ποιότητα των προτάσεών του, την επίμονη, συστηματική και εξαντλητική έρευνα, την έκταση των μορφοπλαστικών και πνευματικών του ενδιαφερόντων.

Το σχέδιο υπήρξε για τον καλλιτέχνη ιδιαίτερης σημασίας κεφάλαιο, ευρύ πεδίο πειραματισμού που πλαισιώνει την τέχνη του και χρησιμεύει ως κώδικας κατανόησης και αναλυτικό σχόλιο για την πληρέστερη και καλύτερη προσέγγιση και ερμηνεία της. Με ιδιαίτερη έμφαση, ο ίδιος, τονίζει τη σημαίνουσα βαρύτητα και αξία που αποδίδει σ' αυτό για τη διερεύνηση σε βάθος των πλαστικών στοιχείων, της κίνησης και της δομής, του ρυθμού και των όγκων, της λειτουργίας του φωτός και του χρώματος, ταυτόχρονα, όμως, και για τη δυνατότητα κατάκτησης μιας ολοκληρωμένης, ζωντανής και παλλόμενης φόρμας, που τη διέπει η διαύγεια και η αμεσότητα. Μια μεγάλη ενότητα πρόσφατων διάτρητων σχεδίων του παρουσιάζει στην Αθήνα, στην γκαλερί «Άλμα». Πρόκειται για σχέδια εξαιρετικής ακρίβειας, αισθητικής και επιδεξιότητας, σχεδόν μινιμαλιστικά, που διακρίνονται για την πρωτοτυπία της τεχνικής τους χωρίς τη χρήση μολυβιού ή κάρβουνου, την απόλυτη απλότητα και ένταση των συγκοπτόμενων γραμμών τους, αλλά και την έμφαση στο ουσιαστικό καθώς αναπτύσσονται, αυτάρκη και ελλειπτικά, στη λευκή επιφάνεια του χαρτιού και τονίζονται, κάποιες φορές, χρωματικά. Αντίστοιχο πνεύμα κυριαρχεί και στις ζωγραφικές του συνθέσεις –μεγάλες μονοχρωματικές, κυρίως, επιφάνειες στις οποίες οι μορφές σχηματίζονται με μικρά στίγματα, οδηγώντας σ' ένα ξεχωριστό επίπεδο ωριμότητας και απλοποίησης, ευαισθησίας και εκφραστικότητας.

- Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός της τέχνης