O σκηνοθέτης Σπύρος Μιχαλόπουλος και το soundtrack της ζωής του

Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου, Θεάτρου και Τηλεόρασης του Λοτζ (Πολωνία), καθώς και της Σχολής Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Γεννήθηκε στην Πρέβεζα και από το 1984 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εργαστεί σαν βοηθός σκηνοθέτη των Θ. Αγγελόπουλου, Γ. Πανουσόπουλου, Γ. Σταμπουλόπουλου σε κινηματογραφικές ταινίες. Έχει σκηνοθετήσει εκατοντάδες διαφημιστικά και ντοκιμαντέρ. Με την τηλεόραση ασχολήθηκε το 2004 βάζοντας τη σφραγίδα σου σε μερικές από τις πιο πετυχημένες σειρές. Ανάμεσά τους τα «Βέρα στο δεξί», «Έρωτας», «Πολυκατοικία», «Επιστροφή», «Άγριες Μέλισσες» και «Όρκος». Οι «Πάνθεοι» είναι η 16η σειρά που σκηνοθετεί. Το 2015 σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Λούνα Μπαρ», ενώ συγχρόνως έχει σκηνοθετήσει 7 παραστάσεις στο θέατρο, όπως τα «Τζόρνταν», «Τάνγκο Μπαρ», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» κ.ά.

Το πρώτο τραγούδι που πρόσθεσες σε λίστα σου στο Spotify;
«Ο Τζακ και η φασολιά» του Γιώργου Τσακνή. Είναι από την πρώτη δισκογραφική απόπειρά του με γενικό τίτλο «Μπερλίνα». Μια πολύ όμορφη δουλειά.

Το τελευταίο τραγούδι που έκανες Shazam;
«Robin Skouteris - † The Moonlight Hotel»(Beethoven / Eagles / Maria Callas) Mashup. Το άκουσα και έψαξα αμέσως να το βρω. Υπέροχο.

Το τραγούδι που σε κάνει να αλλάξεις σταθμό;
«Light x Trannos x Alitiz – Gagarin».

Το τραγούδι που σε κάνει να μείνεις στο αυτοκίνητο ενώ έχεις παρκάρει;
Tο «The Reborn Identity»| Radiohead vs Morcheeba ft. Manda Zamolo vs Digitalism - Spirit World (mashup). Μου αρέσουν πολύ οι Radiohead και οι Morcheeba. To θεωρώ ένα από τα καλύτερα mashups που έχουν βγει εδώ και χρόνια. Μου θυμίζει κάποιες δύσκολες νύχτες στην Κύπρο.

Το τραγούδι που σου θυμίζει την Πολωνία;
Δεν είναι τραγούδι, είναι μια μπαλάντα του Chopin που κλείνει μέσα της όλη την περίοδο της Πολωνίας. «Ballade No.1 in G minor, Op.23», με τον σπουδαίο Πολωνό πιανίστα Krystian Zimerman.

Το τραγούδι που σου θυμίζει την Πρέβεζα;
«Η πιπερίτσα» του Σταμάτη Κραουνάκη από τα τραγούδια του Καραγκιόζη, με τη Δήμητρα Γαλάνη. Μια γλυκιά αθωότητα στις πρώτες χρονιές της δεκαετίας του ’60, σε μια μικρή πόλη δίπλα στη θάλασσα.

Το τραγούδι που ακούς για να γιορτάσεις το τέλος των γυρισμάτων;
Ένα γύρισμα είναι ένα ταξίδι στον κόσμο. Ένα ταξίδι γεμάτο χαρές, λύπες, αγωνίες, αγάπες και πάθη. Είναι όμως κάτι υπέροχο που θέλεις να ξαναζήσεις. Θα επέλεγα το «Πάμε ξανά» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Στάμου Σέμση, με τη φωνή της Νατάσας Μποφίλιου.

Το τραγούδι που σε εμπνέει όταν σκηνοθετείς;
Το «Εrbarme dich», από τα κατά Ματθαίο πάθη του Μπαχ. Πρώτη φορά το άκουσα στην ταινία του Ταρκόφσκι «Η θυσία» και το ερωτεύτηκα. Η ευαισθησία του Μπαχ σε συνδυασμό με το αυστηρό του ύφος με εμπνέει κάθε φορά που το ακούω.

 Το τραγούδι που θα επένδυε μια ταινία με τη ζωή σου;
Δύσκολο να φανταστώ μόνο ένα τραγούδι για τη ζωή μου. Είναι πολλά που θα μπορούσαν να ακουστούν. Αν πρέπει όμως να διαλέξω ένα αυτό θα ήταν το «Παράπονο» του Δημήτρη Παπαδημητρίου, σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη.

Το τραγούδι που σε έχει σημαδέψει;
«Η πέτρα» του Μ. Χατζιδάκι με τη Φλέρυ Νταντωνάκη, σε μουσική και στίχους του συνθέτη. Το τραγούδι ακούστηκε για πρώτη φορά στην παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» το 1961. Είχα την τύχη να το ακούσω ζωντανά από τη Φλέρυ Νταντωνάκη στο σπίτι της το 1976 όταν τη συνάντησα. Η εμπειρία αυτή με σημάδεψε.

Το πρώτο τραγούδι που έμαθες όλους τους στίχους;
Η «Προσευχή» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Είναι από την τηλεοπτική σειρά «Όρκος», σε σκηνοθεσία δική μου. Τη μουσική έγραψε η Χριστίνα Κανάκη και τους στίχους εγώ. Αναγκάστηκα να τους μάθω απ’ έξω.

Το τραγούδι που έχεις ζητήσει από DJ;
Το «We come One - Faithless», το είχα ζητήσει σε μια διάθεση χορευτική πριν από πολλά χρόνια που άκουγα τέτοιου είδους μουσική. Το θεωρώ ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια των 00s.

Το guilty pleasure τραγούδι που σου φτιάχνει τη διάθεση;
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να διασκεδάζει και να περνάει ευχάριστα με τραγούδια που πιθανώς δεν θα επέλεγα να ακούσω. Ένα από αυτά είναι της Άντζελας Δημητρίου, το «Φωτιά στα Σαββατόβραδα». Έχω περάσει πολλές φορές θαυμάσια μ’ αυτό.

Το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας σου/πατέρα σου;
Οι γονείς μου έζησαν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι πάνω από 60 χρόνια, έως τον θάνατο του πατέρα μου το 2013, μέσα από δυσκολίες, προβλήματα και φτώχεια. Παρ’ όλα αυτά θυμάμαι στην Πρέβεζα να τραγουδάει ο πατέρας μου στη μητέρα μου το «Άστα τα μαλλάκια σου» και καμιά φορά τους θυμάμαι να το χορεύουν.

Το τραγούδι που τραγούδαγες στα παιδιά σου;
Έχω τρία παιδιά, γεννημένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η μεγάλη μου κόρη γεννήθηκε το 1980, ενώ η μεσαία το 1998 και ο γιος μου το 2005. Και στα τρία παιδιά μου τραγούδησα κομμάτια από τη «Λιλιπούπολη». Μουσική: Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος και στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή. Εδώ ακούμε το σήμα της διαχρονικής εκπομπής του Τρίτου Προγράμματος.

Το τραγούδι που σου θυμίζει μια δύσκολη περίοδο της ζωής σου;
«Το τραγούδι της νύχτας», Τερμίτες και Φλέρυ Νταντωνάκη. Ίσως ένα από τα ομορφότερα τραγούδια των Τερμιτών, σε στίχους του Μιχάλη Μαρματάκη. Οι στίχοι αυτοί με συντροφεύουν κάθε φορά που περνάω δύσκολες περιόδους, ειδικά το1987 που το άκουσα για πρώτη φορά.

Το τραγούδι που σου θυμίζει μια χαρούμενη περίοδο της ζωής σου;
Δεν είναι ένα τραγούδι άλλα πολλά. Αυτό όμως που με κάνει και τραγουδώ με χαρά είναι τα τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ιδιαίτερη αγάπη έχω στο «Φτωχός και μόνος καουμπόης».

Το τραγούδι που ξέρεις όλους τους στίχους;
Το «Shine on you crazy diamond» των Pink Floyd, από τον δίσκο «Wish you were here». Τον αγόρασα μόλις βγήκε, το 1975, και σε έναν χρόνο τον αγόρασα ξανά γιατί καταστράφηκε από το συνεχές παίξιμο. Ήμουν έφηβος, 16 ετών, σε μια μεταδικτατορική Ελλάδα. Το θεωρούσαμε ύμνο και θυμάμαι είχαμε στηθεί έξω από το συνοικιακό δισκοπωλείο από τις 7 το πρωί για να το αγοράσουμε.

Το τραγούδι που θα αφιέρωνες σε μια σχέση που έχει τελειώσει;
Το τέλος μιας σχέσης αφήνει σημάδια ανεξίτηλα. Κάτι που τελειώνει πληγώνει και τους δύο. Κάτι μένει στον καθένα όμως, κάτι έχεις πάρει από τον άλλον. Θα επέλεγα τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου στα «Στερεότυπα» με τη Δήμητρα Γαλάνη, σε μουσική του Χρυσόστομου Μουράτογλου.

Το τραγούδι που θα αφιέρωνες αν ευελπιστούσες σε επανασύνδεση;
Στην όποια επανασύνδεση καλό είναι να επαναπροσδιορίζονται οι άνθρωποι. Έστω και για μια μόνο νύχτα. Να «ξεπλύνουν» τα παλιά και να ψάχνουν για νέα μονοπάτια. Νέους δρόμους με άγνωστο προορισμό. Κι ας μη βγει νέα πορεία ποτέ. Εδώ θα άκουγα το τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη σε μουσική και στίχους δικούς του, «Αυτή η νύχτα μένει» με τη Δήμητρα Παπίου.

Το τραγούδι που θα ήθελες να παίξει στην κηδεία σου;
Το έχω δηλώσει στους δικούς μου ανθρώπους. Όταν συμβεί, θέλω να ακουστεί το «Gimme Shelter» των Rolling Stones. Γιατί όλα είναι ένα κλικ μακριά.