Ο Δημήτρης Κοττάκης διαλέγει 10 τραγούδια για το Σαββατοκύριακο

Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί του Athens Voice 102.5 φτιάχνουν ένα soundtrack για το φετινό καλοκαίρι, που χρειάζεται περισσότερη μουσική από τα προηγούμενα. Κάθε Σαββατοκύριακο, νέα και παλιά τραγούδια μαζί με τις ιστορίες που κρύβουν και τις σκέψεις που προκαλούν, βρίσκουν τη θέση τους σε μια δροσερή, απρόβλεπτη, λίστα που θα ανανεώνεται συνέχεια και θα είναι διαθέσιμη στην ψηφιακή δισκοθήκη του Athens Voice 102.5 στο Spotify και στο athensvoice.gr. Ακούστε την, μοιραστείτε την και αφήστε τα σχόλιά σας. Συντονιστείτε κι εσείς στον Athens Voice 102.5 και ακούστε την εκπομπή του Δημήτρη Κοττάκη, καθημερινά, Δευτέρα-Παρασκευή, 20.00-22.00. Καλό Σαββατοκύριακο, καλό καλοκαίρι! 

Μπροστά στην πρόκληση για το ποια 10 τραγούδια προτείνω για αυτό το ΣΚ ,πρωταρχική μου μέριμνα είναι το πώς θα αλλοιώσω τον χρόνο (ως αυταπάτη) και πως θα τον επιμηκύνω για να έχω περισσότερο για όλα όσα θέλω να κάνω τις 2 μέρες ανάπαυλας που καλούμαστε να κάνουμε cool down και restart...

Μπροστά στην ατελείωτη δίψα μου για μουσικές απολαύσεις ,πρόσφατα και δειλά-δειλά ανακαλύπτω την κλασσική… Όταν άκουσα την new world symphony του Dvorak... μου συνέβη ακριβώς αυτό… Στα 55 λεπτά της και κάνοντας δουλειές στο σπίτι και στο κεφάλι μου μέσα… ο χρόνος ήταν γενναιόδωρος… Εκ των υστέρων διάβασα ότι την είχε πάρει μαζί του σε κασέτα ο Neil Armstrong το 69 όταν είχε πάει στη Σελήνη... Βάλτε το σε μια μέτρια ένταση και κάντε άλλα πράγματα, θα σας πάει πολύ γρήγορα στον πλανήτη Σαββατοκύριακο...

Όταν εργάζεσαι 30 χρόνια με ακουστικά στα αυτιά και πηγαίνεις στη θάλασσα δεν θες οπωσδήποτε μουσική… Ο φυσικός ήχος σε αποζημιώνει και παίζει είτε χαοτικά είτε σε μοτίβα ήχους που είναι πιο κατάλληλοι από τους ανθρωπογενείς... Άσε τη θάλασσα, τον αέρα, τα τζιτζίκια να κάνουν τη δουλειά... Έχουν συναυλία κάθε μέρα... Πηγαίνοντας όμως προς την θάλασσα θα ακούσω Deliquent γιατί χρειάζομαι το reggae hip hop vibe, γιατί μετά από τον πλούτο του Dvorak, θέλω απλότητα, patterns, δρόμο και μια δόση ευγενούς αλητείας… Την ώρα δε που θα έριχνα την πρώτη βούτα θα τραγουδούσα από μέσα μου ...over and over...again and again... σαν παράκληση, σαν προσευχή πες το να μη μου λείψει η θάλασσα και φέτος!

Το πιο πιθανό είναι να με βρει το Σαββατόβραδο με τσικουδιές, παρέα και μεζέδες... ωστόσο αν πήγαινα σε μπαρ... τα σφηνάκια θα τα παράγγελνα στα εξής δύο κομμάτια με τα οποία θα χόρευα σα να έπαιζα στο Leaving Las Vegas...Υγειένετε!

Where i come from... groove is everything... έχει πει ο κιθαρίστας και παραγωγός Nile Rodgers και συνυπογράφω ανεπιφύλακτα… Είτε βγεις είτε δεν βγεις το Σαββατόβραδο χρειάζεται μια ισχυρή δόση groove… Εγώ πάντως Anderson Paak χορεύω και στην κουζίνα όταν μαγειρεύω…

Κυριακή, λίγο μετά τον καφέ... Η προσπάθεια μου να αλλοιώσω τον χρόνο τελικά πετυχαίνει μόνο όταν το θέλει εκείνος... και την Κυριακή μου την χρειάζομαι εντελώς «φεύγα» ούτως ώστε να προσγειωθώ ξεκούραστος κι έτοιμος στην αυριανή καθημερινότητα… Σήμερα full electronica βλέπω στο μενού, χρειάζομαι την ψευδαίσθηση της πτήσης, την γλυκιά επανάληψη ταξιδιάρικων ήχων, τη μονότονη επιμονή του beat να ταυτιστεί με τον χτύπο της καρδιάς μου… Οδήγα..

Ξαναπλησιάζει η θάλασσα. Σήμερα ήθελα να έρθω πιο αθώος, πιο καθαρός και διάφανος... Στο video clip οι Atria τραγουδάνε στο ανθισμένο χωράφι και εγώ θυμάμαι τα χωράφια που μεγάλωσα.. Χορεύω μέσα στο αμάξι και νοιώθω ότι μάλλον είμαι αστείο θέαμα.. Συνεχίζω..

Πασαλειμμένος αρμύρα και χορτασμένος ήλιο, θέλω να πάω σπίτι λιωμένος από αγάπη (Σαν τον Moby) και τιγκαρισμένος από νοσταλγία (Benedict)..Πάντα μ’ αρέσει η νοσταλγία τις Κυριακές το απόγευμα.. Με σπρώχνει στο να κάνω καινούργια σχέδια αποφεύγοντας τη μουριέλα που φέρνει το τέλος του Σαββατοκύριακου... Αυτά τα δύο τα σκίζω και στον σταθμό... Το ηχητικά ευγενέστατο αλλά εκρηκτικό drum & bass φινάλε στο "When we were young"... δεν με «γκρεμίζει» (όπως λέμε με φίλους όταν μας αρέσει συγκλονιστικά κάτι) αλλά μου ξανασκάβει τα θεμέλια... Ένα μελαγχολικό τρακ που όταν τελειώνει θες να ξαναγεννηθείς και να ζήσεις τόσα κι άλλα τόσα..

Έχω βάλει μια τσικουδιά και δίπλα έχω ένα τυρί με μπούκοβο για να γλιστράει και κάθομαι στο μπαλκόνι… δεν έχω κάνει ντουζ, μου αρέσουν τα αλάτια πάνω μου, νωρίς είναι ακόμα.. Τώρα πέφτει ο ήλιος… Θέλω να τον συνοδέψω με κάτι μυστηριακό και μεγαλειώδες… Κάτι που να ξεκινάει αργά και να κλιμακώνεται σταδιακά η ενορχήστρωση του… Κάτι που να έχει κορύφωση και μετά ηρεμία, επίλογο... και να πέφτει σαν την νύχτα... σιγά σιγά και αναπόφευκτα… Έχει γραφτεί αυτό που χρειάζομαι το '98!

Πάπαλααααα.. .πάει κι αυτό το ΣΚ… για να δούμε θα πάμε διακοπές; Ευτυχώς έχω εκπομπή αύριο και αυτό από μόνο του με έχει σε μία ευχάριστη διέγερση… 8 το βράδυ Athens Voice 102.5...άμα έχετε βρει εσείς κανένα πιο σίγουρο κόλπο να επιμηκύνετε τον χρόνο πείτε ε; Kαλή εβδομάδα!