Ο δικός μου Πανιάρας

Συνήθως το να χωρίζουν οι γονείς σου δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Μία από αυτές υπήρξα και εγώ. Έτσι μεγάλωσα με τον Κώστα Πανιάρα, από 10 ετών. Στην αρχή μου κακοφάνηκε. Ήρθε στο σπίτι της μαμάς μου και το δικό μου. Με κέρδισε όμως γρήγορα γιατί δεν με καλόπιανε και δεν μου έκανε όλα τα χατίρια. Απλά με γέμισε με χιλιάδες χρωματιστούς μαρκαδόρους και μολύβια και άπειρα λευκά χαρτιά για να ζωγραφίζω.

Με μάγευε η φαντασία του. Πως μου μαγείρευε ότι του ζητούσα χωρίς να έχουμε τα υλικά, πίτσα χωρίς αλεύρι, με φρυγανιές και ό,τι άλλο υπήρχε στο ψυγείο μας. Πως μου έφτιαχνε ό,τι ήθελα με τα απίθανα χέρια του. Πως με έντυνε τις απόκριες διαφορετικά από όλους τους άλλους. Πως για όλα μού έβρισκε λύσεις με ψυχραιμία.

Με γέμισε εμπιστοσύνη για τον εαυτό μου και πίστευε σε μένα. Τον ευχαριστώ που δεν με άφησε να σπουδάσω αρχιτεκτονική. «Όσο καλή και να ’σαι στα μαθηματικά και όσο και να σε βοηθώ εγώ στο σχέδιο, δεν φτάνει για να γίνεις αρχιτέκτονας, θέλει κάτι παραπάνω». Και το ότι βρίσκομαι σήμερα σε ένα μουσείο και αυτό στον Κώστα το χρωστάω, ο οποίος με έμαθε να αγαπώ τις τέχνες και τον πολιτισμό. Όπου ταξίδευα είχα λεπτομερές πρόγραμμα για το ποια μουσεία, μνημεία και έργα πρέπει να δω, και ήταν πάντα πολύ περήφανος που τα έβλεπα όλα. Στο σπίτι τον αποκαλούσαμε «Θεό», για μένα τα ήξερε όλα.

Προσφορά και αγάπη κάθε μέρα.Πολύτιμες συμβουλές, αλλά και παρατηρήσεις. Γέλιο και πολλή όπερα. Από τη μία πατέρας, από την άλλη παιδί. Ακόμα πιο παιδί ήταν με την κόρη μου Μέτα, την οποία μεγάλωσε και λάτρεψε, όσο και τη μητέρα μου.

Info: «Κώστας Πανιάρας - Fragile: Τα χίλια πρόσωπα της υγείας» είναι το θέμα της έκθεσης που φιλοξενείται στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη από 27 Μαΐου μέχρι 28 Ιουνίου. Πρόκειται για μια έκθεση με θέμα τα χίλια πρόσωπα της υγείας, σε επιμέλεια Ελένης Κυπραίου. Aνάμεσα στα σπάνια εκθέματα του Μουσείου Μπενάκη, η εγκατάσταση με τα δέκα μικρά επιζωγραφισμένα γλυπτά του Πανιάρα εξετάζει στοχαστικά αλλά με χιούμορ την παράλληλη πορεία της «κεφαλής της Υγείας από την Τεγέα» μέσα από ready made αντικείμενα μικρών διαστάσεων. Στα φτηνά και καθημερινής χρήσης υλικά που χρησιμοποιεί, όπως o βαμμένος γύψος και διάφορες ρητίνες, το σήμερα συνομιλεί με το παλιό, η ζωή με το θάνατο, το πάσχον με το υγιές, το ιερό με το βέβηλο. Περισσότερα εδώ.