Τα έργα της Αθηνάς Λατινοπούλου μαρτυρούν μεράκι και αισιοδοξία. Ο καθοριστικός χαρακτήρας της ρεαλιστικής γραφής της υπονομεύεται από ένα διάχυτο ποιητικό λυρισμό που οφείλεται στη θηλυκότητα που αποπνέει η θεαματική διαμεταχείριση των συνθέσεων της.
Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική;
Δεν το αποφάσισα, γεννήθηκα έχοντας αυτήν την κατεύθυνση. Ήμουν μόλις πέντε ετών και ζητούσα επίμονα για παιχνίδια μου, μολύβια και τετράδια. Όλη μέρα μουτζούρωνα. Από τα επτά μου σχεδίαζα και ζωγράφιζα με ξυλομπογιές, στα έντεκα έπιασα υδρόχρωμα και στα δώδεκα ελαιόχρωμα. Ήξερα από παιδί πού θέλω να αφιερώσω τη ζωή μου. Η μητέρα μου, ερασιτέχνης ζωγράφος, με καθοδηγούσε στα πρώτα μου βήματα.
Θυμάστε το πρώτο σας έργο;
Όχι, δεν το θυμάμαι αλλά δεν ξεχνώ ένα περιστατικό με κάποιο από τα πρώτα μου έργα. Ζωγράφιζα καθισμένη στην ταράτσα του σπιτιού μου κι η μητέρα μου, καθώς με παρακολουθούσε, επενέβαινε στην τεχνική μου. Αυτό, όμως, είχε αρχίσει να με ενοχλεί γιατί μου άρεσε να κάνω τις δικές μου ανακαλύψεις. Απ’ την άλλη, μισούσα να αγγίζει το έργο μου. Κάποια στιγμή, παίρνοντας το πινέλο απ’ τα χέρια μου, το βούτηξε στο χρώμα κι έκανε κάποιες βιαστικές πινελιές πάνω στον καμβά μου θέλοντας να μου δείξει τη δική της τεχνική. Σηκώθηκα, άρπαξα το τελάρο και το πέταξα μακριά. Προσγειώθηκε στην ταράτσα του διπλανού κτιρίου.
Από πού αντλείτε έμπνευση για όσα σχεδιάζετε;
Από το περιβάλλον μου, τις ενθυμήσεις απ’ τις παιδικές μου εμπειρίες και πολλές φορές από το εκάστοτε πολιτικό ή κοινωνικό γίγνεσθαι που στις μέρες μας χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση αδιέξοδων προβλημάτων, χωρίς όμως να θέλω να αντιγράφω μία κατάσταση και να την επιδεινώνω. Ασυναίσθητα βγάζω στην επιφάνεια μία άλλη, αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων, μία όαση που όλοι έχουμε ανάγκη.
Το πιο περίεργο υλικό που χρησιμοποιήσατε σε έργο;
Ο πλαστικός σουβάς και τα καρφιά.
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Ζωγραφίζω ετοιμάζοντας μία καινούργια σειρά, που ελπίζω να είναι έτοιμη σε δύο ή τρία χρόνια. Για αλλαγή γράφω, διαβάζω, κλαδεύω, ράβω.
Ποιο από τα έργα σας θα ξεχωρίζατε και γιατί;
Από κάθε σειρά που πραγματοποιώ, κάποιο έργο εισπράττει την μεγαλύτερη αγωνία μου για το αποτέλεσμα και γι’ αυτό το αγαπώ περισσότερο. Είναι αυτό που συναθροίζει όλη την τελειότητα που μπορεί να συλλέξει το πνεύμα μου, είναι η αρχή και το τέλος μιας ερωτικής ιστορίας που με κατακλύζει με ισχυρές στιγμές ευδαιμονίας. Χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα της σύλληψής μου και είναι η ταυτότητα στην αναγνώριση της εικαστικής μου προσωπικότητας.
Τρία πράγματα που αγαπάτε στην Αθήνα;
Την Πλάκα όπου είχα για οκτώ χρόνια το ατελιέ μου, την αρχαία αγορά για στοχαστικές ηλιόλουστες βόλτες, τις εικαστικές gallery.
Πείτε μας δυο λόγια για το έργο που φιλοξενήσαμε στο εξώφυλλο της Athens Voice.
Αυτό το έργο έχει το πρώτο γενεσιουργό υλικό του νου μου. Νιώθω τη ψυχή μου να αγγίζει την ψυχή του και να έχω φθάσει με την αυτοέκφρασή μου σε ολοκληρωτικό πνευματικό οργασμό.
Τι σκέψεις κάνατε όταν είδατε το έργο σας τυπωμένο στο εξώφυλλο μίας εφημερίδας δρόμου σε όλη τη πόλη;
Όταν είδα το έργο μου τυπωμένο στο εξώφυλλο της Athens Voice ένιωσα να συμμετέχω στα δρώμενα της ταλαιπωρημένης πόλης μας. Βέβαια αισθάνθηκα και πλεονεκτικότητα γιατί μία τόσο αξιόλογη εφημερίδα επιβραβεύει το έργο μου.
Η Αθηνά Λατινοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε ζωγραφική-διακοσμητική στη Θεσσαλονίκη και κεραμική-γλυπτική στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει 20 ατομικές εκθέσεις και 64 ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αίθουσα Τέχνης Metamorfosis - Θεσ/νίκη, Αίθουσα Τέχνης Theorema Brussels – Βέλγιο, Gallery 7-Αθήνα κ.ά.). Έργα της βρίσκονται στο Μουσείο Βορρέ, στο Μουσείο Φρυσίρα, στο Αμερικανικό κολέγιο, στο Μουσείο της οικογένειας Κοπελούζου, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Μονή Λαζαριστών) κ.ά. και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Έχει συγγράψει το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Οι κορδέλες της δικής μου πραγματικότητας».
17°
