To σχολείο της οδού Λένορμαν

Ο Fikos είναι καλλιτέχνης της street art και εικονογράφος ορθόδοξων χριστιανικών ναών. Ένα πολύ ταλαντούχο και εντάξει παιδί. Έργα του υπάρχουν σε μεγάλες τοιχογραφίες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους εδώ και στο εξωτερικό. Του αρέσει να σχεδιάζει έκπτωτους αγγέλους. Η θεματική των τοιχογραφιών του εμπνέεται από τη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση και την αρχαία ελληνική μυθολογία. Αυτό που σε εντυπωσιάζει στη δουλειά του είναι ο αριστοτεχνικός τρόπος που συνδυάζει τη βυζαντινή τέχνη με τη street art.

Πριν από λίγο καιρό ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 58oυ Δημοτικού Σχολείου στην οδό Λένορμαν 268 στον Κολωνό τού ανέθεσε να διαμορφώσει εξ ολοκλήρου τον προβληματικό υπαίθριο χώρο του σχολείου. Η ανάληψη του έργου έγινε από τον καλλιτέχνη υπό έναν όρο: να αναλάβει ο ίδιος αποκλειστικά τη συνολική εικαστική αναδιαμόρφωση του χώρου επιλέγοντας τα θέματά του. Ο Φίκος έβαλε τα δυνατά του και την εξαιρετική τέχνη του και τα κατάφερε. Ζωγράφισε 800 τ.μ. επιφάνειας δουλεύοντας full time επί δύο μήνες, καταναλώνοντας περισσότερα από 250 λίτρα χρώματος. Κρεμασμένος κυριολεκτικά από έναν τεράστιο γερανό μπόρεσε να διαμορφώσει όλες τις επιφάνειες του χώρου, από τις πιο ψηλές μέχρι τις πιο προβληματικές. Στις τοιχογραφίες του διάλεξε να συνοψίσει σύμβολα και μεταφορές από την ελληνική μυθολογία μέχρι τους μύθους του Αισώπου και τα μέσης πολυπλοκότητας κλασικά παραμύθια, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα του Σαρλ Περό.

O Fikos είχε ως στόχο να αναβιώσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την τέχνη όταν αυτή «δεν αποτελούσε μέσο αυτοέκφρασης του εκάστοτε καλλιτέχνη, αλλά σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης ήθους της κοινωνίας με χαρακτήρα ιστοριογραφικό και διδακτικό». Πέρα από τον Ερμή –τον πρώτο δάσκαλο του ανθρώπινου γένους ο οποίος θεωρούνταν ότι έδωσε στους αρχαίους Έλληνες το αλφάβητο–, που προσχεδιάστηκε, όλες οι υπόλοιπες συνθέσεις δημιουργήθηκαν απευθείας στους τοίχους.

Ο μύθος του Αισώπου «Ο Γεωργός και τα παιδιά του», όπως και οι μέλισσες που οδηγούν από το ένα θέμα στο άλλο, συμβολίζουν την εργατικότητα, το ομαδικό πνεύμα και την κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα από το σχολικό περιβάλλον. Η Κοκκινοσκουφίτσα εμφανίζεται συμφιλιωμένη με το λύκο να τον χαϊδεύει σαν σκυλάκι στα πόδια της σε μια προσπάθεια αποφυγής της χρήσης των μοτίβων που παραπέμπουν στο φόβο και την τιμωρία. «Θεωρώ την τριβή των παιδιών με την τέχνη πολύ πιο σημαντική από την αντίστοιχη των ενηλίκων γιατί, κατά την άποψή μου, η τέχνη είναι παιδαγωγός και διαμορφώνει ήθη» αναφέρει ο Fikos χαρακτηριστικά.

Οι αντιδράσεις των παιδιών και των γονέων ήταν θερμές, με τους μαθητές να σπεύδουν να ζητήσουν από τον καλλιτέχνη να υπογράψει τα ημερολόγιά τους, μέχρι κάποιες φορές «έως και συγκινητικές», με τους γονείς να ευγνωμονούν από καρδιάς το δημιουργό. Ο ίδιος ο Fikos, που έκανε πραγματικότητα ένα από τα οράματά του, νιώθει πως «αυτό που έγινε σε αυτό το σχολείο δεν ήταν απλά μερικές όμορφες παιδικές ζωγραφιές. Είναι μια έκφραση του πολιτισμού μας».