Είναι 25 χρονών και ζει στο Μετς που του θυμίζει παλιά Αθήνα με έναν σκύλο «ημίαιμο, τρελό», τον Μπαλού. Ο γιος του Σωτήρη Γκορίτσα έχει τα μάτια του πατέρα του, όχι στο σχήμα αλλά στον φακό. Έχει κάνει ταινίες μικρού μήκους και μεγάλου, ως βοηθός, και όταν γίνει ένας από τους «Μεγάλους Έλληνες Σκηνοθέτες», θα περηφανευόμαστε ότι ήταν φωτογράφος της Athens Voice.
Φωτογραφίζει τα νησιά, τη θάλασσα, τον χειμώνα, τις πατούσες του στην άμμο και πάρα πολλά ωραία πράγματα.
Βγαίνεις και φωτογραφίζεις δηλαδή και την Αθήνα από χόμπι; «Την Αθήνα δεν την φωτογραφίζω από χόμπι, η τέχνη δεν είναι χόμπι, αν το δω σαν χόμπι θα τον δουν κι οι άλλοι έτσι».
Κινηματογραφιστής στο 2015. Δεν είναι και ευκολάκι. «Όχι, βέβαια. Δεν έχεις την πολυτέλεια πια να διαλέγεις. Πέφτεις στα βαθιά και κολυμπάς. Ή δεν πέφτεις καθόλου, αν πιστεύεις ότι θα πνιγείς».
Η Αθήνα δεν του άρεσε, ούτε τα μαθήματά του στο σχολείο. Έβλεπε Σκορτσέζε, Κιούμπρικ και Κουστουρίτσα και πέρασε ΤΕΙ Οινολογίας. «Πήγα να πάρω το πάσο μου, είδα την κατάσταση με τα κόμματα και έφυγα τρέχοντας». Πού πήγες; «Πήγα εσώκλειστος στη Δανία σε ένα χωριό σαν παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ έξω από τη Γιουτλάνδη να κάνω γενικές σπουδές κινηματογράφου. Εκεί ανακάλυψα τη φωτογραφία. Ο καθηγητής μάς έλεγε βγείτε έξω, τραβήξτε και γυρίστε να τα δούμε. Μετά πήγα στην Κοπεγχάγη, γνώρισα μία κοπέλα και έμεινα εκεί όλο το καλοκαίρι πλένοντας πιάτα σε ένα ελληνικό εστιατόριο. Μ’αρέσει πολύ η Δανία, είναι σα να ζεις σε ουτοπία. Ποδήλατα και χαρούμενος, όμορφος και με κουλτούρα κόσμος».
Φεύγει κι από κει. Θα κάτσεις σε μια μεριά; Όχι. Πάει στο Λονδίνο για εξειδίκευση ένα χρόνο. Κάνει διεύθυνση φωτογραφίας, ταινίες, διαφημιστικά, κινούμενη εικόνα, βίντεο κ.λ.π. Φεύγει γιατί δεν είναι σαν το Μετς. «Πας στο Odeon σε κερνάνε καφέ, λες με τον μανάβη για την μπάλα, βγάζεις τον σκύλο σου». Και μιλάει κι αυτός με τα άλλα σκυλιά...και τον κερνάνε καφέ...τίποτα δεν είναι σαν το Μετς.
Ποιες ελληνικές ταινίες είδες τελευταία που σου άρεσαν; Βλέπεις weird wave; «Δεν μ’ αρέσει το weird wave, μου βγάζει πρόκληση χωρίς αιτία. Ο Κυνόδοντας όμως μ’ άρεσε. Οι Άλπεις δεν μ’ άρεσαν καθόλου. Από άλλα πράγματα λάτρεψα τη Μικρά Αγγλία, όπου και συνεργάστηκα κιόλας και το Xenia του Κούτρα».
Πώς θα ήταν μια ταινία με τίτλο «Αθήνα»; «Ψιλοδράμα θα ήταν. Έχουμε πήξει στο τσιμέντο. Μία βόλτα να κάνεις βλέπεις πλούσιους, τραμπούκους, άστεγους, φτωχούς, εκνευρισμένους...». Περιέγραψέ μου την ιδανική πόλη που θα έμενες για πάντα, χωρίς απιστίες! «Μία Κοπεγχάγη! Με τον καιρό της Αθήνας!».
Ο Πέτρος Γκορίτσας αυτόν τον καιρό βιντεοσκοπεί συνεντεύξεις συγγραφέων για το Μεταίχμιο, ψάχνει καινούργιο σπίτι για συγκατοίκηση (ελπίζει πάλι κάπου στο Μετς) και φωτογραφίζει τα πρόσωπα της A.V.
13°
