Ξαφνικά καλοκαίρι... σχεδόν

Απίστευτο, ε; Τη μια μέρα γκρινιάζουμε για τη βροχή, την αμέσως επόμενη πετάμε τα μπουφάν και καθόμαστε αντάιγ στα παγκάκια χαζεύοντας τη λιακάδα…

Είναι υπέροχο να σε ζεσταίνει ο ήλιος, ειδικά τώρα στην αρχή, πριν προλάβεις να τσιγαριστείς, τέτοια εποχή (προχώ άνοιξη) που έχεις πήξει με το χειμώνα. Στην Ελλάδα έστω, στην Αθήνα που ο χειμώνας δεν είναι τόσο βαρύς όσο π.χ. στη Σιβηρία. Όπου όμως περνάει ο υπερ-Σιβηρικός οπότε δεν είναι εντελώς χάλια ίσως, αν και οι γνώμες διίστανται, γιατί ναι μεν είναι μπερεκέτι το τρένο αλλά δε λέει το να είσαι Μποφρόστ όλο το χρόνο… Τέλος πάντων η Ελλάδα έχει ωραίο κλίμα, ακόμα και στα βόρεια που σε σχέση με τη Σιβηρία είναι Σαχάρα. (Χίλια συγγνώμη, δεν ξέρω πώς μου κόλλησε η Σιβηρία, την σφάζω αμέσως, και τη Σαχάρα μαζί…)

Τα καφέ ανοίγουν τις τζαμαρίες, σηκώνουν τους νάιλον «τοίχους», ανοίγουν τις οροφές. Σκουντάνε τα καρεκλο-τραπεζάκια όσο πιο έξω γίνεται, έξω, στο αστικό ύπαιθρο που λέγεται κήπος, προαύλιο, πεζοδρόμιο, πλατεία, πεζόδρομος, ταράτσα, πρώην-υπόστεγο. Οι καπνιστές καπνίζουν, οι μη-καπνιστές είναι χάππι που δεν τους έρχεται στούφος. Οι μαμάδες αμολάνε τα παιδάκια τους. Οι καφέδες είναι παγωμένοι. Παίρνουμε βαθιές ανάσες.

Πήγα νωρίς ένα βράδυ στη «Ρότα Art Coffee Community» με ανοιχτή οροφή, σε παρουσίαση βιβλίου («Άσπρα γάντια» του Πέτρου Γαλιατσάτου, αστυνομικό μυθιστόρημα στην παράδοση Γιάννη Μαρή) – στις 18/4 τραγουδάει εδώ ο Δώρος Δημοσθένους, και κάθε τόσο εμφανίζεται κάποιος καλλιτέχνης στη «Ρότα», από την Φωτεινή Βελεσιώτου μέχρι την Ρίτα Αντωνοπούλου με τον Γιώργο Ανδρέου. Το καφέ-μπαρ είναι στο χώρο που παλιά ήταν της «Άγκυρας», του παραδοσιακού εκδοτικού οίκου – νομίζω υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι της πάνω από την «αυλή» της «Ρότας». Οι εκδηλώσεις είναι ιδιαίτερες όπως και ο χώρος, που λειτουργεί όλη μέρα με πολύ λογικές τιμές, φιλικό σέρβις, καλή μουσική, ελληνική ατμόσφαιρα και ανοιχτή οροφή. Είναι κρυμμένο κάπως το μαγαζί, πρέπει να το ψάξεις, κι όταν το βρίσκεις σου φαίνεται ακόμα πιο μοναδικό…

Άσχετο (εννοείται) αλλά στο ίδιο μοτίβο, μια και το μοτίβο είναι ευρύ σαν τον Γάγγη, για να μη πω σαν τη Σιβηρία/Σαχάρα και πέσουμε στα ίδια: τα παιδιά μου κέρδισαν στο μπαζάρ του σχολείου δύο μερίδες λουκουμάδες από το «Λουκουμέλο» το οποίο είναι όμορφο, λαμπερό, με τραπεζάκια έξω, με καταπληκτική γρανίτα σοκολάτα και ακόμα καταπληκτικότερους λουκουμάδες: συνήθως τα παιδιά σε αφήνουν να δοκιμάσεις από το πιάτο τους όχι επειδή είναι μεγαλόψυχα αλλά επειδή δεν τρελαίνονται γι’ αυτό που τρώνε. Στο «Λουκουμέλο», πήρανε τους λουκουμάδες τους αγκαλιά και τους έσκισαν (παραδοσιακούς με μέλι και εναλλακτικούς με σοκολάτα). Όταν άπλωσα χέρι να δοκιμάσω παραλίγο να μου φάνε το δάχτυλο…

Μια μέρα με επίσης ωραίο καιρό βρέθηκα στην «Αίγλη» του Ζαππείου, μεσημέρι, με τουρίστες «ποιότητας» ή απλώς τουρίστες που είδαν φως και μπήκαν αλλά συμμορφώθηκαν αμέσως. Είναι άλλος κόσμος η «Αίγλη» κανονικά, περιμένεις κυρίες με κρινολίνα από τη γωνία, ή έναν έφιππο αξιωματικό, ομπρελίνα, κάτι που να σε πάει τόσο πίσω στο χρόνο όσο και το καφέ το ίδιο. Ο χώρος, η ατμόσφαιρα, οι λουλουδάτες ευωδιές του Ζαππείου, οι γυαλιστερές επιφάνειες, το club sandwich, οι καθωσπρέπει πελάτες… η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι σίγουρη αν φορούσε κανείς καβουράκι ή όχι, απλώς η αίσθηση του μαγαζιού είναι τέτοια: με καβουράκι, ίσως με κρινολίνα. Μόνο η μουσική σε πετάει λίγο έξω – ήτανε κάτι καρναβαλέ εκείνη τη μέρα, ενώ θα ταίριαζε ένα «non rien de rien», ένας Leonard Cohen, μία Σοφία Βέμπο, άντε και ένας Tom Waits. Οι τιμές είναι κάπως τσιμπημένες σε σχέση με ένα μέσο καφέ της Αθήνας, αλλά όχι για την «Αίγλη», που είναι ότι πιο κοντινό μας έχει απομείνει στα παριζιάνικα καφέ τύπου «Deux Magots» ή στα ιταλικά του Trastevere, π.χ. στο διάσημο (και μόλτο τουριστικό) «Sabatini». Θα έπρεπε να πουλάμε την «Αίγλη» κι εμείς με το ίδιο καμάρι που δείχνουν οι Ιταλοί ή οι Παριζιάνοι για τα δικά τους παραδοσιακά καφέ, και με αντίστοιχες υπερ-τσιμπημένες τιμές. Είναι κομμάτι της αθηναϊκής μπελ επόκ που ζει ακόμα… σίγουρα θα βλέπουνε τις φωτογραφίες της στη Σιβηρία (γιατί όχι και στη Σαχάρα) και θα ψοφάνε από τη ζήλια τους όλοι…

Info: Art Coffee Community, Σόλωνος 124, 210 3801033

Λουκουμέλο, Σκουφά 37, 211 0125330

Αίγλη, Ζάππειο, 210 3369300