Το γερμανικό περιοδικό Freunde von Freunden, συνάντησε τον Chris Kontos, φωτογράφο, DJ και εκδότη του περιοδικού Kennedy στο ιδιαίτερο διαμέρισμά του στην Αθήνα και μίλησε μαζί του για τη δουλειά, το περιοδικό και τη ζωή του εδώ.
Ο Chris Kontosείναι φωτογράφος, DJ και εκδότης του Kennedy, ενός εξαμηνιαίου περιοδικού, το οποίο στερείται θεματικών περιορισμών και γι’ αυτό λειτουργεί ως μανιφέστο για όλα όσα του αρέσουν και βρίσκει ενδιαφέροντα. Είτε πρόκειται για ανθρώπους, και μέρη, είτε λογοτεχνία ή εκθέσεις φωτογραφίας. Απόρροια ενός blog το οποίο διατηρούσε ο Χρήστος, το περιοδικό διαβάζεται σαν χρονικό συναντήσεων και ένα αμάλγαμα ενδιαφερόντων. «Είναι μια δημιουργική διέξοδος η οποία συμπυκνώνει ολόκληρη την αισθητική μου ταυτότητα. Είναι ένα είδος εξέλιξης του blog μου. Το μόνο εργαλείο που έχω για να ξεφεύγω από τη ρουτίνα της πρωινής μου δουλειάς ως φωτογράφος».
Αναμφίβολα, το «Kennedy» στο εξώφυλλο σε κάνει να αναρωτιέσαι για την επιλογή του ονόματος και ποια σημασία μπορεί να κρύβει. Ο ίδιος σχολιάζει: «Είναι αστείο, αυτή είναι η πιο συχνή ερώτηση που μου κάνουν σχετικά με το περιοδικό. Βασικά, για κάποιο λόγο, «Kennedy» ήταν το πρώτο και μοναδικό όνομα που σκέφτηκα για το περιοδικό. Δεν υπήρχαν εναλλακτικές. Απλά ακολούθησα ένα προαίσθημα. Η βρετανική μπάντα Wedding Present είχε ένα τραγούδι που λεγόταν Kennedy στις αρχές του ’90, μια περίοδος που έχει διαμορφώσει το γούστο μου στη μουσική και ίσως να έχω επηρεαστεί κι από κει. Παρόλο που είναι αρκετά άσχετο όνομα για το συγκεκριμένο τραγούδι, θεώρησα πως ήταν κατάλληλο για το project που είχα κατά νου. Επιπλέον, είναι πιασάρικο. Όσο για τους συνειρμούς που το ακολουθούν, υποθέτω ότι πολλοί από αυτούς σχετίζονται με την ιδέα μου πίσω από το περιοδικό. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να έχει ισχυρή ταυτότητα, διαχρονικό, μια έκδοση που να βασίζεται σε κλασικά αμερικανικά περιοδικά όπως το National Geographic. Σε συνδυασμό με την υγιή εμμονή μου με τους Κένεντι, νομίζω πως αντιλαμβάνεστε την ιδέα πίσω από το όνομα».
Ο Chris έχει κι άλλες υγιείς εμμονές όπως φαίνεται από τα ράφια στο διαμέρισμά του και τις συζητήσεις μαζί του. Από Ιαπωνικούς δίσκους και βιβλία φωτογραφίας μέχρι καλοραμμένα ρούχα και ηχοσυστήματα, τα αντικείμενά του δίνουν μια ξεκάθαρη ιδέα για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους και την πολυμαθή του φύση.
Εκτός από την ιδιότητα του εκδότη, ο Chris είναι επίσης φωτογράφος και DJ, με μια έντονη περιέργεια που δένει όλες τις εκκρεμότητες μαζί. « Δε μπορούσα εύκολα να κατατάξω τον εαυτό μου κάπου. Υποθέτω ότι κοινό σημείο όλων των πρακτικών μου είναι η συνεχής επιδίωξη της αισθητικής απόλαυσης. Και για να δανειστώ μια γραμμή ενός από τα αγαπημένα μου βιβλία, το Secret History της Donna Tartt: “Μια νοσηρή λαχτάρα για το γραφικό με κάθε κόστος” αλλά όχι σε αυτή την έκταση βέβαια».
Παρόλο που προτιμάει την μοναξιά στην προσωπική του ζωή, υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού του αρκετά εξωστρεφές που απολαμβάνει την αλληλεπίδραση και τις εξερευνήσεις. Μια πόλη που πραγματικά ξεχώρισε απ’ όσες έχει επισκεφτεί , είναι το Los Angeles, για το οποίο δημιούργησε κιόλας μια φωτογραφική ωδή με φευγαλέες στιγμές σε διάφορα μέρη. «Είναι όπως ακριβώς την ξέρουμε από τις ταινίες, αυτοκινητόδρομοι, άπλα και ο ωκεανός. Σου φέρνει μια απτή αίσθηση νοσταλγίας».
Το concept της νοσταλγίας στη δουλειά του Chris είναι εμφανές. «Μερικές φορές νιώθω πως ζω περισσότερο μέσα από τις αναμνήσεις μου παρά οτιδήποτε άλλο. Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές δεν συνειδητοποιούμε πόσο καλή είναι μια στιγμή μέχρι να γίνει παρελθόν. Ωστόσο, θεωρώ ότι ο εξευγενισμός των πραγμάτων οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στη νοσταλγία».
24°
