Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Με σειρά εξαφάνισης (Kraftidioten)****

Σκηνοθεσία: Χανς Πέτερ Μόλαντ

Παίζουν: Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Κρίστοφερ Χίβτζου, Μπριγκίτε Χιόρτ Σόρενσεν, Μπρούνο Γκαντζ

Ένας οδηγός εκχιονιστικού μηχανήματος στην επαρχιακή Νορβηγία, αρνούμενος να πιστέψει ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική δόση, αναλαμβάνει να βρει τους δολοφόνους του και να τους σκοτώσει.

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (ή καλύτερα στο κρύο) και με γερές δόσεις μαύρου χιούμορ που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ολόλευκο χιονισμένο τοπίο, στην πανέξυπνη, απολαυστική κι επώδυνα αστεία ταινία του Χανς Πέτερ Μόλαντ. Στην τέταρτη συνεργασία του με τον πάντα εξαιρετικό Στέλαν Σκάρσγκαρντ του δίνει έναν ακόμη ρόλο που δείχνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που ο σπουδαίος Σουηδός να μην μπορεί να φέρει εις πέρας. Συνηθισμένος άντρας, απεγνωσμένος πατέρας, Dirty Harry με εκχιονιστικό, ο Σκάρσγκαρντ αλλάζει πρόσωπα με την ίδια ευκολία που η ταινία αλλάζει ύφος, από το ματωμένο νουάρ στη μαύρη (πίσσα) κωμωδία κι από εκεί σε ένα σουρεαλισμό που θα μπορούσε να ανήκει στο σύμπαν των Μόντι Πάιθον και πίσω σε μια ελαφρώς διαταραγμένη ματιά στην πραγματικότητα που δεν μπορεί παρά να φέρει στο νου το σινεμά των Αδελφών Κοέν. Όμως το φιλμ του Μόλαντ έχει μια δική του ξεχωριστή ταυτότητα, την ιδιαίτερη αίσθηση μιας υποβόσκουσας μελαγχολίας αλλά και ενός απόλυτα συνειδητοποιημένου συμβιβασμού με τη ματαιότητα μιας ζωής που δεν έχει ούτως ή άλλως καμιά λογική, που κάνει το φιλμ να αποκτά μια εντελώς ιδιαίτερη, συναρπαστική υφή. Χάρη στην άψογη σκηνοθεσία και το πανέξυπνο σενάριο που κάνουν κάθε απότομη στροφή στην ιστορία και το ύφος της να μοιάζει με μια μικρή κλίση στη αφηγηματική ευθεία, το «Με σειρά εξαφάνισης» προβάλλει σαν μία από τις πιο απροσδόκητα γοητευτικές και παράξενες ταινίες της χρονιάς. Και αναμφίβολα μία από τις καλύτερες.

Μαχητές των δρόμων 7 (Furious 7) ****

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουάν

Παίζουν: Βιν Ντίζελ, Τζέισον Στέιθαμ, Πολ Γουόκερ

Ο Ντομινίκ Τορέτο και η παρέα του θέλουν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα σε μία πιο ήρεμη ζωή, όμως ο αδελφός ενός από τους αντιπάλους του παρελθόντος έρχεται στο Λος Άντζελες ζητώντας εκδίκηση.

Οκ, οι ταινίες «Fast and Furious» θα μπορούσαν να είναι φτιαγμένες για γκαζάκηδες, για όσους καίνε λάστιχα στις κόντρες ή θεωρούν ιδανική διακόσμηση σε τοίχο τα γυμνόστηθα ημερολόγια που συναντούσες κάποτε σε βουλκανιζατέρ. Όμως, στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν όλοι οι παραπάνω βρίσκουν τις ταινίες αυτές μάννα εξ ουρανού, η σειρά των «Fast and Furious» πατάει το γκάζι και καίει κυρίως απενοχοποιημένο κινηματογραφικό fun, χορταστικές καταδιώξεις, καγκούρικο μα ποτέ προσβλητικό και συχνά αυτοσαρκαστικό χιούμορ. Και η έβδομη ταινία της σειράς το κάνει καλύτερα από όλες. Ξέροντας πώς να τρέχει με χίλια στο όριο της απόλυτης υπερβολής δίχως να ντεραπάρει, κατορθώνει να παραδίδει την πιο ξέφρενη κούρσα στην κινηματογραφική διασκέδαση που είδατε εδώ και καιρό. Δέστε τις ζώνες ασφαλείας (στις αντιρρήσεις της λογικής) και απλά καθίστε αναπαυτικά στην καρέκλα.

Όμορφη νιότη (Hermosa Juventud) ****

Σκηνοθεσία: Χάιμε Ροζάλες

Παίζουν: Ίνγκριντ Γκαρσία Τζόνσον, Κάρλος Ροντρίγκεζ, Ίνμα Νιέτο

Δύο εικοσάρηδες στην Ισπανία του οικονομικού εδώ και τώρα, ερωτευμένοι αλλά με ένα μάλλον γκρίζο μέλλον, βλέπουν τη ζωή τους να παίρνει μια διαφορετική τροπή όταν εκείνη μένει έγκυος.

Μοιάζει σπάνιο και είναι πολύτιμο όταν το σινεμά κατορθώνει να συλλαμβάνει την ουσία μιας μεγαλύτερης αλήθειας. Το φιλμ του Χάιμε Ροζάλες διαδραματίζεται στην Ισπανία, αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα αναγνωρίσιμη από μεγάλη μερίδα ανθρώπων (κι όχι μόνο της ηλικίας των ηρώων της). Όμως το σινεμά μυθοπλασίας δεν οφείλει να είναι απλά μια καταγραφή όσων συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και μία πιο βαθιά ανάγνωσή τους, κάτι που γίνεται με τρόπο απόλυτα πετυχημένο και διαπεραστικό στο φιλμ. Ο Ροζάλες καταγράφει τις ζωές τους με αδρές γραμμές, συχνά περιγράφοντας μεγάλες περιόδους χρόνου μέσα από τις οθόνες των κινητών τους, τα social media ή από φωτογραφίες, εξαιρετικά αποτελεσματικά, κατορθώνοντας να μιλήσει για την προσωπική ιστορία των ηρώων όσο και για το περιβάλλον τους δίχως διδακτισμό και μελοδραματισμό, μα με τρυφερότητα και συγκινητική ειλικρίνεια.

Δεσποινίς Τζούλια (Miss Julie) **

Σκηνοθεσία: Λιβ Ούλμαν

Παίζουν: Τζέσικα Τσάστεϊν,Κόλιν Φάρελ, Σαμάνθα Μόρτον

Το βράδυ της καλοκαιρινής ισημερίας του 1880, η Δεσποινίς Τζούλια κι ο υπηρέτης της Τζον παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι ερωτισμού και δύναμης με τραγικά αποτελέσματα.

Το θεατρικό έργο του Σουηδού Αυγούστου Στρίνμπεργκ μεταφέρεται με μάλλον άνευρο και ανέμπνευστο τρόπο στην οθόνη από τη Λιβ Ούλμαν, σε αυτή την ταινία που μπορεί να περιέχει μερικές στιγμές υποβόσκουσας έντασης, αλλά που στο μεγαλύτερο μέρος του δείχνει κουραστικό κι άψυχο. Αυτή η παραβολή για τη στιγμή όπου οι κοινωνικές τάξεις και η δυναμική των φύλων βρίσκονταν σε μια ρευστή κατάσταση αλλαγών και για το παιχνίδι δύναμης που ο ερωτισμός και η κοινωνική θέση πάντα συνεπαγόταν, βρίσκει εδώ μια απλή ανάγνωση που μεταφέρει μεν την ιστορία αλλά όχι το οποιοδήποτε πάθος της. Στο σήμερα το έργο του Στρίνμπεργκ μπορεί να δείχνει αριστοτεχνικό, αλλά είναι μάλλον παλιομοδίτικο, ενώ στην οθόνη η Ούλμαν δεν του δίνει νέα πνοή. Και οι ερμηνείες της Τσαστέιν και του Φάρελ ίσως να ήταν εξαιρετικές στη σκηνή, αλλά μοιάζουν υπερβολικές και μάλλον ψεύτικες στην οθόνη.

Ακόμη

>>> Ο Αλ Πατσίνο είναι ένας διάσημος, πετυχημένος τραγουδιστής και συνθέτης, που παραλαμβάνει ένα γράμμα από τον Τζον Λένον με σαράντα χρόνια καθυστέρηση. Κι αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του με τρόπο εντελώς απρόβλεπτο στο «Τίποτα δεν τελειώνει κύριε Κόλινς» (Danny Collins) του Νταν Φόγκελμαν. >>> Το διάσημο μιούζικαλ του Μπρόντγουέι «Άννι»(Annie)* ½ μεταφέρεται για μια ακόμη φορά στο σινεμά από τον Γουίλ Γκλουκ με την Κουαβενζανέι Γουόλις, την υπέροχη πρωταγωνίστρια του «Μυθικά πλάσματα του Νότου» στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κρίμα που το φιλμ δεν έχει τίποτα καινούργιο ή ενδιαφέρον να πει. >>> Ένα μικρό κορίτσι κι ένας μοβ εξωγήινος θα σταματήσουν την αποίκηση της γης από μια επεκτατική φυλή από το έξω διάστημα στην ταινία κινουμένων σχεδίων του Τιμ Τζίνσον «Επιτέλους φτάσαμε σπίτι» (Home).>>> Ένα μουσικό ταξίδι από τα Δωδεκάνησα στη Βόρεια Ελλάδα με την υπόκρουση της λύρας, στο ντοκιμαντέρ του Γιάννη Λάμπρου «Ρυθμοί Αιγαίου»** που ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του από τους συνεργάτες του μετά το θάνατό του. >>> Ο Δημήτρης Πιατάς σκηνοθετεί μια «κωμωδία» για την κρίση στην «Παν-δή-μια» ½. Μόνο που δεν είναι αστεία ή εμπνευσμένη, αλλά αντίθετα ανερμάτιστη, προφανής, συχνά κακόγουστη και υπερβολικά κουραστική.