Αρχειο

Καθημερινοί βανδαλισμοί

Πώς αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα και σε άλλες δυτικές χώρες

87539-196155.jpg
Δωροθέα Κοντελετζίδου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
91669-184627.jpg

Αίφνης γίναμε πολίτικαλ κορέκτ. Όλοι παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά των βανδαλισμών. Οι μεγαλοαστοί «προσβάλλονται», τα λούμπεν στοιχεία προκαλούν και οι μικροαστοί αδιαφορούν. Οι μεν «προσβάλλονται» αγνοώντας ότι οι μύθοι είναι, πλέον, ανύπαρκτοι. Οι δε «προσβάλλονται» γιατί τον θεωρούν τρόπο έκφρασης, αγανάκτησης (γνωστή, εξάλλου, λέξη), και οι τρίτοι, η πλειονότητα δηλαδή, αδιαφορούν, προσπερνούν.

Ένας κοινός παρανομαστής και στις τρεις περιπτώσεις: τους βανδαλισμούς τους ανέδειξε η πολιτιστική-οικονομική-πολιτική κρίση. Και το θέμα παίρνει διαστάσεις ανάλογα με το «κύρος» του καθενός. Και ξεχνάμε ότι πάντα οι βανδαλισμοί, σε μικρότερη ίσως συχνότητα, αποτελούσαν κοινωνικό-πολιτιστικό φαινόμενο. Ξεχνάμε ότι βανδαλισμός είναι τα πάρκα γεμάτα σκουπίδια, τα σκουπίδια πεταγμένα από τα μπαλκόνια, τα λεωφορεία, τα αυτοκίνητα, τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, η αφισορύπανση, οι κατεστραμμένες αίθουσες και η υποδομή στις πανεπιστημιακές αίθουσες, οι καταστροφές που ακολουθούν σε κάθε διαδήλωση, οι νεκροί. Καθημερινοί βανδαλισμοί του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, γιατί; αναρωτιέμαι. Όχι, δεν οφείλεται στην ημιμάθεια, στην έλλειψη παιδείας, στην κρίση…

Αναρωτιόμαστε γιατί σε άλλες δυτικές χώρες αντιμετωπίζονται διαφορετικά αυτά τα συμπτώματα. Θυμηθείτε τη «Μικρή Γοργόνα» της Κοπεγχάγης, την κατ’ επανάληψη στόχο βανδάλων. Απαντάμε, αλαζονικά και, σχεδόν, υποτιμητικά, γιατί είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι στο δημόσιο χώρο. Όχι, γιατί έχουν συνείδηση του ανήκειν και του εμπεριέχειν, γιατί γνωρίζουν ότι κάθε μήνα πληρώνουν τέλη συντήρησης για όλα τα ανωτέρω (εκτός των ανθρώπων που χάνονται). Γιατί ανήκουν εκεί που εμείς δεν ανήκουμε. Γιατί, τουλάχιστον προς το παρόν, παρά την όποια καλλιέργεια του φόβου από τις αδυσώπητες εικόνες που μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ και την προτροπή τους στο να λειτουργήσουμε ως νοητικές μονάδες, χωρίς αίσθημα, ως μονάδες που θα αναζητήσουμε κάποια στιγμή την πιο δυνατή αγέλη, κάποιοι άλλοι έχουν δυνατότερο το αίσθημα του ανήκειν και του εμπεριέχειν.

Δρ. Δωροθέα Κοντελετζίδου, Ιστορικός/θεωρητικός της τέχνης

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ