Όσοι κυκλοφορούν στο κέντρο έχουν πετύχει σίγουρα κάποιο από τα χάρτινα παιδιά του STMTS που σε κοιτάνε στα μάτια. Ο 20χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών STMTS (Σταμάτης) έχει απασχολήσει τον διεθνή Τύπο, όπως τον Guardian και τους New York Times, με το έργο του «I Love Life»., ενώ έχει κάνει και μία στάση στη διαδραστική έκθεση Art Basel στο Miami (υπάρχει ακόμα -λίγο ταλαιπωρημένο- στην οδό Πειραιώς, απέναντι από την Τεχνόπολις).
Οι wheatpaste δημιουργίες του (επιφάνειες χαρτιού με σχέδια που κολλάνε στους τοίχους της πόλης) ξεπετάγονται σε διάφορες γωνιές της Αθήνας, περνώντας απλά αλλά σαφή μηνύματα στους περαστικούς που τις αντικρύζουν. Η A.V. μίλησε μαζί του με αφορμή το σχέδιο κατά του bullying, το οποίο φιλοξενήσαμε στο εξώφυλλο του τεύχους 518.
Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική;
Ανακάλυψα τη κλίση μου στο σχέδιο, τα τελευταία χρόνια του λυκείου. Σε κανένα μάθημα δεν ήμουν αρκετά καλός και το μόνο που μου άρεσε να κάνω ήταν να σχεδιάζω. Στην 3η λυκείου έμαθα για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και απέκτησα ένα νέο στόχο. Έκανα εντατική προετοιμασία και τελικά μπήκα.
Από πού αντλείτε έμπνευση για όσα ζωγραφίζετε;
Απο πάρα πολλά πράγματα, κιρίως απο τα γεγονότα και τα προβλήματα της εποχής μου, την καθημερινότητα, κάποιες φορές και απο την μουσική και τις ταινίες.
Οι μεγάλες wheatpaste δημιουργίες στους δρόμους της Αθήνας πως προέκυψαν;
Πάντα μου άρεσαν τα Graffiti, η τέχνη του δρόμου και γενικότερα η κουλτούρα του δρόμου. Άρχισα να σκέφτομαι ότι όταν κάνεις ένα έργο στο δημόσιο χώρο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ελευθερία.
Παρόλα αυτά στην αρχή, δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω εγώ στον δημόσιο χώρο…αλλα στην πορεία αποφάσισα.
Στα περισσότερα έργα σας πρωταγωνιστούν παιδιά. Υπάρχει κάποιο μήνυμα σε αυτό;
Ισχύει. Τα παιδιά στα έργα μου είναι οι πρωταγωνιστές και οι ήρωες, που μέσα απο αυτά θέλω να ερμηνεύσω ό,τι έχει να κάνει με την εποχή μου και γενικότερα με τη ζωή.Τα παιδιά είναι το εργαλείο ή αλλιώς το μέσο στην δουλειά μου για να περάσω τις σκέψεις μου. Η παιδική ηλικία είναι η πιο μαγική και αθώα ηλικία του ανθρώπου. Ένα παιδί ποτέ δεν δρα σκέφτοντας το συμφέρον του αλλά με βάση τα συναισθήματά του. Όταν μεγαλώσει όμως όλα αλλάζουν σιγά - σιγά.
Θυμάστε το πρώτο σας street έργο;
Ναι, ήταν τον Ιανουάριο του 2012 στη Σταδίου..έκανε πολύ κρύο.
Ποιο από τα έργα σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Δεν μπορώ ξεχωρίσω κάποιο, όλα έχουν κάτι διαφορετικό να μου δώσουν.
Αν μπορούσατε να διαλέξετε οποιοδήποτε κτίριο της Αθήνας, σε ποιο θα ζωγραφίζατε και τι;
Δεν ξέρω ειλικρινά, δεν έχω κάτι στο μυαλό μου.
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Προετοιμάζομαι για μια ομαδικη έκθεση που συμμετέχω στην Μιλγουόκι, ΗΠΑ. Επίσης ασχολούμαι με κάποιους πίνακες και σχέδια για τοίχους.
Πείτε μας δυο λόγια για το έργο που φτιάξατε για το εξώφυλλο της Athens Voice.
Μέσα απο αυτο το έργο θέλω δείξω ότι ο κόσμος και κυρίως οι νέες γενιές πρέπει να κάνουν "bullying" στους μεταμφιεσμένους απατεώνες, κλέφτες και γενικά σε όλους αυτούς τους αστείους που κοροιδεύουν και εξουσιάζουν τον κόσμο (Clown) και όχι σε αθώους, αγνούς και αδύναμους ανθρώπους.
Τι σκεφτήκατε όταν είδατε το έργο σας τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου που κυκλοφορεί σε όλη την πόλη;
Την αντίδραση των αναγνωστών.
Ο STMTS ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2011 μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου και σπουδάζει. Ασχολείται με τη street art (ή αλλιώς τέχνη του δημόσιου χώρου), με τη ζωγραφική, χαρακτική και τις γραφικές τέχνες. To STMTS προέρχεται από το πραγματικό του όνομα, που είναι Σταμάτης (SΤaΜaTiS). Για περισσότερες πληροφορίες (έργα, διακρίσεις, εκθέσεις, επικοινωνία): www.stmtsart.com
17°
