Είναι η εποχή που βρίσκεις μονά γάντια στους δρόμους. Δεν τα βρίσκεις τον Δεκέμβριο ούτε τον Ιανουάριο για κάποιο μυστήριο λόγο: από Μάρτιο και μετά γεμίζει ο τόπος. Και πάντα αναρωτιέμαι πού να είναι το ταίρι τους.
Ένα γκρίζο μάλλινο γάντι πατημένο στην Κηφισίας και ένα δερμάτινο, ανδρικό, ωραιότατο πλην όμως μόνο του σαν την καλαμιά στον κάμπο, στον Φάρο Ψυχικού: αυτά ήταν τα σημερινά γάντια, και δεν βάζω μέσα ένα κόκκινο παιδικό που μουσκεύει μέρες τώρα στην πλατεία Βικτωρίας ή ένα μαύρο επίσης παιδικό που το βλέπω εγκαταλελειμμένο στην Πατησίων.
Τα παιδιά χάνουν τα γάντια τους, τους πέφτουν, τα στραβο-χώνουν στις τσέπες (και αν…), γενικά το μέσο παιδί χάνει σε μόνιμη βάση το ένα από τα δύο γάντια του. Γιατί; Γιατί δεν τα χάνει και τα δύο να ξεμπερδεύουμε; Να τα ξεχάσουμε, να πάρουμε καινούργια μπιρ-παρά ίσα για να βγάλουμε το χειμώνα; Που από τεχνική άποψη έχει τελειώσει αλλά ακόμα σέρνεται, με ή χωρίς γάντια;
Προσέχω τέτοια ασήμαντα πράγματα δυστυχώς, δεν παίρνει γιατρειά, με στεναχωρεί το ένα γάντι ξανά και ξανά στην ίδια γωνία μέχρι που λιώνει ή το μαζεύει κανένας χριστιανός. Αγχώνομαι όταν το βλέπω ακούνητο εκεί που ήτανε, ακόμα κι αν το έχω ξεχάσει στο μεταξύ με σοκάρει –όλο και πιο μαυριδερό, όλο και πιο μίζερο– σαν να μου φαίνεται όλο και πιο μοναχό του…
Φυσικά εδώ ο κόσμος καίγεται, πάντα καιγόταν και πάντα θα καίγεται, δεν επηρεάζεται από μονά γάντια. Είναι επουσιώδη τα γάντια. Εκτός κι αν περπατάς ώρα έξω και σε τρώει το αγιάζι οπότε είναι αυτό που σε απασχολεί, «τι ζώον να μη πάρω ένα ζευγάρι γάντια μαζί μου με τέτοιο μπουγάζ!»
Καλά, είναι απίστευτο πώς βρήκα να το δέσω με το Bogaz (σηκώνομαι, χειροκροτώ, ξανα-κάθομαι κ.λπ.). Η Ελένη Τσαλιγοπούλου λοιπόν τραγουδάει για μερικά Σάββατα ακόμα στην «Αρχιτεκτονική» μαζί με τους πολύ καλούς Bogaz Musique – Bogaz σημαίνει αγιάζι στα τούρκικα, αεράκι κρύο αλλά και αναζωογονητικό μαζί, φρεσκαδούρα. Η Ελένη… είναι πάντα υπέροχη, ζεστή (καμία σχέση με μπουζ), με αυτή τη φωνή που πέφτεις να κοιμηθείς μετά και την ακούς να σου τραγουδάει πριβέ. Το περασμένο Σάββατο ανέβηκε μαζί της και τραγουδήσανε παρέα ο Πορτοκάλογλου, και κάθε Σάββατο έχει φίλους/ες καλλιτέχνες που κάνουν το ίδιο. Το πρόγραμμα είναι event κανονικό, με (ευχάριστες) εκπλήξεις που ίσως δεν τις περιμένει ούτε η Ελένη…
Σε παράλληλη δράση, εμφανίζεται στην «Αθηναΐδα» και η επίσης υπέροχη Ελένη Πέτα με την Band «I modify» που κι αυτή είναι σούπερ – το πρόγραμμα ωραίο, η Ελένη θεά, ως και 4/4 κάθε Σάββατο. Έχω ξεμείνει από επίθετα, είναι δύο καταπληκτικές (βρήκα ένα!) καλλιτέχνιδες με καταπληκτικότερες φωνές, μακάρι να εμφανίζονται κάπου μέχρι να πιάσουν οι ζέστες, ή και αφού πιάσουν. Το ζωντανό πρόγραμμα με ελληνικό τραγούδι μη-καρεκλάτο είναι συγκινητικό, είναι κομμάτια της ζωής σου και της ζωής των φίλων, των αγαπημένων σου, που παίζουν μέσα στο μυαλό σου – δεν είχα σκοπό να βάλω τόσα «σου» μαζεμένα αλλά μετά μπορεί να σκεφτείτε ότι δεν μιλάμε για τη δική σας ζωή, και για αυτήν ακριβώς μιλάμε…
Λέγαμε με φίλο που έχουμε περάσει πολλά αντάμα, μεταξύ άλλων αφραγκόπουλοι από τη Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του ’80, πόσο το «Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα» του Διονύση Σαββόπουλου μας θυμίζει φοιτηταριό στη Θεσσαλονίκη, ακριβώς: υγρασία, κρύα διαμερίσματα με σπασμένο μωσαϊκό, καμένες λάμπες, χαλασμένα καζανάκια… όχι δεν το κάνω «φοιτητής στη Ρουμανία στα Σέβεντις», έτσι ήταν. ΚΑΙ κόκκινη κουβέρτα ΚΑΙ παλιά περιοδικά. Μια φίλη μικρότερη, που μας άκουγε, είπε ότι δεν της θυμίζει απολύτως τίποτα. Στο γραμμόφωνο; Ο δίσκος που μ’ αρέσει; Ε όχι.
Άσχετο (εύκολα…) αλλά έχω την ελπίδα πάντα ότι όσοι χάνουν το ένα τους γάντι καταφέρνουν να το ξαναβρούν μετά από μέρες, το χαίρονται, το παίρνουν σπίτι, το πετάνε στο πλυντήριο (σύφιλη) μέσα σε προστατευτικό διχτάκι για να μην το ξανα-χάσουν, κι έπειτα το ακουμπάνε τρυφερά πλάι στο ταίρι του. Δεν είναι πια ένα γάντι μόνο του, θλιβερό και βρεγμένο στην άκρη του δρόμου, αλλά ένα ωραίο ζευγάρι γάντια.
Δεν υπαινίσσομαι τίποτα, εκτός ίσως από το βαθυστόχαστο: δύο γάντια καλύτερα από ένα.
Ελένη Τσαλιγοπούλου + Bogaz musique, «Αρχιτεκτονική» Ελασιδών 6, Γκάζι, και Πειραιώς 116, 210 9014428, Σάββατα ως 14/3. (€13 είσοδος μαζί με μπίρα/κρασί)
Ελένη Πέτα + I modify, «Αθηναΐς», Καστοριάς 34-36, 210 3480080, Σάββατα ως 4/4/ (€10 για φοιτητές-άνεργους, €15 κανονικό. Ποτό, από €3)
