Ποιο φλερτ, εγώ βλέπω ότι τώρα που τα μυαλά μας υπεραναλύονται στο timeline, συζητάμε περισσότερο για φαγητό. Το τουίτερ βρυχάται...
«Έχω υπάρξει τρίτο πρόσωπο σε ποικιλία κρεατικών για δύο»
«Τσιζκέικ κι εσύ ξύπνιο τέτοια ώρα;»
«-Τι εννοείς δεν χωράω πια στη ζωή σου; -Χωρίζουμε, μωρή. -Άντε, βρε μαλάκα, και νόμιζα πως πάχυνα»
«Μου ήρθε ΕΝΦΙΑ για το κομμάτι του σπιτιού στη βασιλόπιτα»
«-Σ’ αγαπώ. -Κι εγώ αλλά δεν μπορώ να το φωνάξω. -Γιατί; -Γιατί είσαι τυρόπιτα και μας βλέπει κόσμος!»
Το νέο κτήνος που τρώει τα σωθικά μας δεν είναι ο έρωτας. Ή μπορεί να ήταν και να τον φάγαμε κι αυτόν. Οι ερωτογενείς ζώνες των Αθηναίων ανέβηκαν στο στομάχι. Με τα τουίτερ και τα φέισμπουκ οποιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μας φωναχτά:
«Στείλε ένα μήνυμα ή έστω μελομακάρονα»
«Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει. Αν δεν γυρίσει φάε, έχει γεμιστά στο ψυγείο»
«-Εγώ δεν ήθελα σουβλάκι, αυτοί με πίεσαν. -Δηλαδή τι σου είπαν; -Θες σουβλάκι;»
«Νομίζω αυτές τις γιορτές έφαγα για όλα τα παιδάκια της Αφρικής»
«Μου λένε, το τατουάζ πρέπει να ’ναι κάτι που θα σ’ αρέσει σίγουρα και μετά από 10 χρόνια. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι μακαρόνια με κιμά»
Το καλύτερο πορνό είναι το φαγητό, και το ίντερνετ αναρωτιέται τι είναι πιο σέξι:να κάνουμε σεξ ή να τρώμε; Αντικαταστήσαμε τον έρωτα με το φαγητό και το χιούμορ δεν είναι πια βρώμικο, πονηρό, σόουκινγκ. Please, δεν γελάμε άλλο με καλόγριες που κάνουν ποδήλατο χωρίς σέλα, με κουμπάρους και κουμπάρες και με κουτοπόνηρους παπάδες που λένε «σκύψε, τέκνον μου». Το χιούμορ τώρα είναι αυτοσαρκαστικό, κυνικό, εξωφρενικό. Και πρόστυχο, αλλά με άλλον τρόπο. Η μεγαλύτερη προστυχιά είναι το φαΐ. Μίλα μου βρώμικα. Σάντουιτς με λουκάνικα, κρεμμύδι και κέτσαπ στη Μαβίλη. Μυρίζεις υπέροχα. Είπε στην κρέπα. Αν είμαστε ό,τι ποστάρουμε, στον ωμό, απροκάλυπτο κόσμο μας, είμαστε κυνικοί κι ακομπλεξάριστοι. Και γουστάρουμε. Απλώς όχι εσένα. Εκτός αν είσαι ντελιβεράς.
17°
