Ανέβαινα την Ιπποκράτους κι όπως πήγαινα σκυφτός παραλίγο να πέσω πάνω σε ένα ματατζή. Στροφή αριστερά, γωνία Ιπποκράτους και Ακαδημίας, μουσικές blues κι ένας τύπος που τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα, ντραμς με τα πόδια και φυσαρμόνικα. Χάζεψα λίγο τις εφημερίδες στο κιόσκι και τις περαστικές και όταν τελείωσε, τον ρώτησα αν ήθελε να τα πούμε λιγάκι. «Ναι φίλε μου, κάτσε».
Ο Μπόρις Βουτσίνος, 54 χρόνων, είναι μουσικός δρόμου (busker) ήδη από το 1980. Παίζει blues, soul, rag time, jazz. «Μετά το σχολείο πήγα στην Ελβετία, στη Ζυρίχη, ψάχνοντας να βρω κάτι να σπουδάσω. Είχα και την κιθάρα μου μαζί. Τα λεφτά τελειώνανε, άκουσα μια μπάντα στο δρόμο που μου άρεσε πολύ και τους είπα “παιδιά, πρέπει να με αφήσετε να παίξω μαζί σας”. Ήταν οι Lost Wandering Blues an Jazz Band, με μέλη από την Αμερική και τη Βρετανία. Μπήκα στο γκρουπ, με κιθάρα και φωνητικά και για κάποιο καιρό τους φιλοξένησα και στην Ελλάδα. Ο αρχηγός της μπάντας, ο Danny Fitzgerald, που είναι 81 χρονών, παίζει ακόμα και σήμερα στο δρόμο. Γυρνάει όλο τον κόσμο και κάποια από τα μέλη της σημερινής μπάντας είναι οι γιοι της παλιάς».
Ο πατέρας του Μπόρις είναι ο Φραγκίσκος Βουτσίνος, ο οποίος υπήρξε τραγουδιστής της όπερας εντός κι εκτός Ελλάδας. Βάφτισε τον γιο του Μπόρις από την όπερα Boris Godounow. Εκτός από μουσική, σε κλειστούς χώρους ή περισσότερο στο δρόμο, ο Μπόρις δίδασκε και γερμανικά, αλλά η δουλειά έχει πέσει. «Με τη μουσική μου μπορώ να ζω τη γυναίκα μου, το παιδί μου κι έχω και αυτοκίνητο».
«Δεν έχω σταθερό στέκι γιατί θέλω να είμαι η έκπληξη της πόλης. Περνάει ο περαστικός, με βλέπει, κοντοστέκεται. Αν με δει τέσσερις πέντε φορές μαζεμένες παύω να είμαι έκπληξη. Μάλιστα, πολλοί σταματάνε και μου λένε παίζεις τόσο ωραία, γιατί δεν παίζεις σε κανένα μαγαζί. Δεν ξέρουν ότι πολλές φορές δεν συμφέρει καν να παίζεις σε μαγαζί».
«Το τέλειο για μένα θα είναι να συνεχίσω να παίζω, όσο μπορώ. Και σε κλειστούς χώρους και στο δρόμο. Τον Ιούνιο θα γίνει στην Πολωνία ένα φεστιβάλ με buskers, σε διάφορες πόλεις και θα κρατήσει περίπου δύο εβδομάδες. Δεν είναι όπως εδώ που σε κυνηγάνε, εκεί οι ίδιοι προσκαλούν buskers απ’ όλο τον κόσμο, βοηθώντας στα μεταφορικά και στη διαμονή. Οπότε κάνεις ένα παικτικό ταξίδι που στη σούμα βγαίνει δωρεάν».
Ο Μπόρις λέει ότι οι περισσότεροι περαστικοί αντιμετωπίζουν καλά έναν μουσικό του δρόμου. «Οι πραγματικά ενοχλητικοί, αυτοί που σου τη σπάνε δηλαδή, είναι το 1%, μη σου πω και λιγότερο. Και συνήθως είναι άνθρωποι που κάτι δεν πάει καλά μαζί τους ή είναι υπό την επήρεια ουσιών. Μ’ ένα τρόπο, δηλαδή, κι αυτούς δεν μπορείς να τους πεις πραγματικά ενοχλητικούς. Άσε που τόσα χρόνια έχω μάθει τον τρόπο να τα αντιμετωπίζω όλα αυτά».
«Αυτοί που είναι εκτός ορίων είναι η αστυνομία. Πολλές φορές με έχουν πάρει στο τμήμα για επαιτεία και τέλος Φλεβάρη έχω και δικαστήριο για επαιτεία, φυγοπονία και φιλοχρηματία. Να σου πω και κάτι; Ο απλός αστυνομικός δεν έχει καμία όρεξη να έρθει να μαζέψει εμένα που στέκομαι και παίζω μουσική, όταν την ίδια ώρα κάπου αλλού μπορεί να συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο. Αλλά τους βάζουν οι ανώτεροί τους, έτσι μου λένε κάθε φορά στο δρόμο για το τμήμα».
8°
