Η Λουκία Ρίτσαρντς είναι εικαστικός και επιμελήτρια εκθέσεων Τέχνης. Ζώντας κατά κύριο λόγο στη Γερμανία, παρακολουθεί από κοντά την εκεί πολιτική ζωή, καθώς και τον Τύπο, σε φυσική ή e-μορφή. Μας έστειλε λοιπόν, με τη μορφή γραμμάτων, τις παρακάτω ανταποκρίσεις, που αντανακλούν το κλίμα των ημερών, έχοντας πολλές αναφορές και στις επερχόμενες ελληνικές εκλογές.
13.1.2015, Αμβούργο
Αγαπητή A.V.
Στοιχηματίζω ότι αν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση δεν θα έχει για πολύ καιρό την Άγκελα Μέρκελ απέναντί του, για να τη χορέψει, γιατί η Άγκελα Μέρκελ δεν θα είναι πλέον στη θέση της. Για να εξηγηθούμε: Δεν θα την έχουν ανατρέψει οι σεισμικές δονήσεις από τον παλμό των κυμβάλων, αλλά το ίδιο της το κόμμα. Αφού τα γκάλοπ, τα προγνωστικά και τα λοιπά μαντικά επιτρέπονται τέτοιες μέρες, χωρίς κανείς να χάνει την εγκυρότητα ή τη σοβαρότητά του όταν αυτό που προλέγει διαψεύδεται πανηγυρικά ως αερολογία, ας διακινδυνεύσω κι εγώ ένα χρησμό: «Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ δεν θα ολοκληρώσει τη θητεία της». Δεν το διαβάζω στα εντόσθια των πτηνών, αλλά ανάμεσα στις γραμμές των εφημερίδων. Γνωστές οι δηλώσεις της Α.Μ.: «Το ισλάμ ανήκει στη Γερμανία». Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει το γεγονός ότι προχθές η ομοσπονδιακή υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάγιεν, προειδοποιεί από το Ιράκ, το οποίο επισκέπτεται, ότι αν δεν αντιμετωπιστεί το Ίσις ΚΑΙ μεσω της στρατιωτικής συμμετοχής της Γερμανίας, αυξάνεται ο κίνδυνος και «για εμάς εδώ, στο σπίτι». Επιθυμεί δε η φον ντερ Λάγιεν περισσότερες αποστολές όπλων προς τους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ, σύμφωνα με ολιγόλογο ρεπορτάζ. Η ιδιαιτέρως ικανή ως προς τη μιντιακή παρουσία της υπουργός φέτεται ως η επόμενη καγκελάριος, κατά πολλούς. Στους 30.000 ανεβάζει η «Φατς», στους 25.000 το «Spiegel» (Σπίγκελ) τους διαδηλωτές της 12ης, αν δεν απατώμαι, Δευτέρας. Πρέπει όμως να χτενίσει κανείς το κείμενο για να βρει τον αριθμό τους στην τελευταία σειρά. Τα ειρωνικά σχόλια των συντακτών που μάλλον επιθυμούν να δώσουν τεκμήρια των «δημοκρατικών πεποιθήσεών» τους παρά να κάνουν ρεπορτάζ, δεν βοηθούν, κατά τη γνώμη μου, ούτε στην κατανόηση, συνακόλουθα δε ούτε στην αντιμετώπιση του φαινομένου. Μέγα λάθος γενικά είναι, κατά τη γνώμη μου, η υποτίμηση του αντιπάλου μέσω της γελοιοποίησής του, και πάντα είναι, κατά τη γνώμη μου, τεκμήριο χαζομάρας και δηλωτικό αγωνίας ότι ο γελοιοποιών «δεν διαθέτει ίσως τα σωστά πολιτικά αντανακλαστικά, άρα πρέπει να προχωρά σε αζήτητα άουτο ντα φε για να βεβαιώσει τον αντιρατσισμό του, τον αντι-ισλαμοφοβισμό του ενώπιον αόρατων ιεροεξεταστών κ.λπ».
Οι διαδηλώσεις της Δευτέρας με το σύνθημα «Εμείς είμαστε ο λαός» έχουν μία συμβολική και μαρκετίστικη/μιντιακή σημασία, εξού κι έχουν επιλεγεί από το Πεγκίντα για τις πορείες του: Ο καθείς στη Γερμανία καταλαβαίνει αμέσως την πολιτική αναφορά στις διαδηλώσεις κάθε Δευτέρας σε Λειψία, Δρέσδη και (ανατολικό) Βερολίνο πριν 25 χρόνια κι επί δύο μήνες: από την ημέρα που οι Ανατολικογερμανοί ψηφίζοντας με τα πόδια εγκατέλειψαν μαζικά τη χώρα μέσω της τότε Τσεχοσλοβακίας κι Ουγγαρίας έως την ημέρα της πτώσης του Τείχους. Το αίτημα των τότε διαδηλώσεων ήταν πρωτίστως η αναμόρφωση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Έχοντας ζήσει τα γεγονότα από πάρα πολύ κοντά μπορώ να πω ότι κανείς τότε στο Βερολίνο, ανατολικό ή δυτικό, δεν φανταζόταν ούτε τολμούσε να ελπίζει ότι οι διαδηλώσεις αυτές θα κατέληγαν στην πτώση και την κατάργηση του καθεστώτος. Δεν οδήγησαν μεν αυτές στην κατάλυσή του, άσκησαν ωστόσο μεγάλη πολιτική πίεση στην ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος της ανατ. Γερμανίας, αλλά και στήριξαν τον Μ. Γκορμπατσόφ στην επιλογή του για «αλλαγή», ενώ οδήγησαν στην αντικατάσταση ή άδειασμα του παντοδύναμου γενικού γραμματέα Ε. Χόνεκερ.
Συνέβαλαν εξάλλου σε ένα μόντους βιβέντι προσωρινής ανακωχής μεταξύ κομμουνιστικής ηγεσίας, σωμάτων ασφαλείας και πολιτών, ενώ ανέδειξαν την πλατφόρμα στην οποία κυριολεκτικά πάτησαν οι πρωταγωνιστές της πρώτης στιγμής και της επόμενης ημέρας, δύο εκ των οποίων βρίσκονται σήμερα στο τιμόνι της ΟΔ της Γερμανίας: η Άγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος Γιοάχιμ Γκάουκ. Σε εκατό χιλιάδες περίπου ανήλθαν οι αντι-Πεγκίντα διαδηλωτές σε πολλές πόλεις της Γερμανίας χθες, 12 Ιανουαρίου, επιβεβαιώνοντας την ικανότητα των πολιτών σε μία δημοκρατία να δίνουν άμεσα κι ειρηνικά απαντήσεις. Ωστόσο η Δεξιά δεξιότερα των Χριστιανοδημοκρατών εκπλήσσει με την ταχύτητα με την οποία επιζητεί να υπαγορεύει το ρυθμό του διαλόγου: «Το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία ζητά απαγόρευση της μαντήλας για τις δασκάλες στα σχολεία του κρατιδίου του Αμβούργου» γράφει το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Χάμπουργκερ Άμπεντμπλατ». Το ζητά ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού ΣΕΒ και νυν νούμερο δύο στο κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία, Γιεργκ Κρούζε, με την αιτιολογία: «Η μαντήλα είναι ένα σύμβολο της άρνησης για ενσωμάτωση και σύμβολο περιφρόνησης της γυναίκας». Ας σκεφτούμε προσεκτικά: Έχουμε επιχειρήματα για να τον αντικρούσουμε; Η πολιτική σκηνή της Γερμανίας θα είναι ένα στοίχημα για γερούς παίκτες την επόμενη διετία. Στην καθ’ ημάς μηδενική επαφή με την πραγματικότητα, δημοσιογράφοι κι αναλυτές συντάσσουν νέες αντι-μερκελιάδες ή υπολογίζουν πόσα λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν μας τα δίνουν αν δεν τους φοβίσουμε.
17.1.2015, Αμβούργο
Αγαπητή A.V.
Οι μαθητευόμενοι μάγοι με τις συνταγές επιτυχίας είτε δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική συγκυρία στη Γερμανία είτε την αντιλαμβάνονται και ψεύδονται. Τη συνέντευξη της ολιγομίλητης, το τελευταίο διάστημα, Ά. Μέρκελ στη συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης «Frankfurter Allgemeine» (Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε, χαϊδευτικά: Φατς) φαντάζομαι ότι θα την αναφέρουν τα σοβαρά ελληνικά ΜΜΕ. Τιτλοφορείται: «Ά.Μέρκελ: Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη». Βρετανία, Ελλάδα, Ρωσία είναι, κατά σειρά, τα τρία θέματα της συνέντευξης. Για μένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μεγαλύτερο κι από τις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζουν τα φόρα των αναγνωστών σε σοβαρές εφημερίδες, όπως η «Φατς». Είναι γλαφυρά ενσταντανέ του πώς σκέφτεται κι εκφράζεται η κοινή γνώμη στη χώρα. Ήδη στην ικανότητα έκφρασης μεσω του συνοπτικού γραπτού λόγου βλέπει κανείς τις αβυσσαλέες διαφορές στα αποτελέσματα της δημόσιας παιδείας.
Μεταφράζω τρία από τα δημοφιλέστερα σχόλια. Προσθέτω μία επεξήγηση χρήσιμη για την κατανόηση των γραφόμενων των αναγνωστών: Στις 15 Φεβρουαρίου, το Ομοσπονδιακό Κρατίδιο του Αμβούργου, προπύργιο της Σοσιαλδημοκρατίας, ψηφίζει. Η Βρέμη ακολουθεί στις 15 Μαΐου. Το Αμβούργο –τα άλλα κρατίδια-πόλεις είναι η Βρέμη και το Βερολίνο– έχει πληγεί σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Μεταφορές και εμπόριο είναι η κύρια πηγή εισοδήματός του. Η συντηρητική «Ντι Βελτ» υπολόγιζε στα μέσα του Σεπτέμβρη μία υποχώρηση κατά 30% στον τζίρο του λιμανιού. Η Ρωσία είναι ο πρώτος εμπορικός εταίρος του Αμβούργου. Υπάρχει απελπισία κι οργή στην πόλη, πιστοποιούν δημοσιεύματα, αλλά μπορεί και να το φανταστεί κανείς μετρώντας τα τάνκερ που μπαίνουν και βγαίνουν από το λιμάνι. Το κρατίδιο του Αμβούργου (λιμάνι) μαζί με την Έσση (Φρανφούρτη/Τράπεζες), τη Βαυαρία (Μόναχο/Μπε Εμ Βε) και τη Βάδη-Βυτεμβέργη (Στουτγκάρδη/Μερτσέντες Μπεντς) συνεισφέρουν στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Τα υπόλοιπα 12 ομοσπονδιακά κρατίδια είναι ελλειμματικά, σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση, κι έχουν να λάβουν ενισχύσεις από τα υπόλοιπα τέσσερα για να τα βγάλουν πέρα. Από τα ελλειμματικά, τα πέντε (Σαξωνία, Σαξωνία-Ανχάλτη, Θουρηγγία, Μεκλεμβούργο-Συνοριακή Πομερανία, Βρανδεμβούργο) είναι πρωην «ανατολική Γερμανία», το Βερολίνο ως πρωτεύουσα της ΟΔΓ κρατίδιο με ειδικό στάτους και τα υπόλοιπα έξι είναι «δυτική Γερμανία».
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσίευσε χθες (16.1.2015) η «Hamburger Abendblatt» (Χάμπουργκερ Αμπεντμπλάτ, εφημερίδα του Αμβούργου) οι Σοσιαλιστές διατηρούν την αναμφισβήτητη υπεροχή τους στο Αμβούργο με 43%, οι Χριστιανοδημοκράτες λαμβάνουν 22% (έχουν πέσει κατά 2 μονάδες σε σχέση με τις ευρωεκλογές), οι Πράσινοι 14%, η Ντι Λίνκε (Αριστερά) 8%, η ευρωσκεπτικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία λαμβάνει 5% κι οι Φιλελεύθεροι 4%. Το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία ίδρυσε στο Αμβούργο ο καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της πόλης Μπέρναρντ Λούκε και πρεσβεύει εν συντομία: συμμαχία με τη Ρωσία κι εμπορικό προσανατολισμό προς αυτήν και τις ζώνες οικονομικής επιρροής της, σκληρό πυρήνα Ευρωζώνης, μεταναστευτική πολιτική σύμφωνα με τα καναδικά πρότυπα, καμία παραχώρηση προς την Ελλάδα με χρήματα Γερμανών φορολογουμένων. Ασκεί πίεση στα δεξιά των Χριστιανοδημοκρατών και πολλοί πιστεύουν, μεταξύ των οποίων κι εγώ, ότι θα αναγκάσει την Ά. Μέρκελ να σκληρύνει τη στάση της, αλλιώς θα πέσει. Στην Ελλάδα πιστεύουν πολλοί ότι Σύριζα/Ποδέμος/Ντι Λίνκε θα φέρουν αλλαγή στην Ευρώπη. Η Ευρώπη όμως στρέφεται σταθερά και αμετάκλητα πιο δεξιά.
Τρεις επιστολές αναγνωστών στην ηλεκτρονική σελίδα της «Φατς» σήμερα (17.1.2015): 1. Η αποχώρηση της κυρίας Μέρκελ από την πολιτική σκηνή δεν έχει εναλλακτική! Η κυρία Μέρκελ αντιστέκεται στις συμβουλές. Πότε θα σταματήσει η τρέλα, η κατασπατάληση των φόρων που προήλθαν από τα πικρά κερδισμένα εισοδήματά μας; Η αποχώρηση της κυρίας Μέρκελ από την πολιτική σκηνή δεν έχει εναλλακτική! Το 2010 η Ελλάδα μπορούσε να σωθεί ακόμα με 60 δις ευρώ. Μέχρι στιγμής κάψαμε πάνω από 200 δις ευρώ χωρίς αποτέλεσμα. 184 like 2. Η καγκελάριος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό απρόβλεπτη. Ακόμα και στο ίδιο της το κόμμα μεγαλώνει η κριτική. Θέλει να χρησιμοποιήσει τους Πράσινους (σ.σ. στο θέμα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, την αναγκαιότητα της συνέχισής τους υποστηρίζει η κ. Μέρκελ στην παρούσα συνέντευξη), γιατί διαφορετικά δεν έχει πλειοψηφία. Αν οι Πράσινοι δεν πάρουν μεγάλα ποσοστά, πράγμα που πρέπει κανείς να το ελπίζει, τότε θα μπορούσε μία πλειοψηφία να σχηματιστεί με την Ντι Λίνκε. Ας ελπίσουμε ότι οι πολίτες του Αμβούργου και της Βρέμης θα ψηφίσουν ξεκάθαρα κατά του Τσε Ντε Ου. Εξελίσσεται σε οικονομικό και εσωτερικό κίνδυνο για τη Γερμανία. 159 like 3. Η κυρία Μέρκελ θα ήθελε να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη – θα το ήθελε και ο «λαός της»; Απόσπασμα από το άρθρο: «Σε σχέση με την ευρωκρίση όλη μου η εργασία στόχευε και στοχεύει να ενισχύσει την Ευρωζώνη ως ένα σύνολο, με όλα της τα μέλη, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Πάνω σε αυτό το δρόμο προχωρήσαμε». Εδώ μπορώ να συμφωνήσω απολύτως με την κυρία Μέρκελ. Γιατί ο δρόμος, τον οποίο έχει επιλέξει τελειώνει στον γκρεμό και εμείς στεκόμαστε ήδη ένα βήμα μπροστά του. Ένα περαιτέρω βήμα σημαίνει την τελική πτώση χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Αλλά για την κυρία Μέρκελ αυτή η προοπτική δεν έχει εναλλακτική.
170 like
18.2.2015, Αμβούργο
Αγαπητή A.V.
Αν κάτι φοβίζει τους Γερμανούς, αυτό είναι ο πληθωρισμός. Η ιστορική εμπειρία είναι πασίγνωστη. Η επόμενη εβδομάδα θα έχει σασπένς, προαναγγέλλει ο γερμανικός Τύπος. Τα μέτωπα είναι δύο: Φρανκφούρτη και Αθήνα. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή μη –απομένει να το δούμε– περί απωλειών της τάξης του 20 με 30% στις καταθέσεις Γερμανών αποταμιευτών από ενδεχόμενη «αραίωση» του ευρώ μέσω επόμενων «σωστικών» κινήσεων της ΕΚΤ, εξηγούν ίσως γιατί η κραυγή στα μιντιακά fora «Γκρέξιτ για να τελειώνουμε (με αυτούς)» αντηχεί δυνατά. Στη γωνία βρίσκεται η Ά. Μέρκελ μέσα το ίδιο της το κόμμα: ισλάμ, Ελλάδα, ευρώ είναι οι καυτές πατάτες που θα αναγκαστεί να κρατήσει, να πάρει θέση. Η θέση «τηρώ στάση αναμονής» έχει λήξει. Η εποχή απαιτεί δράση. Οι πιθανότητες επιτυχούς ανταπόκρισης στα ζητούμενα των καιρών είναι εναντίον της Ά. Μέρκελ.
18.1.2015, Αμβούργο
Αγαπητή A.V.
Ο Γερμανός ψηφοφορος δεν περιμένει από τον πολιτικό να του λύσει το προσωπικό του πρόβλημα, να τον διορίσει, να του βγάλει την άδεια του αυθαίρετου κ.λπ. Κομπίνες και τα λοιπά γίνονται φυσικά, αλλά όχι στην κλίμακα της μικρο-απατεωνιάς και του ρουσφετιού. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, Έλληνες δημοσιογράφοι κι αναλυτές –ας τους πούμε έτσι– δεν αντιλαμβάνονται ότι η τσέπη (και ο ορθολογισμός που αυτή επιβάλλει) υπαγορεύει τις πολιτικές πεποιθήσεις τεράστιας μερίδας Γερμανών ψηφοφόρων. Η ιδεολογία έρχεται ως εποικοδόμημα, ως άουφμπάου (Aufbau), για να θυμηθούμε τον Κάρολο κι όχι αντιστροφα. Στη γερμανική ιστορία, η προτεραιότητα του ανορθολογισμού (λόγω ιδεολογίας) έναντι της οικονομίας χαραζει ΚΑΙ την καταστροφική οικονομική πολιτική της χώρας την περίοδο του ναζισμού, όπως διαπιστώνουν πάμπολλες μελέτες ιστορικών και οικονομολόγων, μαρξιστών ή μη. Δεν υπάρχει περίπτωση, στην παρούσα συγκυρία, ο Γερμανός ψηφοφόρος να μην τιμωρήσει όσους τον κοροϊδέψουν (για άλλη μία φορά) σε θέματα που αφορούν την τσέπη του. Με το «τιμωρήσει», εννοώ τους δικούς του πολιτικούς.
Η μεταπολεμική γερμανική ιστορία γνωρίζει περιπτώσεις εκπαραθύρωσης ή αποκαθήλωσης λαμπρών πολιτικών ηγετών που έγραψαν παγκόσμια ιστορία. Κοντός ψαλμός: Εκλογές. Κυριακή 25 Ιανουαρίου, Ελλάδα.
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, Ελεύθερη και Χανσεατική Πόλη του Αμβούργου. Οι φόβοι που σπέρνει η Εναλλακτική για τη Γερμανία δικαιώνονται καθημερινά, κρίνουν πολλοί αναγνώστες στα φόρα των μεγαλύτερων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων της χώρας. Η 15.2 θα είναι το πρώτο ριάλιτι τσεκ μετά τις ελληνικές εκλογές.
19.1.2015, Αμβούργο
Αγαπητή A.V.
Απαγορεύεται από την αστυνομία τόσο η πορεία της Πεγκίντα όσο και η πορεία της Αντι-Πεγκίντα στη Δρέσδη σήμερα Δευτέρα, σύμφωνα με προ ολίγων λεπτών δημοσίευμα της «Süddeutsche Zeitung» (Ζίντντόιτσε Τσάιτουνγκ) του Μονάχου. Το «Spiegel» (Σπίγκελ) αναφέρει εδώ και δύο μέρες ότι υπάρχουν πληροφορίες από τη γερμανική «ΕΥΠ» (BND) για τρομοκρατικό χτύπημα από προσκείμενους στο ΙSIS σε σιδηριδρομικούς σταθμούς της Δρέσδης ή του Βερολίνου ή εν μέσω πορείας της Πεγκίντα. Το δημοσίευμα της «Ζίντντόιτσε» αναφέρει ότι υπάρχουν ενδείξεις για σχεδιαζόμενη δολοφονία του Λουτς Μπάχμαν, του μάγειρα στο επάγγελμα και διοργανωτή της πορείας της Δευτέρας στη Δρέσδη. Οι εξελίξεις τρέχουν, το πράγμα χοντραίνει. Μόλις πριν από λίγο η «Φατς» δημοσίευσε εντιτόριαλ υπό τον τίτλο «Είμαστε Δρέσδη», εκφράζοντας φόβους για περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης. Ας ευχηθούμε οι Έλληνες ψηφοφόροι να πληροφορηθούν όλες τις ισχύουσες παραμέτρους εκτός των ορίων της εύφορης κοιλάδας που τους υπόσχονται δημαγωγοί και να αποφασίσουν με πλήρη συνείδηση της ευθύνης τους. Ο κόσμος εδώ είναι μουδιασμένος και προβληματισμένος.
Αμβούργο-λιμάνι, εγώ μπροστά απο το προεκλογικό πόστερ του νυν δημαρχου Ολαφ Σολτς (Olaf Scholz, SPD) που καίτοι συγκεντρώνει την αντιπαθεια μεγάλης μερίδας των κατοίκων, θα επανεκλεγεί πανηγυρικά (λόγω παράδοσης της πόλης). Η αφίσα γραφει: Το Αμβούργο παει μπροστά. Δήμαρχος είναι το αξίωμα του "αρχηγού της κυβέρνησης του ομοσπονδιακού κρατιδίου" στο Αμβούργο.
18°
