Κάθε Σεπτέμβριο, μοιάζει σαν να χτυπάει ένα παν-αθηναϊκό, σχολικό κουδούνι μαζεύοντας όλους τους φίλους, συνεργάτες, συνδαιτημόνες και παρόμοιες ράτσες της πόλης στην πρώτη, εναρκτήρια εκδήλωση της σεζόν, τις Νύχτες Πρεμιέρας. Εδώ και 16 χρόνια έχει περάσει πλέον, αυτή η ρύθμιση της διάθεσής μας, στην παραδοσιακή αθηναϊκή ζωή μας.
Μερικές φορές, μέσα στην έξαψη και τη χαρά των προβολών, των events και των πραγμάτων που τρέχουν, διαπιστώνω ότι η Αθήνα δεν μοιάζει απαραίτητα να ακολουθεί αυτό τον ρυθμό των φίλων, σινεφίλ και της ομήγυρης. Στον ενθουσιασμό μου για τον προγραμματισμό - ποιά ταινία θα δούμε αύριο, πώς να συνδιαστεί με τις άλλες προβολές, πώς θα προλάβεις την απόσταση Δαναό - Απόλλωνα να την κάνεις σε 5 λεπτά - πολλές φορές διαπιστώνω μερικές απαθείς εκφράσεις από ανθρώπους του περιβάλλοντός μου που δεν ακολουθούν απαραίτητα τις Νύχτες με θρησκευτική προσήλωση. Ένα παγερό βλέμμα μίας μαμάς που έχει να "διαβάσει" δύο πιτσιρίκια, να τα στείλει σε φροντιστήρια, μπαλέτα, να τα ταίσει... ένας φίλος που ζει την επαγγελματική του κόλαση, ένας μπλοκαρισμένος Αθηναίος ανάμεσα στο κλειστό κέντρο και τον ασφυκτικό δακτύλιο...
Μερικοί, με ελαφρύ, συγκινητικό δισταγμό, μου ξεστομίζουν μερικές φορές ποιά ταινία θα ήθελαν να δουν. Φίλοι που δεν έχουν την υστερία της ισοπεδωτικής ενημέρωσης και "παρακολούθησης" που διακρίνει τη δική μου επαγγελματική ράτσα. Νορμάλ άνθρωποι που, μπροστά στην ογκώδη φήμη των Νυχτών (παράξενες ταινίες, σπάνιες ταινίες, παταγώδεις μεταμεσονύκτιες προβολές, παράξενα ντοκιμαντέρ, απρόοπτα μικρού μήκους, και όλα τα άλλα που συντηρούν το μύθο), εκείνοι μπορούν να βρουν κάποια ταινία - και κάποια βολική ώρα προβολής και με διακριτικότητα μου την προτείνουν. Και περιμένουν να δουν μπροστά τους το τέρας. Την γκριμάτσα απόρριψης του ξερόλα, τον καταιγισμό πληροφοριών για την ταινία, το "ναι" ή το "όχι", ακόμα και να τους αποκαλύψω το φινάλε αν είμαι σε τέτοιο βαθμό μαλάκας...
Λατρεύω τις Νύχτες Πρεμιέρας αλλά, μερικές φορές, νοιώθω σαν να είναι μία υπερεπείδειξη της "διαφορετικότητάς" μας, μπροστά στην αληθινή Αθήνα.
Ακόμα κι έτσι όμως, τις λατρεύω. Είμαι τέρας.
Απόψε, 16/9, θα είμαστε στον Απόλλωνα στις 12 παρά τέταρτο για την ταινία "Οι Μετανοήσαντες" του Marcus Lindeen
27°
