Τρεις τρομοκράτες εισέβαλαν στο κτίριο που στεγάζεται το σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo αποφασισμένοι να σπείρουν το θάνατο. Το δολοφονικό τους σχέδιο στοίχισε τη ζωή δημοσιογράφων, σκιτσογράφων, αστυνομικών και ενός υπαλλήλου συντήρησης. Ο στόχος τους να σιγήσουν την ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης δεν επετεύχθη.
Stéphane Charbonnier, γνωστός κι ως Charb, 47 ετών
Ο σκιτσογράφος Charbonnier ήταν ο διευθυντής του περιοδικού Charlie Hebdo από το 2009. Ηγήθηκε της όλης πρωτοβουλίας του περιοδικού να σπάσει το ταμπού απέναντι στο πρόσωπο του προφήτη Μωάμεθ. Στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης έδωσε το πράσινο φως να δημοσιευτούν σατιρικά σκίτσα του Προφήτη στο περιοδικό. Είχε επανειλημμένα δεχθεί απειλές εις βάρος της ζωής του και κυκλοφορούσε με αστυνομική προστασία από τον Νοέμβριο του 2011. Ως σκιτσογράφος είχε επίσης εργαστεί στα σατιρικό γαλλοβελγικά περιοδικά L’Echo des Savanes, Fluide Glacial και στην αριστερών πεποιθήσεων εφημερίδα, Humanité.
«Δε φοβάμαι τα αντίποινα. Δεν έχω παιδιά, δεν έχω σύζυγο, δεν έχω αυτοκίνητο, ούτε πιστωτική κάρτα. Προτιμώ να πεθάνω όρθιος παρά να ζω στα γόνατα», είχε δηλώσει το 2012 στο περιοδικό Tel Quel. Είχε τότε ερωτηθεί εάν φοβάται για τη ζωή μετά τη δημοσίευση μιας ακόμα σειράς σατιρικών καρέ κόμικ με τον προφήτη Μωάμεθ.
Jean Cabut, γνωστός κι ως Cabu, 75 ετών
Ένας από τους πιο γνωστούς σκιτσογράφους της Γαλλίας, ο οποίος συνεργάστηκε με τα περισσότερα σατιρικά έντυπα της χώρας κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του: από το Le Canard Enchaîné, το Hara-Kiri, και φυσικά το Charlie Hebdo. Ήταν διάσημος γιατί είχε δημιουργήσει το προφίλ του μέσου Γάλλου υπό την επωνυμία «Mon Beauf» που ήταν η καρικατούρα ενός βλάκα, ρατσιστή, σεξιστή Γάλλου και η λέξη αυτή πέρασε στο γαλλικό λεξιλόγιο.
Το 2006 ο Cabu ήταν ένας από αυτούς που δημιούργησαν τα έξι σκίτσα του Μωάμεθ. Ο Cabu πήγε στα δικαστήρια για την υπόθεση. Πολέμησε στην Αλγερία το 1954, στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας της γαλλικής αποικίας και από τότε διατήρησε τα αντιστρατιωτικά του επιχειρήματα.
Georges Wolinski, 80 ετών
Διευθυντής σύνταξης στο Charlie Hebdo από το 1970 έως το 1981 ο Wolinski θεωρείται ο «πυλώνας» των γαλλικών κόμικ. Γεννήθηκε στην Τύνιδα. Η μητέρα τους ήταν γαλλοϊταλίδα και ο πατέρας του πολωνοεβραίος. Ο Wolinski μεγάλωσε στη Γαλλία από τους γονείς της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του εργάστηκε με ορισμένες από τις πιο σημαντικές εκδόσεις της χώρας: France-Soir, Libération, L’Humanité, Le Nouvel Observateur και Paris Match. Το Μάη του ’68 ίδρυσε την εφημερίδα L’Enrag. Όταν είχε ερωτηθεί για τον θάνατό του είχε δηλώσει: «Θέλω να αποτεφρωθώ. Λέω στη σύζυγό μου να ρίξει τις στάχτες μου στην τουαλέτα για να βλέπω τα οπίσθιά της κάθε μέρα».
Bernard Verlhac, γνωστός κι ως Tignous, 58 ετών
Ο Verlhac ξεκίνησε την καριέρα του με τα καρέ των κόμικ και αργότερα πέρασε στο πολιτικό σκίτσο. Συγγραφέας του βιβλίου «Πέντε χρόνια με τον Νικολά Σαρκοζί» ο Tignous ήταν γνωστός για τις επιθέσεις στον καπιταλισμό των αγορών καθώς και για τα αιχμηρά σκίτσα του εναντίον του Γάλλου πρώην προέδρου.
Bernard Maris, 68 ετών
Ο Maris ήταν οικονομολόγος και δημοσιογράφος και αρθρογράφος της εβδομαδιαίας στήλη «Θείος Μπερνάρ». Ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας της Γαλλίας και αρθρογραφούσε στις εφημερίδες Le Monde και Figaro ενώ παρενέβαινε συχνά στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Ο 68χρονος διανοούμενος ήταν επίσης καθηγητής στο Institute of European Studies και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού VIII.
Philippe Honoré, γνωστός κι ως Honoré, 73 ετών
Ο σκιτσογράφος που σχεδίασε το καρέ που αναρτήθηκε στο Twitter λίγα λεπτά μετά την επίθεση στα γραφεία του περιοδικού. Ένα σκίτσο με τον ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκνταντί, να εύχεται «υγεία» για την καλή χρονιά. Ο Honoré ήταν αυτοδίδακτος και συνεργαζόταν με το Charlie Hebdo από την ημέρα που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, το 1992.
Michel Renaud
Επισκέπτης στο Charlie Hebdo από την περιοχή του Κλερμόν Φεράν. Πρώην δημοσιογράφος, ο οποίος ίδρυσε το ομώνυμο πολιτιστικό φεστιβάλ της πόλης της κεντρικής Γαλλίας.
Elsa Cayat
Η μοναδική γυναίκα ανάμεσα στα θύματα των τρομοκρατών. Ήταν ψυχαναλύτρια, συγγραφέας και αρθρογράφος στο περιοδικό. Η στήλη της είχε τον τίτλο Charlie Divan (Στον καναπέ του Charlie).
Mustapha Ourrad
Ήταν υπεύθυνος ύλης στο περιοδικό και μετακόμισε από την Αλγερία στο Παρίσι σε ηλικία 20 ετών. Ήταν αυτοδίδακτος και η εφημερίδα Le Monde θρήνησε τον θάνατό του λέγοντας ότι χάθηκε ένας «πολυαγαπημένος άνθρωπος».
Ahmed Merabet
Merabet, ο αστυνομικός του τμήματος της γειτονιάς, ο οποίος εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους τρομοκράτες. Μουσουλμάνος με καταγωγή από την Τυνησία. Έκανε περιπολία όταν έπεσε πάνω στους δράστες. Ένας από τους δράστες τον πυροβόλησε ψηλά στα πόδια και τον τραυμάτισε. Ο Merabet φαίνεται σε βίντεο που αναρτήθηκε και κατέβηκε άμεσα από το διαδίκτυο, να υψώνει το χέρι και να εκλιπαρεί να του χαρίσουν τη ζωή. Ο ένας εκ των δραστών τον ρωτά: «Θέλεις να μας σκοτώσεις;». Και ο Merabet φέρεται να απαντά: «Όχι, φίλε, όλα καλά». Ο δεύτερος ένοπλος έριξε τη χαριστική βολή. Ο αστυνόμος ήταν ανύπαντρος αλλά σε σχέση.
Franck Brinsolaro, 49 ετών
Ο Brinsolaro ήταν αστυνομικός των ειδικών δυνάμεων ο οποίος βρισκόταν εκεί για την προστασία του Charb. Οι συνάδελφοί του δήλωσαν στην εφημερίδα Le Fiagaro ότι ήταν πατέρας ενός μικρού κοριτσιού και παντρεμένος.
Frédéric Boisseau
Υπάλληλος σε εταιρεία έργων συντήρησης, ο οποίος βρέθηκε στην ρεσεψιόν με συνάδελφό του όταν οι τρομοκράτες εισέβαλλαν στο κτίριο.
3°
