Είμαστε όλοι άστεγοι!

Εσκιμώοι παντού! Η καινούργια φυλή της πόλης μεταμορφώνει τη Θεσσαλονίκη σε Αλάσκα, την Αριστοτέλους σε Ρέικιαβικ και τη Μητροπόλεως σε Νούουκ (πρωτεύουσα της Γροιλανδίας). Εσκιμώοι παντού! Νέοι δηλαδή που περιφέρονται στους δρόμους φορώντας μπουφάν με τεράστιες κουκούλες, επενδυμένες με εξίσου τεράστιες γούνες, όπως προστάζει η τελευταία τάση της μόδας. Ποιος διάολος δίνει γραμμή και πώς εν νυκτί μία η τρεντουριά εξαπλώνεται, με αποτέλεσμα η «Εσκιμωοσύνη» να αποτελεί την κυρίαρχη στιλιστικά τάση; Εσκιμωοσύνη παντού και σε όλες τις εκδοχές, Εσκιμώοι χίπστερ, Εσκιμώοι τύπου λαϊκοΠαντελίδης λουκ, Εσκιμώοι αλτέρνατιβ με μούσι και snowboard attitude, και φήμες που λένε πως στα μπαρ και τα καφέ που συχνάζουν όλοι τούτοι γίνονται διαγωνισμοί για να βρουν ποιος την έχει πιο μεγάλη! Την κουκούλα και τη γούνα. 

Κι έτσι, μετά τη θηλυκή στιλιστική παράκρουση με τις μπότες Ugg, ήρθε και η ώρα των αγοριών της Θεσσαλονίκης να σκοτώσουν κάθε φαντασία στο ντύσιμο, προβαίνοντας σε μαζικές εγγραφές στο κόμμα των Εσκιμώων (τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια), που με μελαγχολεί: φοβάμαι πάντα τους ομοιόμορφους ανθρώπους, αυτούς που ασπάζονται άκριτα το στιλιστικό ή γλωσσολογικό κλισέ κώδικα της εποχής, δείχνοντας τόσο ευτυχισμένοι στην... εσκιμωοσύνη τους!

Κι εκεί έξω ένα κρύο πολικό, καλή χρονιά, καλή χιονιά, ξυραφιάσμενοι άνεμοι, παγωμένη Θεσσαλονίκη, προεκλογικές κουβέντες, τριπλοπαρκάρισμα, ανεργία, νεοταβερνεία με κρίταμο και λοιπές ελληνικής γης γκουρμέ παρακρούσεις στην Καλποθάκη και φτηνά σαουντουιτσάδικα στην Αγίου Δημητρίου, μια πόλη χαομένη, αποσυναρμολογημένη, χωρίς ενιαία γραμμή αφήγησης, χωρίς στόχο κοινό, πέραν των προσωπικών επιδιώξεων του καθενός, σαν εκείνο το άσμα των Talking Heads, «There is a city in my mind, come along and take that ride».

Και πάνω που μιζεριάζω και ετοιμάζομαι να κλειστώ στο καβούκι μου και να τραβήξω κι έναν δικανικό μεταμοντέρνο για την εποχή όπου δεν συμβαίνει τίποτα και την πόλη που ακυβέρνητη βαδίζει στο δρόμο του πουθενά, σκάει το μήνυμα στο inbox από τον Chris Exarchopoulos, που λέει πως... Είμαστε όλοι άστεγοι! Ωχ, σκέφτομαι, άλλη μια αστική δράση, άλλη μια έφοδος για ΕΣΠΑ, άλλη μια ομάδα «ανήσυχων νέων της πόλης που κινητοποιούνται για το κοινό καλό» και λοιπά δελτιοτυπικά και projectαριστικά, που είναι τόσο της μόδας. Μόνο που, για στάσου, ο Chris είναι εντάξει παιδί, τα τελευταία χρόνια ζει μεταξύ Βερολίνου και Θεσσαλονίκης, παίζει μουσικές, γράφει, μαγειρεύει σε συμμετοχικές κουζίνες, δεν μετέχει του «κυκλώματος» κοινώς, χμ, ας το ψάξω.

Και συνειδητοποιώ σερφάροντας στο Δίκτυο πως η Θεσσαλονίκη έχει πάρει φωτιά και πως τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου κάτι πολύ όμορφο, ανθρώπινο, περιπετειώδες και αλληλέγγυο προς το συνάνθρωπο πρόκειται να συμβεί. Του τηλεφωνώ και... «Ούτε ΕΣΠΑ, ούτε αστικά πειράματα και επιχορηγούμενες πρωτοτυπίες, start up, win to win, με ξέρεις. Πρακτικά πράγματα. Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από άστεγους, μαγκώνεται η καρδιά μου να περιφέρονται σαν φαντάσματα και να ξεπαγιάζουν τις νύχτες, οπότε να τι σκέφτηκα: οι Δεύτερες στα μπαρ είναι κακές μέρες, ο κόσμος δεν βγαίνει, λεφτά που δεν περισσεύουν, κέφι που χάθηκε, άδεια είναι όλα. Έπιασα λοιπόν τα “Καντίνα Τροπικάνα”, “La Dose”, “Art House”, “Uranya”, “The Bar” (Panic Button), “Cocktail bar” και τους πρότεινα να παρτάρουμε από κοινού και όλα τα λεφτά να τα κάνουμε τρόφιμα, μπουφάν, σλίπινγκ μπαγκς και άλλα χρήσιμα που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι που βρίσκουν καταφύγιο στο λαϊκό υπνωτήριο του δήμου. Όλοι οι djs είπαν ναι και θα παίξουν δωρεάν, τα μαγαζιά δέχτηκαν φουλ μέσα και το “Είμαστε όλοι άστεγοι” σε προσκαλεί να καταταγείς στις τάξεις του και να βοηθήσεις όπως μπορείς, αφού τη νύχτα της Δευτέρας τα παραπάνω μπαρ θα λειτουργήσουν και ως σταθμοί πρώτης βοήθειας. Αυτό να γράψεις. Πως θα παίξουμε μουσικάρες, θα σπάσουμε τη μουντίλα της Δευτέρας, θα πιούμε τα ποτά μας κι όλα τα λεφτά θα πάνε υπέρ σκοπού. Share, share, share!»

Και ξαφνικά η διάθεσή μου φτιάχνει. Συνειδητοποιώ πως στη δράση «Είμαστε όλοι άστεγοι» συμμετέχουν, συντονίζουν και συμπράττουν μια ντουζίνα παιδιών, μπαρμάνια, djs, φωτογράφοι, εικαστικοί, αγνά και χωρίς ταρατατζούμ δελτία Τύπου και σπρώξιμο από παντού, με το αζημίωτο. Και η πίστη μου στους ανθρώπους αναθερμαίνεται, όπως επίσης και στις παρέες, που έβαλαν στόχο κανένας συμπολίτης να μην κρυώσει και να μην πεινάσει. Έτσι πάει σε αυτή την πόλη. Στόμα στόμα, άντε όλοι, πάμε, πάμε!

Καλή χρονιά, αγαπημένοι μου, μπράβο, Chris X για την ιδέα, την οργάνωση, το τρέξιμο και φυσικά μπράβο και σε όλη τη Θεσσαλονίκη που συμμετέχει. Το ακούτε, Εσκιμώοι μου; Τη Δευτέρα! Στα μπαρ που προανέφερα, φοράμε τις κουκουλάρες μας, τις γουνάρες μας, πίνουμε τις ποτάρες μας, ακούμε και χορεύουμε τις μουσικάρες μας και ξοδεύουμε τη νύχτα μας για το συνάνθρωπο. Για την πόλη, για τις ψυχές, για το νοιάξιμο και γιατί όλοι μαζί μπορούμε.

Φωτό: O Chris Ex ψυχή της δράσης που την επόμενη Δευτέρα τα πίνει και τα χορεύει για καλό σκοπό.