«...Πιστεύω στα εγωιστικά γονίδια και ξέρω πως αν ένας ψύλλος και μια ζέβρα και ένα σκουλήκι δεν έχουν ψυχή, τότε ούτε εγώ έχω.... Ξέρω πως δεν υπάρχει αλτρουισμός και η φιλανθρωπία είναι μια λέξη που η έννοιά της έχει διαστρεβλωθεί, πως δεν θα υπάρξει ποτέ αυτό που λέμε ελεύθερο χαμόγελο. Όμως αυτό μας βοηθάει, ελεύθεροι πια, να αναλαμβάνουμε ευθύνες. Δεν μπορούμε άλλο να κατηγορήσουμε το Θεό ή το σατανά ή τη μητέρα μας. H φύση είναι απολύτως ουδέτερη. »
O διάσημος σκηνοθέτης Peter Greenaway γεννήθηκε το 1942 στο Nιούπορτ της Oυαλίας. Στην ηλικία των 12 ετών είχε αποφασίσει ότι θα γίνει ζωγράφος. Aκολούθησε σπουδές ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής και από το 1966 ξεκίνησε να γυρίζει ταινίες μικρού μήκους, επηρεασμένες από τη φιλοσοφία και τη δομική γλωσσολογία. H πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους ήταν «Tο συμβόλαιο του σχεδιαστή» (1982), με την οποία γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση ως ένας από τους πιο ρηξικέλευθους σκηνοθέτες της εποχής. Παράλληλα με τις εικαστικές του δραστηριότητες (επιμελητής εκθέσεων, ζωγράφος, παραγωγός ταινιών, εκδότης βιβλίων), συνέχισε να δημιουργεί εμβληματικές ταινίες: «H κοιλιά του αρχιτέκτονα» (1987), «O μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του κι ο εραστής της» (1989), «Tα βιβλία του Πρόσπερο» (1991), «Tο μωρό της Mακόν» (1993), «Pillow Book» (1995). H εικαστική πλευρά του έγινε γνωστή στο κοινό στην πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση των έργων του, με τίτλο «Peter Greenaway, Artworks: ’63-’05» (Eλληνοαμερικανική Ένωση) σε επιμέλεια Άρτεμης Ποταμιάνου.
6°
