Καλλιμάρμαρο Στάδιο… πολλές αναμνήσεις. Μπλέκουν μεταξύ τους στο μυαλό μου και ξυπνούν αγαπημένες στιγμές και συναισθήματα. Θα προσπαθήσω να τα βάλω σε τάξη. 2013. Πέρυσι, δηλαδή. Αναμονή στον τερματισμό. Περιμένω να τερματίσουν οι γνωστές και αγαπημένες μορφές των χαρούμενων ανθρώπων που λίγο νωρίτερα είχα αφήσει στην εκκίνηση. Φευγαλέα, ρίχνω μια ματιά γύρω μου και θυμάμαι όσα είχαν συμβεί το 2004, που είχα βρεθεί στον ίδιο χώρο για να παρακολουθήσω τον τερματισμό του μαραθωνίου των ανδρών. Έζησα ξανά κάτι από το γύρο του θριάμβου. Μια ακόμα ματιά πίσω από τις κερκίδες, εκεί που το καρβουνίδι έπαιρνε φωτιά από τα πολλά χιλιόμετρα των δρομέων και των βαδιστών της εθνικής ομάδας επί σειρά ετών. Ήμουν και πάλι εκεί. Από άλλο πόστο αυτή τη φορά. Χωρίς προσωπικό άγχος και στόχο, αλλά με προσμονή και αγωνία για τον τερματισμό των αθλουμένων μου από τα Holmes Place. Ήθελα να τους δω, να ακούσω τις ιστορίες τους και να συγκινηθώ με τα επιτεύγματά τους. Να, τερματίζουν σιγά-σιγά εκείνοι που συμμετείχαν στα 5 και στα 10 χιλιόμετρα. Αγκαλιές, πλατιά χαμόγελα και εικόνες που χαράζουν ανεξίτηλα τη μνήμη. Ακολουθεί αναμονή για τον τερματισμό του μαραθωνίου. Βλέπω κάποιον που υποφέρει, παραπατάει από την εξάντληση. Πονάω. Πονάω και δακρύζω μέσα μου. Μια στιγμή μετά, γελάω και πανηγυρίζω σαν μικρό παιδάκι στη θέα κάποιου άλλου που τερματίζει έχοντας επιτύχει τον προσωπικό του στόχο. Το ζω έντονα μέσα από αυτόν. Αγωνίσματα μεγάλης διάρκειας και αθλητισμός: αισθάνομαι ευλογημένη που «μπλέχτηκα» από πιτσιρίκα σε όλο αυτό. Που «ερωτεύθηκα» τον αθλητισμό και το μεγαλείο του. Κάθε χρόνο, από τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μου κι έπειτα, υπόσχομαι στον εαυτό μου την επόμενη χρονιά να τερματίσω και εγώ μέσα στο στάδιο αυτό. Κάθε χρόνο, έως τώρα, αθετούσα την υπόσχεση αυτή, «υπηρετώντας» το σπουδαίο αυτό αγώνα από άλλο αγαπημένο μετερίζι: αυτό της προπονήτριας. Φέτος, θα τρέξω κι εγώ για πρώτη φορά, μαζί με ένα μεγάλο αριθμό μελών της «δρομικής μου οικογενείας» και θα προσπαθήσουμε μέχρι κάποιο σημείο να διατηρήσουμε ένα συγκεκριμένο ρυθμό, έτσι ώστε να φτάσουμε όλοι μαζί όσο πιο κοντά μπορούμε στον τερματισμό. Αναμένω, λοιπόν και φέτος όλες αυτές τις στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί, αλλά και το κέντρο της πόλης μας να πλημμυρίζει με χαρούμενες γιορτινές φωνές και χαμόγελα. Ραντεβού, λοιπόν, στον Μαραθώνα και πάλι στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
4°
