«Not bazouka, bou-zou-kia!»

H Τεχνόπολη μιλάει «ελληνικά». Ή μάλλον προσπαθεί. Οι 850 ταξιδιωτικοί bloggers και συγγραφείς τουριστικών media που ήρθαν από 50 διαφορετικές χώρες την περασμένη Πέμπτη συζητούσαν -για τι άλλο;- για την Αθήνα, δαγκώνοντας μπρουσκέτες με πάστα ελιάς και μεταφέροντας αθηναϊκά πλάνα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ανακατεύτηκα στα πηγαδάκια και σας παραδίδω το απόσταγμα, πριν το δείτε δημοσιευμένο στα blog τους.

Πες μου τρεις λέξεις που σου έρχονται τώρα για την Ελλάδα, λέω σε μια Αμερικάνα που μοιάζει με την Λίντσεϊ Λόχαν.«Μύκονος, ιστορία και γιαούρτι». Γιατί γιαούρτι; «Το greek yoghurt είναι πολύ τρέντι στην Αμερική, αλλά εδώ είναι πιο ωραίο. Στην Αμερική βάζουν πολλή ζάχαρη. Στην Αμερική όλα έχουν ζάχαρη». Τρεις ελληνικές λέξεις που έμαθες: «Ευχαριστώ», «Φιλάκια», «Πάμε». Ένας ασπρουλιάρης Άγγλος μας πετυχαίνει τη στιγμή που λέμε για αγόρια και πλησιάζει. Έχεις ακούσει τη φράση Greek Lovers; «Ναι, οι Έλληνες είναι χαρούμενοι και παθιασμένοι, μάλλον αυτό μεταφράζεται σε greek lovers». Η κοπέλα από το Τέξας δίπλα του συμφωνεί: «Αγαπώ τους ανθρώπους στην Αθήνα. Σίγουρα όλοι έχουν σοβαρά θέματα αλλά όταν λες γεια, τους βρίσκεις πάντα χαμογελαστούς». Τι σου έκανε εντύπωση στην Αθήνα; Έναν τυπικός Γερμανός με ξανθά φρύδια απαντάει: «Οι Έλληνες μιλάνε δυνατά, μερικές φορές τσακώνονται, είναι παθιασμένοι». Γιατί εσείς στην Γερμανία δεν τσακώνεστε; «Όχι!» λέει σαν να ενοχλείται από μια αόρατη μύγα που έκατσε στο κούτελό του. Τι σας φαίνεται πιο περίεργο απ’ όλα; «Που ενώ είστε δίπλα στη θάλασσα, τρώτε τόσο κρέας. Και στην Γερμανία τα ελληνικά εστιατόρια σερβίρουν μεγάλες πιατέλες με κρέας». Στο μυαλό μιας παρέας Ταϊλανδέζων με σχιστά μάτια και ωραία δερμάτινα τζάκετ, η Ελλάδα είναι «κρύα» και «όμορφη». Πριν μερικά χρόνια, τα media της Νέας Ζηλανδίας συμπύκνωναν τη γνώμη τους για τη χώρα μας με τη φράση: «Μην πάτε στην Ελλάδα, δεν είναι ασφαλές». Τώρα πια πιστέυουν ότι έχουμε ξεπεράσει την κρίση. Στο επόμενο παρεάκι, ένας Νεοϋορκέζος λάτρεψε το μετρό. «Στην Ελλάδα έχετε φοβερό μετρό. Είναι πεντακάθαρο και τόσο απλό. Έχετε και καλύτερο καφέ!». Πιανόμαστε απ’ τον ελληνικό καφέ και συζητάμε για φαγητό. Ένας Βοστωνέζος λέει ότι θέλει να τρώει μόνο ψητό χταποδάκι με ρακόμελο και να πηγαίνει στη λίμνη της Βουλιαγμένης. Ένα κορίτσι από την Πενσυλβάνια με απαλές φακίδες, μου μίλαγε μόνο για τα «greek islands» και τις παραλίες. Για την ιστορία δεν είχες ακούσει τίποτα; Τη ρωτάω. «Κάτι μας έλεγαν στο σχολείο, αλλά δεν θυμάμαι». Και συνεχίζει έκπληκτη: «Σήμερα χάθηκα κάπου στο Μοναστηράκι. Έδειχνα την κάρτα με το ξενοδοχείο και οι άνθρωποι με πή-γαι-ναν μέχρι εκεί. Με κέρασαν και γαλατομπούρεκο!». Οπότε, τι θα θυμάσαι από την Αθήνα; «Τη φιλοξενία, το ηλιοβασίλεμα και το γαλατομπούρεκο». Ένας τύπος από το Μανχάταν έφαγε λουκουμάδες με μέλι στο Μοναστηράκι και αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που του συνέβη: «Δεν καταλαβαίνεις, το τρως και το μέλι σκάει μέσα στο στόμα σου, it was SO won-der-ful!». Μια Ολλανδέζα αρχιτέκτονας βρίσκει τo πρότζεκτ Re-think Athens φανταστικό και στη «νέα Αθήνα» θα ήθελε να έχει παντού φαλάφελ. Μια Αμερικανίδα που της άρεσε η μόδα, πρόσεξε τις βιτρίνες και την αρχιτεκτονική. «Νόμιζα ότι θα έχει ούζο και αγάλματα παντού, ότι όλα θα είναι τουριστικά!» Ένα κορίτσι απ’ το Λονδίνο κατσουφιάζει που έπεσε σε βροχερό καιρό. Στην Ελλάδα βρέχει σπάνια, της λέω. «You know, I’m from London, I bring it with me. It follows me everywhere!». Συνεχίζει και λέει: «Στην Ερμού είναι τέλεια, έχει ωραία ρούχα και κάτι κοπέλες στο δρόμο σου βάζουν άρωμα! You have to go there!». Δυο αγόρια απ’ την Ταϊλάνδη με ασιατικά χαρακτηριστικά συμπυκνώνουν την Ελλάδα σε τρεις λέξεις: «Ελληνική σαλάτα/ «Μamma-Mia- Σαντορίνη/ρομάντζο». Tι ακούγατε για την ελληνική κρίση; «Ότι πρέπει να προσέχουμε γιατί οι δουλειές δεν πάνε καλά και μπορεί να μας κλέψουν». Τι φάγατε στην Αθήνα; «Μπριζόλα δίπλα στην Ακρόπολη». Δυο καταπληκτικοί δίδυμοι Βραζιλιάνοι με μπούκλες-δαχτυλίδια περιγράφουν πως περίμεναν να δουν τη χώρα μας πριν έρθουν: «Για να είμαι ειλικρινής σκεφτόμουν την κρίση και ότι όλα θα είναι πάμφθηνα και ότι θα υπάρχει ούζο παντού και τα κορίτσια θα είναι μελαχρινά με μακριά κυματιστά μαλλιά». Ωραία και τι είδατε στ’ αλήθεια; «Καλούς και χαρούμενους ανθρώπους. Νιώσαμε σαν στο σπίτι μας. Μοιάζει λίγο με τη Βραζιλία. Όλα είναι καθαρά, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα». Και πως περάσατε το χθεσινό βράδυ; «Ήπιαμε πάρα πολύ σε ένα μπαράκι στην Καραϊσκάκη!». Ένας Ισπανός καλοφαγάς όταν σκέφτεται την Ελλάδα του έρχεται στο μυαλό: «Ιστορία, dips και τυρί» και ο Μαροκινός με τη γυναίκα του δίπλα προσθέτει ότι «θα έπρεπε να είχαμε έρθει με τα παιδιά μας εδώ!». Ένα ζευγάρι Γερμανών που έρχονται συχνά στην χώρα μας, λέει ότι πριν μερικά χρόνια που είχαν ξεσπάσει στην Ελλάδα πυρκαγιές, τα ξένα media φόβιζαν τον κόσμο, τους έλεγαν ότι είναι επικίνδυνα. «Πίστευαν ότι όλη η Ελλάδα καίγεται. Μέσα από τα βίντεό στο blog μας προσπαθήσαμε να δείξουμε την πραγματικότητα». Τι λένε για την ελληνική κρίση; «Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό». Την Μέρκελ τη συμπαθείτε; «Δεν ξέρω ποιος ψήφισε τη Μέρκελ. Ούτε οι Γερμανοί την συμπαθούν, είμαστε τσαντισμένοι μαζί της». Πού θα στέλνατε ένα φιλικό σας ζευγάρι; «Στην Πλάκα και θα τους λέγαμε απλά να κοιτάξουν γύρω τους και να μιλήσουν με τους ανθρώπους». Τι σας αρέσει στους Έλληνες; «Η ελληνική νοοτροπία. Έχουν καλύτερο επίπεδο ζωής, ξέχωρα από το οικονομικό. Οι Γερμανοί έχουν κανόνες για όλα. Οι Έλληνες λένε “εντάξει, αν δεν γίνεται έτσι θα το κάνουμε αλλιώς”». Νησιά, καλό φαγητό και φιλόξενοι άνθρωποι λοιπόν. Κάτι άλλο; Το τράφικ! Πετάγεται ένας Αφροαμερικάνος. Δηλαδή; «Κοίτα τι δεν έχω καταλάβει. Βλέπεις πράσινο και περνάς τον δρόμο. Προχωράς και συνεχίζεις να βλέπεις πράσινο. Και φτάνεις στη μέση του δρόμου και γίνεται κόκκινο! Και απλά είσαι in the middle of the road HELPLESS. Tα taxi guys σου φωνάζουν και παραλίγο να πεθάνω τουλάχιστον πέντε φορές».

Βγαίνω από την Τεχνόπολη με πολλά μέιλ και καινούργια add στο Facebook. Το Γκάζι είναι ίδιο, η ματιά διαφορετική. Τι μπορεί να μας μάθει ένα ξένο βλέμμα για την Αθήνα μας; Ίσως να γίνουμε «φιλόξενοι» και μεταξύ μας. Και να μας θυμίσει όσα κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε.