Μια από τις ομάδες που θαυμάσαμε στο Μουντιάλ ήταν της Ουρουγουάης, έστω κι αν τερμάτισε τέταρτη. Μάλιστα ο παιχταράς της, ο Ντιέγκο Φορλάν, ανακηρύχτηκε καλύτερος παίχτης της διοργάνωσης- λίγο έλειψε να νικήσει σχεδόν μόνος του την Ολλανδία στα ημιτελικά και τη Γερμανία στο μικρό τελικό. Με αυτή την αφορμή, θέλησα να γράψω δυο λόγια για τον πρόεδρο της μικρής αυτής χώρας (τριάμιση εκατομμύρια άνθρωποι), που είναι σφηνωμένη ανάμεσα στους δυο γίγαντες, την Αργεντινή και τη Βραζιλία.
Η χώρα έχει προεδρικό σύστημα, όπως η Κύπρος ή οι ΗΠΑ, δεν υπάρχει δηλαδή πρωθυπουργός, ο πρόεδρος είναι γενικός δερβέναγας. Από το τέλος του 2009, πρόεδρος έχει εκλεγεί με 52% ο (75άρης σήμερα) Χοσέ Μουρίκα, πρώην αντάρτης Τουπαμάρο και πρώην πολιτικός κρατούμενος για 14 χρόνια- ο επονομαζόμενος «Πέπε».
Τι τον ξεχωρίζει από άλλους προέδρους; Δε φοράει ποτέ γραβάτα, δε μένει στο προεδρικό μέγαρο αλλά στο σπιτάκι του, έχει έναν κηπάκο που συνεχίζει να τον καλλιεργεί, ζει με το μισθό της γυναίκας του (είναι γερουσιαστίνα), δίνει το μισθό του σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και στο κόμμα του (το «Πλατύ Μέτωπο»), κυκλοφορεί με βασικά με το ποδήλατό του, μόνο του περιουσιακό στοιχείο παραμένει ένα πανάρχαιο φολκσβάγκεν «σκαθάρι» και έχει επιβάλει μεγάλες περικοπές σε μισθούς υπουργών - βουλευτών και έξοδα παραστάσεως.
Πριν πάτε παρακάτω, σας παρακαλώ ναι ξαναδιαβάσετε την προηγούμενη παράγραφο.
Τώρα που την ξαναδιαβάσατε, ίσως να σκεφτήκατε: αριστερός ιδεολόγος είναι ο Πέπε, τι πιο φυσικό να παραμείνει πιστός στον τρόπο ζωής που είχε προτού εκλεγεί πρόεδρος. Μα δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Υπάρχουν μη αριστεροί πολιτικοί, που έζησαν απλά, απλούστατα τη ζωή τους, δίχως λούσα, σωματοφύλακες, αυτοκίνητα, δεξιώσεις, σπατάλες, μετακλητούς υπαλλήλους, αποσπασμένο προσωπικό, μίζες, ακριβές αγορές, εξωτικές διακοπές, λίαρ τζετ κλπ.
Ένα παράδειγμα είναι ο δικός μας Νικόλαος Πλαστήρας, δις πρωθυπουργός. Άλλο, πολύ γνωστότερο, είναι ο Ούλοφ Πάλμε, πρωθυπουργός της Σουηδίας, που δολοφονήθηκε έξω από ένα σινεμά, όπου είχε δει την ταινία με τη γυναίκα του, δίχως σωματοφύλακες ή άλλους παρατρεχάμενους. Τρίτο παράδειγμα, ακόμα γνωστότερο, είναι ο Νέλσον Μαντέλα, πρώην κομμουνιστής και μετά κεντρώος, που ως πρόεδρος διατήρησε όλη την απλότητα της προ-προεδρικής προσωπικής του ζωής (με εξλιρεση τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας).
Από την άλλη, υπάρχουν αριστεροί, ακόμα και κομμουνιστές πολιτικοί, που όταν βρέθηκαν στην εξουσία συμπεριφέρθηκαν σπάταλα και υπεροπτικά, αναπτύσσοντας τα πιο περίεργα και πανάκριβα γούστα. Στην πρώτη γραμμή είναι βέβαια ο Στάλιν, ο Τσαουσέσκου, οι Κιμ της Κορέας (πατήρ και υιός, Ιλ Σουνγκ και Γιονγκ Ιλ, αντιστοιχα), ο Τίτο κλπ. Όλοι αυτοί έζησαν σε χλιδή αδιανόητη για το μέσο άνθρωπο της χώρας τους, αλλά και το μέσο άνθρωπο στις καπιταλιστικές χώρες.
Δεν είναι λοιπόν ζήτημα ιδεολογίας, αλλά προσωπικής επιλογής. Ο Πέπε δίνει ένα παράδειγμα τέτοιο στο λαό του, που μπορεί -αν χρειαστεί, δεν ξέρω τα της ουρουγουανής οικονομίας- να ζητήσει θυσίες και λιτότητα. Ποιοι Έλληνες πολιτικοί έχουν εγκαταλείψει τα προνόμια που δίνει η δημοτική, νομαρχιακή, περιφερειακή, «ΝΠΔΔική», βουλευτική, ευρωβουλευτική, υπουργική, πρωθυπουργική ή προεδρική θέση; Έχει παραχωρήσει κανείς το μισθό του ή το κρατικό αυτοκίνητο ή τους υπαλλήλους που δικαιούται; (Ακούς εκεί δικαιούται…) Εκτός από κάποιον Ηλία Μόσιαλο του ΠΑΣΟΚ, δεν ξέρω να το έχει κάνει άλλος. Εδώ το κάθε μέλος ΔΣ ενός ΔΕΚΟ ή ΝΠΔΔ έχει τα «απαράγραπτα» προνόμιά του. Εδώ οι 300 της Βουλής πήραν επίδομα 5.000 για να αγοράσουν υπολογιστές. Εδώ βγάζουν σύνταξη με μια βουλευτική θητεία. Εδώ η υπουργίνα κ. Κατσέλη είπε ότι είχε περικοπή 20.000 ευρώ στο μισθό της, τη στιγμή που οι περισσότεροι εκτός Δημοσίου και ΔΕΚΟ Έλληνες δε βγάζουν 20.000 ευρώ όλο το χρόνο. Πόσοι υπουργοί κινούνται με ποδήλατο ή μέσα μαζικής μεταφοράς; Πόσοι (υπουργοί τουλάχιστον) πάνε σε αποστολές στο εξωτερικό με το αεροπλάνο της γραμμής και όχι με το λίαρ τζετ; Πόσοι είπανε δε θέλω να ισχύσουν οι διορισμοί των υπαλλήλων της Βουλής; Πόσοι το ένα, πόσοι το άλλο; Ουδείς.
Ένας βασικός λόγος που τα μέτρα ΔΝΤ - ΕΕ θ΄ αποτύχουν, είναι ότι οι ούτε οι κυβερνώντες, ούτε οι αντιπολιτευόμενοι (ό λ ο ι οι αντιπολιτευόμενοι, και οι αριστεροί) δίνουν το καλό παράδειγμα. Το Μοντεβιδέο είναι πολύ μακριά από δω και Πέπε δε φαίνεται στον ορίζοντα.
24°
