Πάσο για τη Θάσο!

Για τους Σερραίους και τους Ρουμάνους, σαν τη Μαγιόρκα! Για τους Ξανθιώτες και τους Σέρβους, η δική τους Αμοργός! Για τους Δραμινούς, Ανάφη. Για τους Βούλγαρους, Σεν Τροπέ. Για τους Εδεσσαίους, Νάξος. Για τους Καβαλιώτες, Μύκονος, και για τους Τούρκους μπερεκέτ Πουκέτ! Μόνο οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως σαν τη Θάσο το καλοκαίρι δεν έχει!

Βλέπεις το φουγάρο του Τιτάν, περιφερειακός, κοιτάς το ρολόι, ώρα απογευματινή 5:15. Βγαίνεις εθνική οδό, άνετη κυκλοφοριακή ροή, πιλοτάρεις ξέγνοιαστα και γρήγορα, Βόλβες, Ασπροβάλτα, Στρυμόνας, Νέα Πέραμος, Καβάλα, Λιμάνι Κεραμωτής, φέρι μποτ ανά μισή ώρα. 2 άτομα με αμάξι 22 ευρώ, γλάροι, καφές στην πλώρη, σχεδόν με το χέρι μπορείς να πιάσεις την πρωτεύουσα Λιμένα, που από την αρχή του ταξιδιού τον βλέπεις να σου γνέφει. Πλεύση μισής ώρας, δυο τσιγάρα δρόμος, φτάσαμε! Κοιτάς το ρολόι, ώρα Ελλάδος 7:45. Ω θεοί του θέρους, ω άγγελοι της σαν λέιζερ διακτίνισης στο υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι, ω άγιοι των πεύκων και των βαθυγάλανων νερών, σας προσκυνώ και σας δοξάζω και προς δόξαν της νήσου ανακράζω: Είναι δυνατόν; Μέσα σε δυόμισι ώρες να φτάσω από τη Θεσσαλονίκη εδώ; Τόσο γρήγορα, τόσο οικονομικά; Και σε τέτοιο σκερτσόζικο νησί;

Την αγναντεύεις και πνίγεται το μάτι σου από το πράσινο, στοργικά την κοιτά εκτός από εσένα και το Υψάριο, το όρος που υπό τους πρόποδές του η Θάσος αναπτύσσεται και σε περιμένει για να σου ξεδιπλώσει τις χάρες και τις χαρές της! Ο γνωστός πανικός κατά την απόβαση, κόρνες, ζέστη, πινακίδες με όλες τις βαλκανικές σημαίες αλλά και τις πόλεις της βόρειας Ελλάδας, εφόσον χρόνια τώρα, σας το ξανάπαμε αλλά καλό είναι να το εμπεδώσετε οι αναγνώστες κάτω από το λαρισαϊκό αυλάκι, η Θάσος παραμένει ένας προσφιλής και ασφαλής προορισμός. Προσφιλής γιατί τη φτάνεις γρήγορα και οικονομικά και ασφαλής γιατί και υπέροχα θα περάσεις, και φτηνά θα τη γλεντήσεις, μένοντας, τρώγοντας, κολυμπώντας και διασκεδάζοντας σε αυτόν τον ευλογημένο βορειοελλαδίτικο παράδεισο.

Πολλά λες, ακολούθα τις πινακίδες προς Πρίνο! Γλυφάδα και Παχύς, Σκάλες Ραχωνίου και Καλλιράχης, παντού καταλύματα φθηνά και αξιοπρεπέστατα, τα δουλεύουν κυρίως κυρίες με τις κόρες τους, Ελενίτσα και Πόπη, Θώμη και… ίντερνετ! Μην τολμήσεις να πας τέτοιον καιρό χωρίς να έχεις κάνει κράτηση, booking, trip advisor, οι νέες Θασίτισσες το κατάλαβαν πως εδώ παίζεται το παιχνίδι και τοποθετούνται με φοβερές τιμές και προσφορές. Ξεφόρτωσε κι άραξε να δεις το ηλιοβασίλεμα, τον ήλιο έτσι όπως κατρακυλά στο Παγγαίο απέναντι, το φεγγάρι όπως ζυγώνει πίσω σου φτάνοντας από την Ταϊλάνδη και το Ντουμπάι.

Τα φώτα ανάβουν στην ταβέρνα του Ανδρέα στο Κλίσμα, τραπεζάκια πλάι στο κύμα, φρέσκια ψάρια στα πιάτα μας, ντόπιες ελιές και λάδι, αφού φημίζεται το νησί για τα δένδρα του, η Άννα που μας σερβίρει μας κάνει έναν γρήγορο απολογισμό της σεζόν: «Δεν έχουμε μάρκετινγκ ως περιοχή, χρόνια τώρα στόμα στόμα πάει η Θάσος. Φέτος δεν ήρθαν Ρώσοι, αλλά, όπως κάθε χρονιά, ήρθαν οι Βαλκάνιοι, οι Μακεδόνες, οι Θράκες και οι Εβρίτες. Αυτοί μια ζωή μας ξελασπώνουν». Την ακούμε και τσουγκρίζουμε στην υγεία της. Το κρασάτο χταπόδι της αποπλανεί πιο εύκολα και από τη Λολίτα του Ναμπόκοφ, τα λυθρίνια κι ο μπακαλιάρος της, τα καλαμάρια και η μελιτζανοσαλάτα της θα έκαναν την Ψυχούλη να ουρλιάζει «μμμ μμμ», εκτός στούντιο όμως, «μμμ μμμ» δίπλα στη θάλασσα, μετά ζακετούλας όμως για το τρυφερό μπουγάζι.

Ύστερα ύπνος γλυκός, στη Θάσο δεν έχει ούτε κλάμπινγκ ούτε έξαλλες νύχτες. Παλιά, βέβαια, στην -ντίσκο, κλαμπ, στριπτιζάδικο, απ' όλα έγινε και όλοι τα έσπασαν- «Αρκούδα» ο κόσμος γλεντούσε ως το ξημέρωμα. Σήμερα όμως η φάση είναι χλιαρή, το νησί προστατεύει καλά τον χαρακτήρα του: έρχεσαι εδώ για να ξεκουραστείς και να κολυμπήσεις. Να νιώσεις καλοκαίρι όπως τα παιδικά σου, τα παλιά, που διάβαζες Ιούλιο Βερν και Ντοστογιέφσκι, έτρωγες καρπούζια, πεπόνια, έριχνες νάνι και το άλλο πρωί ντουγρού για τη θάλασσα!

Το πρωινό της επόμενης, Σάββατο χωρίς ούτε ένα σύννεφο στο βλέμμα του ορίζοντα, συνδιασκεπτόμεθα πάνω από τον χάρτη σαν στρατηγοί πριν την επίθεση! Στη Σαλιάρα, στη Σαλιάρα! Όχι, καλύτερα στα Κύνοιρα! Αλλά για στάσου, μήπως στο Λιβάδι; Και μετά χτυπάμε και Αλυκές, σίγουρα όμως μια βουτιά και στον Παράδεισο. Ειρήνη υμίν, καλοί μου άνθρωποι! Έχει τουλάχιστον 20 παραλίες θεέέές αυτό το νησί! Ίσου κάλλους, απαράμιλλης καθαρότητας, διαμαντένιας αίσθησης, μια μείξη Αμμουλιανής (οι Θεσσαλονικιοί το πιάσατε) και Μαλδίβων (τώρα όλοι μπήκατε στο κόλπο και είδατε νοερά τα χρώματα, νιώσατε την αίσθηση)!

Σκάλα Ποταμιάς, Χρυσή Άμμος, Μακρύαμμος, Μεταλλείων εμβάπτιση, Πευκάρι, στοπ για να μη χαθείς και tip που σώζει από καβγάδες και διλήμματα: κάνετε τον γύρο του νησιού! 80 χιλιόμετρα περίπου περίμετρος, διαδρομή πνιγμένη στη ρίγανη και το πεύκο, το μπλε των κόλπων και την ανυπέρβλητη ομορφιά. Διαδρομή μαγική, εύκολη σαν παιχνίδι στην πρώτη πίστα. Θάσος, μια γαλάζια Σίντι Κρόφορντ! Επίτηδες διάλεξα μια από τις κούκλες της δεκαετίας του ’80, αφού σαν καρτ ποστάλ από εκείνα τα χρόνια δείχνει ο τόπος. Ούτε βιλάρες νεοπλουτιστίκης 90s αρχιτεκτονικής, ούτε μπιτσόμπαρα λάουντζ τερατοσύνης με καναπέδες by the sea. Καντίνες, ομπρέλες από ηλιοκαμένα ξεροκάλαμα, ζέστη, ήλιος, θάλασσα. Αγνό, vintage ελληνικό καλοκαίρι. Αμόλυντο από γκλαμουράτους, κοσμικούς, δήθεν, ποζέρια και λοιπές φυλές με μούσι ή άνευ διατηρείται το νησί. Σαν συνωμοσία μυστική εδώ να πλατσουρίζουν μόνο άνθρωποι ανθρωπένιοι. Νορμάλ. Εμείς! Εγώ κι εσύ, όλοι μαζί, τριγυρνάμε στο νησί, αράζουμε σε όποια πλαζ μας κάνει κέφι, ανέμελοι κι ωραίοι. Ευδαιμονισμένοι και πεινασμένοι!

Γιατί στη Θάσο ήρθες και για το φαγητό. Γκουρμεδονήσι είναι και, πέρα από το ψάρι το αχτύπητο, είναι και τα κρέατά τους απαιχτουάρ. Κόψε για την ενδοχώρα, στρίψε από Πρίνο για Καζαβίτια. Πνιγμένα στη βλάστηση, αναπαλαιωμένα από Γερμανούς, που δεν τους πλάνεψε ούτε η Τζαμάικα ούτε το Μπαλί, αφού εδώ αγόρασαν σπίτια, τα Καζαβίτια φημίζονται και για τις σούβλες και για τα μαγειρευτά τους. Ψάξε για το μπαλκόνι του «Βασίλη». Κλάψε με τις ντομάτες τις ψημένες με τυρί, τα γεμιστά μπιφτέκια, τα κολοκύθια τα μαγειρευτά, παράγγειλε όλον τον κατάλογο. Και για γλυκό ζητάς το βύσσινο του κουταλιού πνιγμένο στο γιαούρτι.

Πάλι βραδιάζει. Είδες πώς περνά η ώρα; Τεμπέλικα κάτω από τον ήλιο του Αυγούστου, στις θάλασσες της Γκιόλας και του Νιστεριού, στον Αρσανά, στο ξαναλέω: είναι ατέλειωτα τα ακρογιαλιά αυτού του τόπου. Όπως και οι ταβέρνες του, παντού πεντανόστιμες, παντού ψυχούλικα «μμμ μμμ». Ύπνος μαζί με τα πουλιά, τηλεόραση, δίκτυο, αν και εντάξει, αν ήρθες για Σ/Κ, αμαρτία να μη βολτάρεις στον Λιμένα. Όλα τα island souvenirs θα τα βρεις σε έναν δρόμο. Βερμούδες και τσολιαδάκια, πετσέτες με στάμπα την Ακρόπολη και food spots. Στάση για φόρτωμα. Το περιλάλητο θασίτικο γλυκό καρυδάκι, το μέλι τους το ξακουστό, τα λάδια, τις ελιές, τα τυροκομικά τους και τη μυρωδάτη ρίγανη. Αυτά παίρνεις για σένα και τους φίλους σου, άντε και τίποτα handcraft για το έθιμο. Δίπλα σου βολτάρουν οι Βαλκάνιοι γείτονες και οι Βορειοελλαδίτες εποχικοί!

Γυρνάς στο κατάλυμά σου. Ξυπνάς το άλλο πρωί. Το καλοκαίρι συνεχίζεται, με ή χωρίς εσένα, αν ήρθες εδώ μόνο για 48 ώρες. Όσο κρατά δηλαδή ένα γεμάτο long weekend. Μέχρι να ξαναμπείς στο πλοίο, πίσω για την πόλη του Τιτάν, σχεδόν φτάνεις. Στην Ασπροβάλτα συντονίζεσαι με ράδια σαλονικιώτικα. Οι εκφωνητές περιγράφουν το μποτιλιάρισμα-θεσμό από την επιστροφή της Χαλκιδικής. Στούμπωσαν τα Μουδανιά, φραγή στον Άγιο Παύλο, με 20 χιλιόμετρα στην Καρδία! Γελάς χαιρέκακα! Γατάκια! Πιάνεις τα 150 και φτάνεις σπίτι. Στη Θάσο, αδελφές μου, στη Θάσο! Σε νησί θαύμα, σε χάρτη μυθικό. Μαζί με τον Θουκυδίδη που εδώ αποτραβήχτηκε διοικώντας επτά πλοία του αθηναϊκού στόλου. Κάτι ήξερε.