Η Μύκονος. Συνυφασμένη με πολλά λαμπερά. Τα πάρτι, το εκστατικό φως, τη χρυσή άμμο, το Paradise, τις προσωπικότητες του τζετ σετ, τις σαμπάνιες, τις ακριβές ξαπλώστρες, τις βίλες, τα πεντάστερα ξενοδοχεία. Η Μύκονος του κοσμικού, του ξεσαλώματος και των γενικεύσεων. Πέρα όμως από τα κλισέ κρύβεται ένα ευλογημένο νησί γεμάτο μυστικά. Ένα άλλο νησί.
Στη βορειοανατολική πλευρά της Μυκόνου υπάρχει ένα δυστοπικό και συνάμα μαγευτικό μέρος που σε καλεί να οπλιστείς με θάρρος, –ειδικά αν φυσάει– αθλητικά παπούτσια και, φυσικά, την κάμερά σου. Τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία θυμίζουν σκηνικό της ταινίας επιστημονικής φαντασίας «Mad Max» και του γνωστού μας Τσερνομπίλ μαζί. Γκρεμισμένοι τοίχοι, σκουριασμένα μηχανήματα και μια ύποπτη ησυχία διεγείρουν τις αισθήσεις κρατώντας τον επισκέπτη σε εγρήγορση όλη την ώρα. Δεν είναι τόσο αυτό που βλέπεις αλλά περισσότερο αυτό που φαντάζεσαι μπαινοβγαίνοντας στα ετοιμόρροπα κτίσματα. Κάποτε αυτό το βιομηχανικό τοπίο έσφυζε από ζωή. Συγκεκριμένα από το 1956 γίνονταν επιφανειακές και υπόγειες εργασίες εξόρυξης βαρύτη. Πολλοί μεταλλωρύχοι εργάστηκαν εκεί, αρκετοί «έσβησαν» στις γαλαρίες από την ασθένεια των μεταλλωρύχων γνωστή ως πνευμονοκοκκίαση ή «χαλίκωση».
Όσο κατηφορίζεις το «σεληνιακό τοπίο» προς την πλευρά της θάλασσας, ανακαλύπτεις διαρκώς νέους γεωλογικούς σχηματισμούς που δεν πίστευες πως θα συναντούσες στο νησί των ανέμων, ενώ διαρκώς ανταμώνεσαι με τους μοναδικούς πλέον κατοίκους της περιοχής που ξεπηδούν από τους βράχους και τις ξερολιθιές, τους μικρούς κροκόδειλους της Μυκόνου ή αλλιώς τη γνωστή «μυκονιάτικη σαύρα».
Κατά το ηλιοβασίλεμα η περιοχή των παλαιών μεταλλείων μοιάζει να φλέγεται. Οι σκιές από τις σκουριασμένες τροχαλίες επιμηκύνονται, οι τρύπιοι τοίχοι χάσκουν διάπλατα στο Αιγαίο, ενώ από τις υπόγειες στοές ακούγεται ένα τσιριχτό σκίρτημα του ανέμου, που θαρρείς και αποχαιρετά την ημέρα. Φαντάσου πόσο απόκοσμο θα δείχνει το σκηνικό μια βραδιά που θα έχει πανσέληνο. Και σκέψου να βρεθείς σε ώρα αιχμής (βολής) στο γειτονικό σκοπευτήριο Μυκόνου. Εκεί που στρατιώτες, αστυνόμοι, κυνηγοί και μέλη του συλλόγου δοκιμάζουν τα όπλα τους στοχεύοντας φανταστικούς εχθρούς.
Δεν χρειάζεται και πολύ η φαντασία για να ξεφύγει και να οδηγήσει σε μονοπάτια φουτουριστικά. Μπορεί να σκάει ντροπαλά λίγο πιο κάτω το κύμα στην ομώνυμη παραλία, αλλά λόγω του τοπίου το μυαλό θα φαντάζεται (;) πως η θάλασσα ανταριάζει, ο αέρας λυσσομανά και οι σφαίρες πέφτουν βροχή.
4°
