Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει στη στήλη της Ζωντανός στην Πόλη.
…Από τις δικές μου (Τσάκρα), η μία είναι σε ύπνωση κι οι άλλες έξι σκοτώνονται στη δουλειά να την καλύψουνε (μουλάρα). Με αποτέλεσμα να μην είναι ισορροπημένες, πράγμα χάλια. Αλλά όχι μη-αναστρέψιμο, όπως ξέρουν όσοι έχουνε από καμία ζαβλακωμένη Τσάκρα…
Το βρήκα στο Ιντερνετ κι αυτό: το τεστ με τις Τσάκρα, που σου λέει ποια είναι βουλωμένη και πώς να την ξαλεγράρεις. Ανάμεσα σε μία πρακτική δουλειά (ΙΚΑ/άλλο τυχόν ταμείο/εφορία/ΔΕΚΟ/ΚΕΠ) και σε προσωρινή στάση γραψίματος, περιπλανιέμαι από δω κι από ‘κεί είτε με τα ποδαράκια μου είτε διαδικτυακά. Ψάχνω… δεν ξέρω, πληροφορίες; Για την Αμφίπολη, για την Καππαδοκία, για το πόσες φορές πήγε ο Ηρακλής στον Άδη; Για μέρη που δεν έχω δει, χώρες που δεν υπάρχουν; Θολά πράγματα, όπως πχ ποιος έπαιξε σε ταινία-πέτσα δεκαετίας ΄80 και με ποιάν τα είχε, γιατί χωρίσανε και με ποιους τα φτιάξανε μετά; Ο Ντον Τζόνσον νέος; Κατάλογος ταινιών του Τσάκι Τσαν; Ασύνδετες μεταξύ τους μπούρδες που μετά κάθονται σε γωνίες του μυαλού και περιμένουν. Τις φαντάζομαι λουφαγμένες, έτοιμες να ξετσουτσουρώσουν και να συνδυαστούν μεταξύ τους μόλις προκύψει – κάτι, μια αστραπή, θεία επιφοίτηση, καλή ιδέα, οτιδήποτε…
Κατά τα άλλα, βγάζω (ακόμα!) φωτοτυπίες διάφορα χαρτιά που δεν ξέρω/βαριέμαι να τα σκανάρω – αλλά δεν βαριέμαι να περπατήσω δύο χιλιόμετρα ως το φωτοτυπάδικο. Υπάρχει κάτι το σκιαχτικό και ταυτόχρονα φιλεύσπλαχνο ή έστω πολύ ανθρώπινο στα φωτοτυπάδικα: ηλικιωμένοι με σακουλίτσες Χόντος θέλουνε τρία αντίγραφα πιστοποιητικών, άνεργοι ένα αντίγραφο, ίσα να το καταθέσουνε για επίδομα, συγγενείς ασθενών με εξετάσεις σε μεγάλους βελουτέ φακέλους, μαμάδες με ληξιαρχικές πράξεις που τις ζητάνε τα σχολεία σε δύο αντίγραφα. Μεγάλα καλο-συντηρημένα φωτοτυπικά μηχανήματα, αθόρυβα, smooth operators που θα έπαιζαν άνετα σε «Πόλεμο των άστρων». Το «παιδί», που σου κόβει απόδειξη για 20 λεπτάκια και «κάνει καλύτερη τιμή» αν τυχόν έχεις πάνω από 20 σελίδες για φωτοτυπίες.
Η δουλειά παίρνει πέντε, βαριά δέκα λεπτά. Πληρώνεις, ευχαριστείς, φακελώνεις το ορίτζιναλ παλιόχαρτό σου και το φρέσκο, ζεστό ακόμα αντίγραφο και φεύγεις, μια ανθρώπινη συναλλαγή τσακ-μπαμ χωρίς συνέχεια (εκτός κι αν το βίτσιο σου είναι τα φωτοτυπάδικα). Πηγαίνω στην Πλατεία Μαβίλη συνήθως, στο “Fototecnica” ή μερικές φορές στο “Printfast”. Ο Γιώργος Παυριανός πηγαίνει στο “Art In Photo” – εκεί τυπώνει κείμενα που του στέλνω κατά καιρούς, ή δικά του. Δεν έχω πάει ποτέ στο “Art In Photo” αλλά η κυρία Ελευθερία ακούγεται ευγενέστατη από τα μέηλ, ειδικεύονται στις βιντεοσκοπήσεις βαπτίσεων-γάμων και εδώ όπως στην “Fototecnica” μπορείς να τυπώσεις φωτογραφίες, ή να φωτογραφηθείς για ταυτότητα, ή να μπλαστρώσεις το ανιψάκι σου πάνω σε φλυτζάνι (σε φωτογραφία λέμε). Και τα τρία παραπάνω φωτοτυπάδικα τα διάλεξα με αυστηρά κριτήρια: εχεμύθεια, μυστικοπάθεια, συμπαθητικότητα και ευγένεια στο φουλ, αλλιώς παίρνω τα πιστοποιητικά/βιβλία/θεατρικά μου και φεύγω…
Άσχετο (κατηγορίας «πιο άσχετο, πεθαίνεις»: αν κάποιος θέλει να μάθει να φτιάχνει εντυπωσιακά κεριά, η Δώρα Θεοδώρου οργανώνει εργαστήρια κηροπλαστικής στο Κολλέγιο Αθηνών. Η οποία είναι μεν φίλη φίλης, είναι δε και πολύ καλή στα καλλιτεχνικά. Τα κεριά μπορούν να πουληθούν άμα ζοριστείς, τα υλικά είναι φθηνά, και πολύς κόσμος έχει μανία να τα φιλοτεχνεί ή απλά να τα ανάβει (πχ ο Γρηγόρης Ψαριανός. Σίγουρα και άλλος κόσμος που δεν τον κάνω παρέα αλλά λέμε. Μήπως τον Γρηγόρη τον κάνω; Κάτι η πολιτική, κάτι η ΑΕΚ…).
Ωραία. Μια μέρα πήγα στο “Jimmy’s” που έχει κοπεί στη μέση (το γωνιακό είναι άλλο) – είχα πολύ καιρό να περάσω και μου έκανε εντύπωση που η πελατεία είναι η στάνταρ, σα να μη πέρασε μια μέρα: δημοσιογράφοι, δικηγόροι, καλλιτέχνες, «αμετανόητοι» Κολωνακιώτες, κυρίες που κάπου τις ξέρεις και κύριοι τύπου-τζέντλεμεν. Το φαγητό είναι πάντα πολύ καλό, οι καφέδες σούπερ, το σέρβις ίσως το γρηγορότερο/καλύτερο της Αθήνας. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν και θα ήθελα να μην χαιρόμουν τόσο που δεν αλλάζουν, αλλά χαίρομαι, ορίστε…. Ίσως γι αυτό να μη ξεβουλώνει η Τσάκρα μου ή ίσως να είναι άσχετο-άσχετο – να έχει τους λόγους της που κάθεται μουγγαφόν…
11°
