Ένας χρόνος χωρίς τον Παύλο Φύσσα

Στις 18 Σεπτεμβρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η οικογένειά του και οι φίλοι του, μέσα από την πρωτοβουλία Δεν Ξεχνάμε, διοργανώνουν ένα διήμερο εκδηλώσεων στη μνήμη του. Στις 18/9 στις 15.00 θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του στο σημείο της δολοφονίας (Π. Τσαλδάρη, Κερατσίνι) και θα ακολουθήσει διαδήλωση, ενώ στις 19/8 από τις 17.00 θα πραγματοποιηθεί μουσική διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος. Η A.V. ζήτησε από καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν να γράψουν δυο λόγια.

Δημήτρης Πουλικάκος

Είναι άδικο αντί να μαζευόμαστε για να γιορτάσουμε τη χαρά της ζωής, να μαζευόμαστε για να θυμίζουμε ο ένας στον άλλο θλιβερές και εγκληματικές στιγμές του μη ανθρώπινου πολιτισμού μας.

Magic De Spell

Ο φασισμός δεν είναι καθόλου αντισυστημικός. Τον ανατρέφουν συμφέροντα για να εξαναγκάσουν τους ανθρώπους σε αναξιοπρεπή ζωή μέσω του φόβου... Ο Killah P δεν ήταν τυχαίος. Ηταν «ενοχλητικός». Με το λόγο του και το έργο του. Το πλήρωσε με τη ζωή του… Η συναυλία αυτή ας μην είναι μόνο η μνήμη μιας κοινωνίας, αλλά και η αρχή μιας συλλογικής δράσης που δε θα επιτρέψει στο φίδι να δαγκώσει ξανά.

Απόστολος Ρίζος

Και ενώ είναι αυτονόητο ότι η οποιαδήποτε άσκηση βίας, πόσο μάλλον μια δολοφονία, είναι αδιανόητη σε μια πολιτισμένη κοινωνία, και ενώ είναι αυτονόητο ότι η δημοκρατία στηρίζεται στον πλουραλισμό, την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών της και προχωρά με τους αργούς ρυθμούς της ως «η ωραιοτέρα των πολιτευμάτων», μιλάμε όλο και πιο συχνά για τα αυτονόητα, σαν να πρόκειται για επίτευγμα. Ο Παύλος Φύσσας ήταν υπερασπιστής του αυτονόητου. Φοβάμαι όμως πως στα μυαλά κάποιων ανόητων τα αυτονόητα έχουν ματαιωθεί και γίνονται μαχαίρια φονικά. Αυτά που ζούμε δεν είναι πια τα αυτονόητα, είναι τα αδιανόητα.

Υπόγεια Ρεύματα

Εκείνη την περίοδο οι μέρες ήταν «τσαλακωμένες». Όλα έδειχναν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Φόβος, κίνδυνος, εχθρότητα και διαχωρισμοί. Η κλασική συνταγή για να μουδιάσουν όλοι. Τα κανάλια χαριεντιζόντουσαν, προσκαλώντας δολοφόνους στα πάνελ τους, ενώ τα free press της πόλης ούρλιαζαν υπέρ της «απαραίτητης» φτωχοποίησης και της ισοπέδωσης των ανθρώπων. Ο παραλογισμός κυριαρχούσε. Το κακό θα γινόταν. Την πλήρωσε ο Παύλος, που είχε πάει με την παρέα του στην καφετέρια. Ήταν στοχοποιημένο ή τυχαίο θύμα, δεν ξέραμε στην αρχή. Μετά μάθαμε. Άλλο ένα παιδί που θυσιάζεται για να «χορτάσει» το τέρας. Και ενώ έχουμε γεμίσει τσακάλια που καθημερινά κατασπαράζουν τη νεολαία, όλοι οι άλλοι παρατηρούμε τρομαγμένοι, άφωνοι, λίγοι, στεκόμαστε και περιμένουμε ανήμποροι τη δική μας σειρά. 

Frank Panx (Panx Romana)

Αν το κάλεσμα είναι εμφύλιος πόλεμος, τότε εμείς δεν έχουμε θέση. Δεν μας πάει το μοντέλο της επικράτησης του πιο φωνακλά, του μπρατσά και γενικότερα αυτού που προετοιμάζεται για πόλεμο. Θεωρούμε ότι ένας υγιής νους θα πρέπει να προετοιμάζεται για ειρήνη, να την καλλιεργεί στην καθημερινότητά του και σε κάθε κρίση να είναι έτοιμος να δει το λάθος και να κερδίζει το χαμένο έδαφος, σβήνοντας τη φωτιά της βίας, χρησιμοποιώντας τη λογική και όλα τα θετικά συναισθήματα που έχει πλούσια στην εργαλειοθήκη του. Σκοπός είναι να κερδίζουμε ανθρώπινες καρδιές, να μην τις αφήνουμε σαν εχθρούς απέναντί μας, αλλά στο πλάι μας σαν αδέλφια και παιδιά.  Έτσι, η κάθε ρατσιστική ή φασιστική νοοτροπία θα μειωθεί, θα μικρύνει, θα εξαφανιστεί. Όλοι οι άνθρωποι είναι πολύτιμοι. Τους χρειαζόμαστε όλους όσους μπορούν να βαδίσουν στο στενό μονοπάτι που λέγεται «Δρόμος Δίχως Μίσος», αποκλειστικά για ειρηνοποιούς, ολικούς αρνητές βίας.