Ο 24χρονος Θεσσαλονικιός με τους 216 χιλιάδες followers

Σχόλια αγάπης και μίσους. Οι μισοί των αποθεώνουν, οι άλλοι μισοί τον λοιδορούν. Στο πεδίο των social media όπου όλα βιώνονται στην υπερβολή, δε θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με έναν 24χρονο από τη Θεσσαλονίκη, που έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μέσα σε μόνο 2μιση χρόνια στην προσωπική του σελίδα στο facebook 216.000 ακολούθους!

(Ας σημειωθεί ότι η πρώτη πανελλαδικής κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα, «Τα ΝΕΑ» έχουν 72.728 followers, το Πρώτο Θέμα 100.850, η Real news 97.325, ενώ η γνωστή σελίδα «Βασανίζομαι» έχει 180.806 followers)

Μέσα στα 2μιση χρόνια ζωής της σελίδας γράφει ατάκες για τις ανθρώπινες σχέσεις, την κακοποίηση των ζώων, τον αθλητισμό. Η σελίδα «David Avramidis Official Page», συζητιέται πολύ- είτε από φανατικούς θαυμαστές, είτε από φανατικούς πολέμιους. Άλλοι τον λατρεύουν και άλλοι λατρεύουν να τον μισούν.

Βρήκαμε τον Δαυίδ Αβραμίδη να μας εξηγήσει γιατί...

Εδώ και πόσο καιρό έχει δημιουργήσει τη σελίδα σου στο facebook και πώς αποφάσισες να την ξεκινήσεις;

Δημιουργήθηκε στις αρχές του 2012, συγκεκριμένα την ημέρα των γενεθλίων μου, στις 15 του Μάρτη. Η απόφαση μου δεν πάρθηκε τυχαία, ασχολούμαι με το fb και γενικότερα την αρθρογραφία από το 2008. Απλά το 2012, αποφάσισα να δημιουργήσω την επίσημη σελίδα, που φέρει το όνομα μου, γιατί ένιωσα πως έχω να δώσω μια διαφορετική νότα, στο συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης κι από ότι φαίνεται από το αποτέλεσμα -κάτι λίγο- το έχω καταφέρει. Είμαι πεπεισμένος πως με προσπάθεια, μεθοδικότητα και σοβαρότητα θα καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο που ονειρεύομαι, έχοντας στο επίκεντρο της ενασχόλησης μου , τον συνάνθρωπο και φυσικά τα πολυαγαπημένα μου ζωάκια, κάτι που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

Σε έχουν προσεγγίσει άτομα ή εταιρίες για να συνεργαστείτε;

Ναι φυσικά και το έχουν κάνει. Και μάλιστα πολύ επώνυμες εταιρίες και πολύ γνωστά άτομα, τα οποία έχουν ενδιαφερθεί για συνεργασίες μέσω της σελίδας. Επειδή όμως η συγκεκριμένη σελίδα, έχει δημιουργηθεί από εμένα για άλλους λόγους, έχω αποφασίσει να μην αναρτώ διαφημίσεις ούτε για προϊόντα ούτε και για πρόσωπα.

Ο στόχος σου ποιος είναι μέσα από αυτή τη σελίδα;

Να κάνω τους ανθρώπους να νοιάζονται για τον διπλανό τους, να αισθανθούν πως όλα εξαρτώνται από τους ίδιους και πως αυτοί και μόνο ορίζουν τις ζωές τους και επομένως σκεπτόμενοι θετικά και αισιόδοξα, μπορούν να καταφέρουν πολλά. Επίσης, θέλω να περάσω και την φιλοζωία στο προσκήνιο, μιας και το τελευταίο χρονικό διάστημα, η κακιά «μόδα» με τις κακοποιήσεις ζώων έχει πάρει τραγικές διαστάσεις. Έχω αποκαλύψει πολλούς αναφέροντας τα καμώματά τους και υπάρχει και άλμπουμ στη σελίδα όπου βρίσκουμε στέγη σε πολλά αδέσποτα ζωάκια. Όταν βοηθώ τους γύρω μου, νιώθω πρώτα από όλα καλά με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Οι ατάκες που ανεβάζεις στη σελίδα σου είναι όλες δικής σου εμπνεύσεως;

Ποτέ μου δεν δήλωσα, πως όσα αναρτώ είναι δικής μου έμπνευσης. Όταν αναρτώ κάτι που έχει ειπωθεί, από κάποια μεγάλη προσωπικότητα της ιστορίας, βάζω πάντα το όνομά του. Υπάρχουν φυσικά και πολλές ατάκες, οι οποίες είναι προσωπικές εμπνεύσεις της στιγμής , ανάλογα με την διάθεση στην οποία βρίσκομαι εγώ και οι φίλοι μου. Φυσικά, υπάρχουν και ορισμένες φράσεις, οι οποίες δεν έχουν “ιδιοκτήτη” και κυκλοφορούν ελεύθερες στο διαδίκτυο και δεν γνωρίζουμε ποιος τις εμπνεύστηκε. Μακάρι να ήξερα και να ανέφερα και το όνομα του.

Τα επόμενα σχέδια σου για τη σελίδα ποια είναι;

Το όνειρο που έχω είναι κάποια στιγμή, να την γιγαντώσω τόσο, που να αποκτήσει θαυμαστές κι από άλλες χώρες. Αυτό όμως είναι κάτι μακρινό και θέλει πολύ δουλειά. Όσο για τα επόμενα μου βήματα, αυτή την στιγμή βρίσκομαι στις ετοιμασίες για το παρθενικό μου βιβλίο, το οποίο θα έχει πρωτότυπο και ασυνήθιστο περιεχόμενο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά σίγουρα θα είναι ενδιαφέρον, ιδίως για τα μέλη της σελίδας μου, τα οποία γνωρίζουν ποιος είμαι και σε τι πλαίσια κινούμαι. Εκτός αυτού, ετοιμάζω σειρά από βίντεο, τα οποία θα αναδείξουν πολλά σημαντικά ζητήματα και δεν θα αφήσουν κανέναν αδρανή.

Πότε και πώς άρχισες να προσελκύει το ενδιαφέρον τόσων χιλιάδων followers;

Όταν δημιουργήθηκε το 2012, μέχρι τα τέλη της συγκεκριμένης χρονιάς αριθμούσε ήδη 20χιλιάδες μέλη, τα οποία ήταν κυρίως μέλη που με ήξεραν μέσα από τα προσωπικά προφίλ που είχα τότε. Μέσα από τη διαδραστικότητα του διαδικτύου στο τέλος του 2013 έφτασε τα 100χιλιάδες μέλη. Το πώς είναι απλό. Όταν είσαι ο εαυτός σου και παρουσιάζεις κάτι αληθινό και ξεχωριστό, αναμενόμενο είναι να προσελκύσει τα βλέμματα ανθρώπων που δεν σε γνωρίζουν. Από τις αρχές του 2014 μέχρι σήμερα- μέσα σε 9 μήνες- προσέλκυσε άλλους 115 χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι άλλοι ταυτίστηκαν με τα γραφόμενα μου, άλλοι ένιωσαν τα ίδια που ένιωθα κι εγώ και άλλοι απλά αναρωτήθηκαν ποιος είναι αυτός ο 24χρονος Δαυίδ κι απλά από περιέργεια έγιναν μέλη. To facebook "αναγκάστηκε" να δώσει επαλήθευση στη σελίδα μου, το μπλε  tick,   με το οποίο επισημοποιείται η ύπαρξη της και κατοχυρώνεται η γνησιότητά της. Πλέον έχουμε γίνει μια παρέα 215 χιλιάδων ανθρώπων που μεγαλώνει ραγδαία- κυριολεκτικά παρέα- οπού συζητάμε το οτιδήποτε.

Δώσε μας το βιογραφικό σου…

Μεγάλωσα μέχρι τα 13 μου χρόνια σε ένα χωριό έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης, τον Βαθύλακκο. Το 2003 αποφασίσαμε οικογενειακώς, να μετακομίσουμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης, πιο συγκεκριμένα στις δυτικές συνοικίες, ώστε να έχω την ευκαιρία να λάβω ακόμη πιο πολλά γνωστικά εφόδια και να καταφέρω να υλοποιήσω τους στόχους μου. Έχω φοιτήσει στο 5ο γυμνάσιο Σταυρούπολη και στο 3ο Γενικό Λύκειο Σταυρούπολης. Από προσωπική μου επιλογή, αποφάσισα να σπουδάσω σε ιδιωτικό κολέγιο δημοσιογραφίας, στο Μητροπολιτικό κολέγιο, παρόλο που με τα μόρια που έβγαλα περνούσα σε αρκετές καλές σχολές. Ήθελα από μικρός να ασχοληθώ με την δημοσιογραφία και δε θα επέτρεπα σε κανέναν, να μου κλονίσει αυτό το όνειρο, όσο κι αν μου έλεγαν πως ο κλάδος είναι δύσκολος, πως δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση και πως δε θα μπορέσω να το εξασκήσω. Όσο διάστημα σπούδαζα, έκανα παράλληλα πολλές δουλειές, όπως προσωπικό ασφαλείας, σερβιτόρος, υποδοχή σε μαγαζιά, τοποθετήσεις κλιματιστικών. Πάντα πίστευα πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και έμαθα πολλά μέσα από όλες τις δουλειές και για τους ανθρώπους αλλά και για μένα.