Εκλογές 2009 #2

  5+1 ερωτήσεις στον Γρηγόρη Ψαριανό, υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας, από τον Προκόπη Δούκα

«Δικομματισμός, ένα ξεκούρδιστο τανγκό»

Ο Γρηγόρης Ψαριανό ζητάει ένα «μεγάλο άνοιγμα» της ανανεωτικής Αριστεράς ώστε να «μη μείνει έξω από το χορό», να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και καλεί το ΠΑΣΟΚ να κάνει το πρώτο βήμα, αν θέλει πραγματικά ουσιαστικές τομές για συνεργασία.

Στην παρέμβασή σας στην «Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Ένα τηλεφωνικό μήνυμα», αναφέρετε χαρακτηριστικά ότι «χαρίζουμε στο ΠΑΣΟΚ εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους δικούς μας, αριστερούς». Μήπως αυτό είναι το ιστορικό λάθος της ανανεωτικής Αριστεράς τα τελευταία χρόνια, ότι δηλαδή έγινε «αντισυστημική» αντί να είναι «αντιδεξιά»; Είναι ιστορικό λάθος της Αριστεράς συνολικά, τόσο το ότι αιμορραγεί προς την «Κεντροαριστερά» όσο και πως κόσμος της εγκλωβίζεται σε δογματικές και ιδεοληπτικές ομάδες και ομαδούλες, δήθεν αντισυστημικές ή δήθεν αντιδεξιές, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούν μια χαρά και το σύστημα και τη Δεξιά. Το ζητούμενο είναι να συγκροτηθεί μια μεγάλη Αριστερά σύγχρονη, ελεύθερη και δημοκρατική, αντίπαλη των γνωστών διαχειριστών της εξουσίας, σύμμαχος και συναγωνιστής των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των αδυνάτων, των ανθρώπων της προόδου και του πολιτισμού, φορέας μεγάλων κοινωνικοπολιτικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν.

Στην ίδια παρέμβαση λέτε πως «Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι στον κομματικό χάρτη στενότερος από τον ΣΥΝ και στο εκλογικό σώμα ασφυκτικά στενότερος». Χάνει ή κερδίζει ψήφους ο ΣΥΝ με την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως έπρεπε να κατέβει αυτόνομα; Θα έπρεπε εδώ και τώρα να συγκροτηθεί μια μεγάλη αριστερή συμμαχία, που να είναι και επαναστατική και μοχλός αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και να έχει λόγο για τη διακυβέρνηση της χώρας, ακόμα και στις υπάρχουσες συνθήκες καπιταλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι είναι πιο στενός από  τον ΣΥΝ και προφανώς ένα στενό σχήμα χάνει σε σχέση με ένα πιο πλατύ και ανοιχτό. Μακάρι να μπορούσε να είναι μια σύγχρονη ΕΔΑ ή κάτι ανάλογο με την Ουνιτάντ  Ποπουλάρ του Αλιέντε, ένα μεγάλο αριστερό κίνημα. Κάποια στιγμή κάτι πήγε να γίνει, δυστυχώς όμως μια αλληλουχία κρυφών και φανερών λαθών και επιλογών μάς γύρισε στη μιζέρια του «μπαίνουμε, δεν μπαίνουμε». Και το αστείο είναι ότι ακόμα κάποιοι απαντάνε αν θα συνεργαστούμε ή όχι με το ΠΑΣΟΚ, ενώ, εδώ και ένα χρόνο, όλοι «δουλεύουμε» για το ΠΑΣΟΚ. Είναι κωμικοτραγικό.

Ο Αλέκος Αλαβάνος παραιτήθηκε από την υποψηφιότητα για βουλευτής, άρα και από την προεδρία της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να επανέλθει στην ηγεσία και πώς; Πρέπει να επανέλθει στην ενεργό δράση, όπως και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι που είναι σε απόσυρση, σε αδράνεια ή απογοητευμένοι. Το θέμα της ηγεσίας δεν είναι το κυρίαρχο και το πρωτεύον. Και μιλώντας για τον Αλαβάνο, να πω ότι με αυτόν πρόεδρο η δεκατετραμελής Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (με μέλη προερχόμενα από διαφορετικά ρεύματα και τάσεις) λειτουργούσε υποδειγματικά. Μακάρι έτσι να λειτουργούσαν και ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορείται από τους επικριτές σας ως αποτυχημένη επιλογή. Πρέπει να παραιτηθεί αν δεν μπείτε στη Βουλή – ή ακόμα κι αν μπείτε με οριακό ποσοστό; Δεν υπάρχουν αποτυχημένα πρόσωπα ούτε αποτυχημένες επιλογές ανθρώπων στην περίπτωση που μιλάμε. Υπάρχουν αποτυχημένες πολιτικές επιλογές, αναποτελεσματικές τακτικές, επικοινωνιακά λάθη και ασάφειες, για να μην πω αντιφάσεις, στη φυσιογνωμία της ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι γεγονός ότι ο Τσίπρας δεν βοηθήθηκε όσο έπρεπε από τις τάσεις στο ΣΥΝ και καθόλου, για να μην πω πολεμήθηκε, από τις συνεταίρες συνιστώσες στο ΣΥΡΙΖΑ. Επαναλαμβάνω, δεν είναι θέμα ηγεσίας, είναι θέμα συνολικής λειτουργίας. Και κάτι ακόμα, τα ΜΜΕ μεγεθύνουν και προβάλλουν αυτές τις αναταράξεις, ενώ στην περίπτωση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, όπου γίνεται της πουτάνας, κάνουν την πάπια. Ξέρετε γιατί. Γιατί «όλοι θα φάμε από τη μεγάλη τούρτα», όπως μου έχουν πει μερικοί από αυτούς.

Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, αν κληθείτε από το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστείτε, ώστε να μη γίνουν δεύτερες εκλογές, τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κάνει, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Να προτείνει ένα πρόγραμμα για τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Παράδειγμα, ένα πάγιο δίκαιο εκλογικό σύστημα, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και της εκκλησιαστικής περιουσίας, διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, εθνικό σύστημα υγείας, δωρεάν δημόσια παιδεία για όλους, μεταφορά ιλιγγιωδών ποσών από την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου και τους εξοπλισμούς σε παραγωγικές δραστηριότητες και στην κοινή ωφέλεια. Είναι πολύ σοβαρά όλα αυτά. ΘΕΛΕΙ να τα κάνει το ΠΑΣΟΚ; Άμα θέλει, ας το πει και τότε συζητάμε. Αλλιώς, τι είδους συνεργασία να κάνουμε, του λύκου με το πρόβατο;  Κανείς τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας, για τσόντες και δεκανίκια ψάχνουν ή για καλπονοθευτικές ληστείες που τους βγάζουν αυτοδύναμους. Πάντως, αν θέλουν να συνεργαστούν, μια χαρά μπορούν οι δυο τους. «Παραλλαγές στο ίδιο θέμα» είναι ως τώρα, ένα ξεκούρδιστο τανγκό.

Μήπως πρέπει να μη σας ψηφίσουν, για να μην «αλλοτριωθείτε» και χάσουμε έναν καλό ραδιοφωνατζή;  Μπούρδες. Κανείς δεν χάνεται και δεν αλλοτριώνεται, αν δεν το θέλει ο ίδιος. Άλλη ερώτηση…

  Συνέντευξη του Μίμη Ανδρουλάκη, υποψήφιου του ΠΑΣΟΚ στη Β΄ Αθήνας, στον Προκόπη Δούκα

«Κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης»

Ο Μίμης Ανδρουλάκης υποστηρίζει ότι ελλοχεύουν σοβαροί κίνδυνοι στην οικονομία, αν το ΠΑΣΟΚ δεν σχηματίσει κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης, ανεξαρτήτως αυτοδυναμίας. Τάσσεται κατά των «ευχάριστων υποσχέσεων» και δηλώνει επιφυλακτικός για το αν οι «υγιείς δυνάμεις» θα καταφέρουν να επιβληθούν στο πολιτικό σκηνικό.

Με αφορμή το τελευταίο σας βιβλίο «Ε, πρόεδρε!», ποια θα ήταν η πρώτη παραίνεση που θα απευθύνατε προς τον Γιώργο Παπανδρέου, αν αναλάβει την πρωθυπουργία; Να σχηματίσει κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης με ευρεία πολιτική και κοινωνική βάση, συμμετοχή και συναίνεση. Αν ο Παπανδρέου κρατά δυνατά το τιμόνι, ξέρει πού θα πάει, όπως πιστεύουμε, και έχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μπορεί άφοβα να κάνει τολμηρά ανοίγματα στη σύνθεση της κυβέρνησης και να φέρει τα πάνω-κάτω στο πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης, που έχει εξαντληθεί. Εκατό χρόνια μετά ζητείται ένα νέο 1909, μια τομή στο δημόσιο βίο της χώρας. Το «Ε, πρόεδρε!» αποτελεί μία προειδοποίηση κινδύνου. Θέλει να βοηθήσει στον εντοπισμό και την απενεργοποίηση των ναρκών.

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία, θα πρέπει να επιδιώξει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ή επαναληπτικές εκλογές;  Αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία θα μπούμε σε περιπέτειες, γιατί εμφανίζουν σοβαρή δυσκολία οι συνεργασίες των κομμάτων. Το πρόβλημα βρίσκεται βασικά στην απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοδυναμία δεν σημαίνει όμως μονοκομματική διακυβέρνηση. Μπορεί να δοθούν χαρτοφυλάκια υπουργικά εκτός ΠΑΣΟΚ στη βάση περιορισμένης ή και μονοθεματικής συνεργασίας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να αντιπροσωπεύει ένα ευρύτερο φάσμα του ελληνικού λαού και πέραν της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Να συνομιλεί τουλάχιστον με το 70–75% του ελληνικού λαού.

Πιστεύετε ότι έχετε πείσει στο πεδίο της οικονομίας ή οι ψηφοφόροι ακολουθούν όποιον λέει «ευχάριστα λόγια»;

Δεν είμαι ικανοποιημένος από το επίπεδο της δημόσιας συζήτηση για την οικονομία. Χρειάζεται μεγαλύτερη αίσθηση του επείγοντος. Ένας συναγερμός για τη σωτηρία και την ανόρθωση της χώρας με αλλαγή. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας πρέπει να μας αφυπνίσει όλους και να επιχειρήσουμε τις τομές που δεν κάναμε στους καλούς καιρούς. Πρώτος κανόνας επιβίωσης στην οικονομία εν μέσω κρίσης είναι το «κολύμπα και κράτα το κεφάλι έξω από το νερό» μέχρι να βγεις στη στεριά, να βρεις έναν τραχύ και στενό διάδρομο ανάπτυξης. Έχουμε τη θηλιά του χρέους και ταυτόχρονα υποχωρεί η παραγωγική βάση της χώρας. Χρειάζονται εξαιρετικές πολιτικές ικανότητες για μια ευέλικτη στρατηγική διάσωσης, που δημιουργεί ταυτόχρονα προοπτικές για ένα νέο βιώσιμο μοντέλο πράσινης ανάπτυξης. Προσωπικά δεν λέω «ευχάριστα λόγια» και νομίζω ότι βρίσκω ανταπόκριση, αν και δεν κάνω παραδοσιακή εκλογική εκστρατεία με εκλογικά κέντρα, χρήμα, διαφημιστικές εταιρείες και πελατειακά δίκτυα.

Πώς θα πείσετε τους ψηφοφόρους ότι δεν θα ξαναδούν «βεβαρημένα» πρόσωπα σε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στο κράτος; Έχει αρκετά φρέσκα, άξια και άφθαρτα στελέχη το ΠΑΣΟΚ για να μείνουν «τα κοστούμια στη ντουλάπα»;

Ας αξιολογήσει ο κόσμος με την ψήφο του τη φρεσκάδα, τη γνώση και το ήθος των πολιτικών προσώπων και ο Παπανδρέου καλείται να επιτύχει το κατάλληλο μείγμα υπουργών με ή δίχως προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία. Οι παλαιές αποδόσεις, όπως γνωρίζετε, δεν εγγυώνται τις μελλοντικές. Οι δυνάμεις της αδράνειας και του στάτους κβο υπερτερούν ακόμα στο πολιτικό σκηνικό.