Η ζωή είναι σαν το θέατρο. Όλους μας θέλει. Άλλοι είμαστε γεννημένοι πρωταγωνιστές και άλλοι είναι γεννημένοι κομπάρσοι’ A.I.
Ήταν πάντα στο προσκήνιο. Στην αρχή ως χορευτής, μετέπειτα ως καλλιτεχνικός διευθυντής και τέλος ως συλλέκτης πολύτιμων έργων τέχνης. Το 1950 επιστρέφοντας στην Ελλάδα έχτισε μία βίλα που θα ζήλευαν και τα μεγαλύτερα μουσεία καθώς συγκέντρωσε εκεί μέσα τα αποκτήματα όλης του της ζωής. Πίνακες του Τσαρούχη, του Χατζηκυριάκου- Γκίκα, του Ντε Κίρικο, του Ερνστ και γλυπτά, αγάλματα…. γύρω στα 10.000 έργα τέχνης, τα οποία θέλησε να δωρίσει στο ελληνικό κράτος.
Η τότε κυβέρνηση δεν δέχτηκε την προσφορά του. Ο εκκεντρικός τρόπος ζωής του Ιόλα είχε σκανδαλίσει την συντηρητική κοινωνία της εποχής και συγχρόνως ο Τύπος δεν σταματούσε να αναφέρεται στα «όργια» που πραγματοποιούνταν στη βίλα του με πρωταγωνιστές γνωστούς καλλιτέχνες. Το σπίτι όπου «ό,τι έβλεπες ήταν χρυσός» παραδόθηκε σταδιακά στην λεηλασία. Πίνακες, γλυπτά, αγάλματα, έπιπλα, σερβίτσια τεράστιας καλλιτεχνικής και χρηματικής αξίας άρχισαν να εξαφανίζονται. Όπως δείχνει και το βίντεο της Μηχανής του Χρόνου τίποτα δεν έχει μείνει για να θυμίζει τη χλιδή του παρελθόντος.
Όμως, μέσα από την παράσταση «Alexandros Iolas» του Χριστόφορου Αντωνιάδη, η βίλα του παίρνει πάλι ζωή και γίνεται ξανά μία φιλόξενη στέγη καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μέσα στον χώρο αυτό, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πτυχές της πολυσχιδούς προσωπικότητας που ο Γουόρχολ αποκαλούσε «ανθρώπινο γλυπτό». Από την Αλεξάνδρεια του Καβάφη, στην Ελλάδα του Παλαμά και του Σικελιανού μέχρι την Αμερική του Γουόρχολ. Μία ζωή μέσα στην τέχνη, μια ζωή για τη τέχνη… μια ζωή συναρπαστική, στα άκρα.
Για περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή του υπάρχει το βιβλίο του Νίκου Σταθούλη «Αλέξανδρου Ιόλα: η ζωή μου» από τις εκδόσεις Οδός Πανός. Τον συγγραφέα είχε επιλέξει ο ίδιος ο Ιόλας για βιογράφο του, αφήνοντάς του ενενήντα κασέτες στις οποίες διηγείται τη ζωή του.
11°
