Νίκος Ράλλης

Εδώ και πολλά χρόνια συναντιόμαστε με τον Νίκο Ράλλη σε συνεντεύξεις τύπου, συναυλίες, παρουσιάσεις. Πάντα συνεχίζουμε από εκεί που το αφήσαμε την προηγούμενη φορά. Σαν να μην έχει περάσει ο χρόνος.  Με άτυπα ραντεβού σε κάτι απίθανες πρωινές ώρες.  Καλύπτοντας σε λίγα λεπτά τα κενά. Γκρίνιες, θάψιμο, τραγούδια που μας κόλλησαν, ταινίες, νέα γκρουπ, ανακαλύψεις. Rewind με τα νέα σε fast forward. Πάντα ψάχνουμε τον μαγικό τρόπο για αυτόματες απομαγνητοφωνήσεις που βαριόμαστε θανάσιμα. Στις συναυλίες δίνουμε το στίγμα με μια ματιά. Στις συνεντεύξεις τύπου το σκάμε όταν  για καφέ με τα νέα σε χρόνο dt. Για να λιαστούμε. Εκτεταμένο break στο Γαλλικό Ινστιτούτο μετά από το press που οργάνωσε για το Σπίρτο. Εκεί τον διαβάζω για να δω τι ακούει. Εκεί βρίσκω τις συνεντεύξεις του, τις παρουσιάσεις του, τις εμμονές του. Τον ζηλεύω γιατί νομίζω ότι γράφει τόσο καλά με τη μία. Χωρίς draft.  Σαν νεράκι. Με τρομερό ταλέντο. Σε κάθε συνέντευξη που κάνει πρώτος μού καίει τις ερωτήσεις. Ο Φοίβος Δεληβοριάς μού τον σύστησε πρόσφατα με τα πιο γλυκά λόγια για μια συνεργασία ως ένα από τα καλύτερα παιδιά στο χώρο. Λες και δεν το ξέρουμε. Πάλι σε κανένα αεροπλάνο θα είναι με ακουστικά στα αυτιά.