Τι είναι για σένα ο πόλεμος; Τι είναι για σένα τα όπλα; Μπορείς να καταλάβεις πώς είναι η ζωή των ανθρώπων που έχουν χαραχτεί μια για πάντα από τη χρήση όπλων; Στον πόλεμο λέμε πως έχουμε «παράπλευρες απώλειες». Τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο «παράπλευρες», όμως; Μήπως αυτές οι απώλειες είναι και πιο άδικες, οι πιο σημαντικές, οι πιο βίαιες και οι πιο εξοργιστικές;
Εγώ μπορούσα μόνο να φανταστώ αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω, δεν μπορούσα να γνωρίζω. Κανείς δεν μου είχε διηγηθεί προσωπικά την ιστορία του.
Γι’ αυτό πήρα μέρος σε ένα ζωντανό βιντεοπαιχνίδι. Δεν ήξερα τι υποτίθεται πως έπρεπε να κάνω. Δεν ήξερα τίποτα. Αφέθηκα να με πάει αυτό. Ήμασταν όλοι κι όλοι 20 άτομα.
Μπαίνω σε ένα κτήριο με πολλά δωμάτια, έναν λαβύρινθο, κρατώντας ένα ipad για να με κατευθύνει. Στην οθόνη του βλέπω ανθρώπους να μου μιλάνε, να μου λένε προς τα πού πρέπει να πάω, να μου διηγούνται τις ιστορίες τους. Τους κοιτάζω από την οθόνη μου και είναι σαν να τους κοιτάζω στα μάτια και να μου λένε τι έζησαν, τι ζουν. Κάνω ό,τι κάνουν, διαβάζω ό,τι διαβάζουν, βλέπω ό,τι βλέπουν, ακούω ό,τι ακούνε. Περιφέρομαι στα δωμάτια ανάλογα με τις οδηγίες που μου δίνονται και περιεργάζομαι τον κάθε χώρο και προσπαθώ να καταλάβω ποιο ρόλο έχουν αναλάβει οι «συμπαίκτες» μου. Σταματάω να είμαι ένας εξωτερικός παρατηρητής και γίνομαι πρωταγωνίστρια. Γίνομαι φωτορεπόρτερ, γιατρός, τραυματίας, παρατηρητής και αντικείμενο παρατήρησης.
Όλες οι ζωές συνδέονται και επηρεάζουν η μία την άλλη. Γίνεσαι και συ μέρος της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας των πιστολιών και των εκτοξευτών πυραύλων, των αυτόματων όπλων και των μαχητικών αεροσκαφών, των κυβερνόντων και των προσφύγων. Διανύεις διαφορετική πορεία από όλους τους άλλους.
9°
